سرقت قرن

«معامله قرن» نام پرطمطراقی است که «تهوید فلسطین» را دنبال می‌کند و اگرچه با چندین جغرافیای دیگر در منطقه مرتبط شده؛ اما این طرح در اساس چیزی جز «یهودی‌سازی» ابدی فلسطین نیست. این طرح برخلاف آنچه گفته شده، جامعیت ندارد و تنها یک مسئله را مدنظر قرار داده است و از این رو موفقیت و شکست آن را باید با همین یک مسئله، یعنی «تهوید فلسطین» سنجیده شود. پس پرسش اساسی این است که آیا یهودی‌سازی سرزمین فلسطین ممکن است یا خیر؟

یهودی‌سازی فلسطین خودش یک تاکتیک بوده و هدف آن جلوگیری از امحای رژیم صهیونیستی در این سرزمین مقدس است. شواهد و قراین و بررسی‌های علمی نشان می‌دهد، رژیم صهیونیستی حتی اگر با جنگ خارجی مواجه نشود، جنگی در درون خواهد داشت که آن را ویران می‌کند. بر اساس آمار، تا سال ۱۳۲۷ ش که رژیم صهیونیستی تأسیس شده است، حدود 3/2 میلیون یهودی به فلسطین سرازیر شده‌اند و از سال ۱۳۲۷ش تاکنون حدود دو میلیون نفر یهودی دیگر به این جمعیت اضافه شده‌اند و از قضا از سال مذکور تاکنون همین تعداد یهودی سقط جنین شده‌اند. با احتساب نرخ رشد یک درصدی یهود، جمعیت واقعی کنونی یهودی در فلسطین بین 4/5 تا ۵ میلیون نفر است؛ این در حالی است که جمعیت عرب غیریهودی ساکن مناطق ۱۹۴۸ (۱۳۲۷ ش)، حدود یک و نیم میلیون نفر، ساکنان کرانه باختری و قدس حدود 2/5 میلیون نفر و جمعیت فلسطین ساکن در غزه حدود دو میلیون نفر می‌شود (جمع جمعیت عرب غیریهودی فلسطینی ساکن در این سرزمین همین الآن حدود شش میلیون نفر است). حدود شش میلیون نفر فلسطینی هم خارج از این سرزمین زندگی می‌کنند که بر اساس اصول انسانی و نیز منشور سازمان ملل، حق بازگشت به سرزمین خود را دارند. نرخ رشد جمعیت عرب غیریهودی چهار درصد در مقابل یک درصد نرخ رشد یهودیان است.

در واقع طرح یهودی‌سازی فلسطین در عمل نیازمند آن است که برای جمعیت غیریهودی فلسطینی فکری بشود و به ویژه تکلیف حدود 2/5 میلیون نفر ساکن سرزمین‌های ۱۳۲۷ و قدس روشن شود و این کار در عمل پیچیدگی‌ها و دشواری‌های زیادی را به همراه دارد. آمریکایی‌ها که ثابت کرده‌اند آنچنان که وانمود می‌شود، سوار ماجراهای منطقه ما نیستند و در موارد متعددی از سوی مخالفان خود رکب خورده‌اند، گمان می‌کنند با سرمایه‌گذاری عربی و راضی کردن چند حاکم عربی می‌توانند به این مسئله سر و صورت بدهند؛ اما واقعیت اردن، مصر و حتی عربستان سعودی نشان می‌دهد، وضعیت حکام آنان چنان ثباتی ندارد و لذا خود آنان هم از ادامه ماجرا نگران هستند. از سوی دیگر، ماجرای تهوید فلسطین مورد اجماع آمریکایی‌ها نیست و از این رو ممکن است در حد یک تصمیم حزبی تنزل پیدا کند.

از نظر زمان، معامله قرن در زمان افزایش چشمگیر مقاومت در منطقه رونمایی شده است و خود آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها می‌دانند سرنوشت منطقه در اختیار مقاومت است، نه عوامل نظام سلطه.

معامله قرن در عین حال به عنوان حلقه‌ای از زنجیره‌ای که از شهریور ماه ۱۳۵۷ با «پیمان کمپ دیوید» شکل گرفته، تأثیرات و آسیب‌های مهمی دارد که نباید از نظر دور نگه داشته شود.