رهبر معظم انقلاب اسلامي صبح روز يکشنبه در ابتداي جلسه درس خارج فقهشان حديثي از حضرت امام صادق(ع) درباره «عاقبتانديشي در امور و لزوم نشاط در کارها» شرح دادند[...]
یادداشت: رهبر
معظم انقلاب اسلامي صبح روز يکشنبه در ابتداي جلسه درس خارج فقهشان
حديثي از حضرت امام صادق(ع) درباره «عاقبتانديشي در امور و لزوم نشاط در
کارها» شرح دادند. ايشان با استناد به اين روايت به مسئولان دو توصيه کليدي
داشتند: «توصيه من به همه کساني که مديريتي دارند، مسئوليتي دارند، چه
در قوّه مجريه، چه در قوّه قضائيه، چه در مديريتهاي گوناگون، اين است که
افسردگي و ملالت و بيحوصلگي را از خودشان دور کنند نااميدي را از خودشان
دور کنند، و بدانند که کار دارد پيش ميرود، انقلاب حرکت ميکند...
بنابراين بيحوصلگي و مانند اينها را همه، اعمّ از مديران ارشد، مديران
متوسّط، مديران پایين کنار بگذارند؛ اين يک. دوّم، عاقبتانديشي؛ کاري که
ميخواهند انجام بدهند، ببينند عاقبتش چه ميشود؛ اين تصميمي که شما
ميخواهي بگيري، اين حرکت را تصويب کني يا رد کني، ببين عاقبتش چه ميشود،
دنبالهاش چيست، حرکت دشمن در قبال اين چيست، شما چه کار ميتواني بکني؛ فکر
اينها را بکن، بعد آن وقت مخلصاً لله عمل کن.»
همزمان با انتشار اين
سخنان بود که روز گذشته خبر استعفای وزير امور خارجه نيز به يکباره انتشار
يافت. اين اقدام که ظاهراً از ناهماهنگيهايي در درون دولت حاصل آمده، با
تعجب افکار عمومي همراه شده است. علل و دلايل اقدام آقاي ظريف هر چه باشد،
در ارزيابي اين اقدام ميتوان گفت که بدون توجه به دو توصيه مذکور صورت
گرفته است.
افسردگي، ملالت و بيحوصلگي را ميتوان در اين ماجرا مشاهده
کرد. آقاي ظريف که اين روزها سياست 67 ماهه حاکميت در دوران مديريتش بر
دستگاه سياست خارجي را بدون نتيجه ميبيند و آخرين تلاشهايش براي حل مشکلات
اقتصادي از طريق ديپلماسي مذاکره با غرب نيز دستاورد چشمگیری نداشته است،
گويا ديگر حوصله چنداني براي تداوم راه نداشته و با ايجاد اختلافنظر،
فرصت را مناسب يافته و استعفا را بر تداوم کار و پذيرش مسئوليت ترجيح داده
است! در حالي که ميتوانستيم شاهد نوع ديگري از واکنش باشيم که اينچنين
هزينهاي براي دستگاه ديپلماسي کشور نداشته باشد.
عاقبتانديشي نيز در
اين تصميم آقاي ظريف به چشم نميخورد؛ همزماني اين استعفا با حضور آقاي
بشار اسد در ايران و ديدار با رئيسجمهوري و رهبري معظم انقلاب دستاورد مهم
منطقهاي و بينالمللي به حساب ميآيد که اين استعفا موجب شده اين رخداد
مهم تا حدي تحتالشعاع قرار گيرد. در خوشبينانهترين حالت ميتوان گفت
نداشتن عاقبتانديشي و بيتوجهي به پیامدهای اين اقدام براي کشور موجب
فرصتسوزي دستگاه ديپلماسي شده است.