حکم سیاسی!

یادداشت: کنفدارسیون فوتبال آسیا، AFC در نامه‌ای نمایندگان ایران را از میزبانی در بازی‌های جام قهرمانان آسیا محروم کرد. البته همچنان رایزنی‌های گسترده ایران در این زمینه ادامه دارد و قرار است در روزهای آینده مدیران عامل چهار نماینده کشورمان در این مسابقات با مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا دیدار کنند و همچنان امید برای بازگرداندن این حکم وجود دارد؛ اما فراتر از آنکه سرانجام این حکم چه خواهد شد، سؤال اینجاست که چرا AFC چنین حکمی صادر کرد؟ برای یافتن جواب این سؤال باید از دو منظر به مسئله نگاه کرد؛ اول نگاه سیاسی به ماجرا و کارکرد دلارهای نفتی و دوم ضعف مدیریت فوتبال کشور. پر واضح است که تیم‌های غرب آسیا از الدحیل که شکست تحقیرآمیزی را برابر قرمزپوشان پایتخت در ورزشگاه آزادی تجربه کرد و العین که در جهنم آزادی گیر افتاد تا همه تیم‌هایی که جو سنگین ورزشگاه‌ها در مشهد و اصفهان و تبریز و... را تجربه کرده‌اند، برای رهایی از بازی در این شرایط سخت دست به هر اقدامی می‌زنند و چه شرایطی بهتر از افزایش تنش میان تهران و واشنگتن و اتفاقاتی که در هفته گذشته شاهد آن بودیم؟ اما نکته ابهام‌برانگیز اینجاست که چرا کنفدراسیون فوتبال آسیا که به همین سرعت علیه میزبانی کشورمان حکم صادر می‌کند، درباره شرایط دیگر کشورها حکم نمی‌دهد؟ مگر عربستان چندین سال در شرایط ویژه جنگی به سر نمی‌برد؟ مگر ارتش یمن عمق خاک عربستان را نشانه نرفته و تأسیسات آرامکو را بمباران نکرده است؟ چرا این موضوع را برای تیم‌های فوتبال عربستانی با وجود تهدیدهای نیروهای یمن به هدف قرار دادن مناطق مختلف عربستان و درگیر بودن رژیم آل‌سعود در جنگی مستقیم و طولانی لحاظ نمی‌کند، اما افزایش تنش‌ها میان تهران و واشنگتن که بر اساس نظر همه کارشناسان سیاسی و نظامی احتمال منجر شدن آن به جنگ نیز بسیار اندک و ناچیز بود، زمینه‌ساز محرومیت ایران می‌شود؟ وضعیتی که برای امارات نیز صادق است؛ مگر شیخ‌نشین‌های امارات در جنگ مستقیم با یمن نیستند و ارتش یمن چندین بار با پهپاد به فرودگاه‌های امارات حمله نکرده است؟ چرا تیم‌های اماراتی از میزبانی محروم نمی‌شوند؟ مسائلی که به وضوح نشان می‌دهد حکم AFC صرفاً یک حکم فوتبالی نیست. اما در کنار این نمی‌توان منکر ضعف مدیریت فوتبال کشور و ضعف تیم‌های حقوقی و روابط میان فدراسیون فوتبال با AFC شد. تجربه قبلی تیم‌های عربستانی و عدم حضور در ایران و انفعال مدیران فوتبالی کشور و ناتوانی در حل مسئله بقیه تیم‌ها را هم به این فکر انداخت که برای رهایی از بازی در ایران گام بردارند و این‌گونه‌ حرف خود را بر کرسی بنشانند.