امروز «فضای مجازی» بیش از همهچیز «واقعی» شده است. اگر تا دیروز کارمندانی استخدام میشدند که کمترین فعالیت را در فضای مجازی داشته باشند، امروز به همان کارمندان تشویقی میدهند تا بهشکل دورکاری با استفاده از فضای مجازی کارهای اداری خود را دنبال کنند. اگر تا دیروز دانشآموزان از همراه بردن گوشی همراه در کلاس منع میشدند، امروز تمام محتواهای درسی از طریق تلفنهای همراه در اختیار آنها قرار میگیرد. اما هنگامی که به سبب جبر کرونا از زندگی واقعی به این دنیای مجازی کوچ میکنیم، تازه متوجه میشویم این بیمار سالهاست که در تب کرونا میسوزد؛ اما آژیر قرمز به صدا در نیامده و نه تنها آن را قرنطینه نکرده اند، بلکه اجازه داده اند مبتلایان در همه شهر بگردند و جامعه را آلوده کنند.
در روزهای گذشته اخبار بسیار دردناکی از لو رفتن اطلاعات میلیونها ایرانی در اینترنت منتشر شد مبنی بر اینکه اطلاعات ثبت احوال ۷۰ میلیون نفر از ایرانیان از بانک اطلاعاتی سازمان ثبت احوال به سرقت رفته و وبسایتی خارجی این اطلاعات را با قیمت ۱۰ بیت کوین، معادل حدود ۶۰ هزار دلار به حراج گذاشته است. دوازدهم فروردین امسال هم خبرگزاری مهر از افشای اطلاعات ۴۲ میلیون کاربر ایرانی تلگرام از سوی یک نسخه غیررسمی پیامرسان تلگرام خبر داد؛ به نحوی که دیتابیس این اطلاعات فاششده در سطح اینترنت با قیمت ۵۰۰ دلار فروخته میشد. این بخشی از کوه یخ قضیه فروش اطلاعات مردم ایران است که در همین هفتههای اخیر افشا شده است و دامنههای این کوه قطعاً با پایین رفتن آب بیشتر خود را نشان میدهد!
اردیبهشت سال 1397، با دستور مقام قضائی پیامرسان تلگرام فیلتر شد. پس از آن به نظر میرسید عمر فعالیت این پیامرسان به سر آمده است و کاربران بهتدریج کوچ به پیامرسانهای داخلی و دیگر پیامرسانهای خارجی را شروع کردهاند، اما به دلایل مختلف این امر مهم محقق نشد.
امروز با تلاش نیروهای جهادی و فداکار عرصه بهداشت و درمان، جامعه ما بهزودی بر ویروس منحوس کرونا غلبه خواهد کرد، اما کرونای تلگرام و شبکههای اجتماعی تا سالیان متمادی در میان مردم باقی خواهد ماند و فرصتهای حیات معنوی و سبک زندگی اسلامی و از سوی دیگر امنیت روانی جامعه را مخدوش میکند. این روند به اتمام نمیرسد مگر اینکه سواد اطلاعاتی و امنیتی مسئولان در زمینه اهمیت فناوری اطلاعات و حراست از آن افزایش یابد و عزم و همت جدی برای اصلاح این فضا در بین مسئولان شکل بگیرد.