آتش سوزی و انفجار در قسمتی از سایت هسته ای نطنز اتفاق مهم و در عین حال حساس برای جمهوری اسلامی ایران تلقی می شود. مهم از آن جهت که ایران عزیر در طول دو دهه اخیر با وجود همه فشارهای دیپلماتیک از جمله تحریم، تهدید و تطمیع فریبنده غرب، توانست علم هسته ای را بومی سازی و در نتیجه نهادینه کند. نهادینه به این معنی که دیگر هیچ کس در داخل کشورمان ایران بدون هسته ای را نمی پذیرند.
حساسیت به هسته ای
جمهوری اسلامی ایران با دستیابی به فناوری هسته ای، حصار دستیابی به علم فرانوین را بصورت علنی شکست. حصاری که کشورهای آمریکا، فرانسه، انگلیس، آلمان و ... اجازه ورود کشورهای دیگر را به باشگاه هسته ای در دنیا نمی دادند، سیاستی که در علم روابط بین الملل تحت عنوان استعمار فرانوین نیز یاد می شود. یعنی دیگر آمریکا و دیگر کشورهای استعمارگر حضور فیزیکی در کشورهای جهان سوم ندارند ولی در حال مدیریت و محدودسازی کشورها از راه دور می باشند. در وضعیت فعلی هیچ کشوری همچون جمهوری اسلامی به خاطر فشار غرب اجازه فعالیت مستقل در فناوری هسته ای را ندارند.
چنانچه کشوری بخواهد در مورد علم هسته ای فعالیتی داشته باشد با یک هجمه سنگینی از تهمت و تخریب رسانه ای و دیپلماتیک مواجه خواهند شد. استفاده از کلمه صلح و امنیت بین المللی بهترین روش استعمارگران امروزی در پیشرفت سایر کشورهاست. نکته مهم و اساسی در وضعیت فعلی این است که عامل انحراف علم هسته ای آمریکا و هم پیمانان او همچون رژیم صهیونیستی است که به جای استفاده صلح آمیز از این علم، به دنبال بهره برداری از جنبه تخریبی آن( بمب اتم) می باشند. هیروشیما و ناکازاکی رفتار آمریکا و ذرات خانه های هسته ای رژیم صهیونیستی رفتار این رژیم در نوع استفاده از این علم روز دنیاست.
دو نکته اساسی را باید مد نظر قرار داد: اولا غرب با محوریت آمریکا به یک بن بست راهبردی در مقابله با کشورمان رسیده اند. دیگر ابزاری برای آنها در مواجه با ایران قابل تصور نیست. واشنگتن جز روی آوردن به هجمه رسانه ای در موفق نشان دادن رفتارهای شکست خورده خود، مسیری دیگری ندارد. دوما در صورت تایید دست داشتن رژیم صهیونیستی در حادثه نطنز که ممکن است با چراغ سبز آمریکا صورت گیرد، جمهوری اسلامی پاسخی دردناک و نابود کننده با عامل آن خواهد داد. فراموش نکنیم که اسرائیل توان رویارویی با ایران ندارد.
بنابراین بسیار واضح است که جمهوری اسلامی ایران نگاه به هسته ای را از بمب اتم به سمت استفاده صلح آمیز هسته ای تغییر داده است. موضوعی که در آینده ایران بعنوان الگو مطرح خواهد شد. اقدامات دشمنی علیه ایرانآمریکا و هم پیمانان آن در طول 40 گذشته رفتارهای مختلفی علیه جمهوری اسلامی ایران به نمایش گذاشته اند. تلاش در تحریف و انحراف انقلاب اسلامی از مسیر خود، راه اندازی جنگ علیه ایران با مهره صدام، ایجاد فضای ترور و تخریب از طریق منافقین و سایر گروهگ های تروریستی در داخل کشور، ایجاد پایگاه های نظامی در اطراف جمهوری اسلامی به جهت ناامنی سازی ایران و در صورت نیاز حمله مستقیم و محدود به خاک ایران، ایجاد موازنه قدرت با کشورهای حاشیه خلیج فارس علی الخصوص عربستان سعودی که در این زمینه تمام تجهیزات به روز نظامی را در اختیار این کشورها قرار داد و ده های رفتار دیگری که از سوی آمریکا و هم پیمانان او صورت گرفته است.
