وبگاه شبکه خبری «بلومبرگ» چهارشنبه در گزارشی به قلم «لئونید برشیدسکی» نوشت: ایده تشکیل یک ائتلاف دریایی در خلیج فارس آزمونی برای محک زدن این است که آیا آمریکا غیر از «بوریس جانسون»، نخست‌وزیر انگلیس متحد جدی دیگری در اروپا دارد یا خیر.

 دولت آمریکا به طور رسمی از آلمان، فرانسه و انگلیس درخواست کرده تا برای تامین امنیت دریانوردی در تنگه هرمز، به نیروهای این کشور در منطقه بپیوندند، اما دولت آلمان از پذیرش این تقاضا سرباز زده است. برخلاف فرانسه و انگلیس، استقرار نظامیان آلمان در خارج از کشور باید در مجلس این کشور تصویب شود و تقریبا اکثر سیاستمداران آلمانی مخالف شرکت در هرگونه ماموریت ایالات متحده علیه ایران هستند.

این در حالی است که سخنگوی دولت آلمان امروز  اعلام کرد که برلین در ماموریت دریایی مورد نظر آمریکا در تنگه هرمز مشارکت نخواهد کرد. بر اساس گزارش شبکه «الجزیره»، آلمان اعلام کرده که اولویت اول در منطقه کاهش تنش است.

«سویم داگدلن» عضو حزب سوسیالیست چپ آلمان نیز به شبکه خبری «دویچه وله» گفت: «آلمان نباید در دام "دونالد ترامپ" رئیس جمهور آمریکا و حیوان حرف‌شنوی او، جانسون [نخست‌وزیر انگلیس] بیافتد و وارد درگیری یا آماده شدن برای جنگ با ایران شود.»

به گزارش بلومبرگ، فرانسه، دیگر متحد آمریکا نیز هنوز تصمیم خود را در این زمینه اتخاذ نکرده و «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه سه شنبه با «حسن روحانی» رئیس جمهور ایران در زمینه کاهش تنش بین تهران و واشنگتن تلفنی رایزنی کرد.

در بخش دیگر این گزارش، با اشاره به رویکرد انگلیس در این زمینه و ادامه تقابل این کشور با تهران و توقیف نفتکش‌ها آمده است: «با توجه به ناکافی بودن شمار نیروهای انگلیس در خلیج فارس و کاهش شمار نیروی دریایی این کشور، اشتیاق انگلیس برای همکاری با آمریکا در این زمینه قابل درک است. برخلاف آلمان و فرانسه، انگلیس هرگز به دنبال استقلال راهبردی از واشنگتن نبوده است.»

بر خلاف این تحلیل، البته در روزهای گذشته گزارش‌هایی هم از اختلاف میان انگلیس و آمریکا بر سر ایران منتشر شده است. انگلیس پیش از این پیشنهاد تشکیل یک ائتلاف دریایی جداگانه با مشارکت کشورهای اروپایی را مطرح کرده است.

در خاتمه این گزارش آمده است: «دشواری‌هایی که آمریکا برای دریافت چنین کمکی با آن مواجه شد، پوچی ائتلاف فراسوی آتلانتیک را نشان می‌دهد. ناملایمات سیاست خارجی آمریکا در سال‌های گذشته موجب شده متحدان ناتو برای همراهی با آمریکا بسیار دست به عصا باشند، حتی هنگامی که واشنگتن پیشنهاد راه‌اندازی یک جنگ تمام‌عیار علیه کشوری در دوردست‌ها را نداده بلکه صرفاً خواستار انجام عملیاتی برای ایمن سازی یک آبراه اصلی در برابر کشور متخاصمی است که بعید است با ائتلاف غربی همسو شود.»