در بّعد سیاسی نیز آمریکا تمام توان خود را منزوی کردن ایران در جامعه بین المللی بکار گرفت. بردن پرونده هسته ای ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد، تلاش در القا و معرفی ایران به عنوان دشمن واقعی کشورهای منطقه،تلاش در نسبت دادن رفتارهای ضد حقوق بشری در جامعه جهانی با محوریت اتحادیه اروپا ... تلاشهای صورت گرفته آمریکا علیه ایران بود که شکست پرهزینه نتیجه همه این اقدامات برای آمریکا بود. به طوری که پایگاه های نظامی اطراف کشورمان، تبدیل به پاشنه آشیل آمریکا شده است، امروز آمریکا در سازمان ملل طوری منزوی شده است که حتی در تصویب قطعنامه علیه ایران نیز به مشکل عدم همراهی دیگر کشورها مواجه شده است. قدرت نرم آمریکا در کنار قدرت نظامی اش رو به افول و خاموشی است. بنابراین اقدامات و دشمنی ایالات متحده نتیجه بر عکس داده است.
ایستگاه آخر آمریکا
عدم نتیجه دلخواه واشنگتن از رفتار نظامی و سیاسی علیه جمهوری اسلامی ایران باعث تغییر رویکرد این کشور شده است. تحریم اقتصادی ایستگاه آخر آمریکا در مواجهه با نظام اسلامی است. تحریم اقتصادی که ابتدا به صورت محدود شروع شد، تصور بر این بود که انقلاب اسلامی را از مسیر استقلال و توسعه باز بدارد. سیاسیتی که با هجمه سنگین رسانه ای اتفاق افتاد. اما باز هم غرب ناموفق بود.
تحریم های شکل همه جانبه به خود گرفت که استارت آن بعد از اتفاقات سال 88 زده شد و در تا امروز نیز ادامه دارد. نفت، صنایع پتروشیمی، صنایع نظامی، افراد بلند پایه، بانک و صدها مورد دیگر تحریم شد. سیاستی که تحت عنوان فشار حداکثری از آن تعبیه شد. سیاستی که به تعبیر رئیس جمهورآمریکا، ایران پای میز مذاکره خواهند کشاند و آنچه آمریکا در میدان نبرد نظامی، سیاسی و اقتصادی بدست نیاورده است را در میز مذاکره بدست بیاورد.
حال که کاخ سفید نتوانسته است ایران را پای میز مذاکره بکشاند و شکست سگنینی را سیاست خارجی متحمل شده است، تصور می کنند اقدامات تخریبی می تواند تنفس مصنوعی در وضعیت فعلی برای آمریکا و شخص ترامپ باشد.
حادثه نظنز
با اعلام سازمان انرژی اتمی، اتفاقی که در نطنز افتاد حادثه انفجاری بوده است که توسط عوامل نفوذی رخ داده است. حادثه ای که بیشتر شبیه یک اقدام تروریستی و ضد امنیتی محسوب می شود. البته قبل از اعلام رسمی جمهوری اسلامی ایران، رسانه های وابسته به رژیم صهیونیستی و ایالات متحده خرابکاری در سایت نطنز را کار اسرائیل قلمداد کرده اند.
با فرض دست داشتن رژیم صهیونیستی در حادثه نطنز، باید گفت که این اقدام نوعی اعتراف تلخ به ناکارآمدی همه فشارهای صورت گرفته بخصوص سیاست فشار حداکثری علیه ایران بوده است.
نطنز قدرت و مسیر پاسخگویی ایران را به تمام توطئه ای آمریکا با بازیگری رژیم صهیونیستی را باز گذاشت. رسانه های مختلف از جمله بی بی سی و... این حادثه را در امتداد قدرت رژیم صهیونیستی قلمداد کرده اند ولی تاکنون از مقامات رسمی اسرائیل جرأت بر عهده گرفتن حادثه نطنز را نداشتند.
دو نکته اساسی را باید مد نظر قرار داد: اولا غرب با محوریت آمریکا به یک بن بست راهبردی در مقابله با کشورمان رسیده اند. دیگر ابزاری برای آنها در مواجه با ایران قابل تصور نیست. واشنگتن جز روی آوردن به هجمه رسانه ای در موفق نشان دادن رفتارهای شکست خورده خود، مسیری دیگری ندارد.
دوما در صورت تایید دست داشتن رژیم صهیونیستی در حادثه نطنز که ممکن است با چراغ سبز آمریکا صورت گیرد، جمهوری اسلامی پاسخی دردناک و نابود کننده با عامل آن خواهد داد. فراموش نکنیم که اسرائیل توان رویارویی با ایران ندارد.
نطنز قدرت و مسیر پاسخگویی ایران را به تمام توطئه ای آمریکا با بازیگری رژیم صهیونیستی را باز گذاشت. رسانه های مختلف از جمله بی بی سی و... این حادثه را در امتداد قدرت رژیم صهیونیستی قلمداد کرده اند 
