فارن پالسی: سامانه گنبد آهنین اسرائیل، همیشه پابرجا نخواهد ماند

 در گزارش فارن پالسی آمده است: حماس و حامیانش در ایران، بر این باورند که این جنگ برای حماس یک پیروزی بود.  حماس توانست از  راکت ها برای هدف گرفتن زیرساخت های راهبردی استفاده کند. هدف حماس ظاهرا این بود که سامانه گنبد آهنین را تست کرده یا آن را سرریز کند. در چندین مورد ظرف چند دقیقه، بیش از 140 راکت شلیک شد و آسمان شهرهای تل آویو، اشدود و اشکلون را درنوردیدند.

پیامِ پس از جنگ این است که شاید روزی برسد که سامانه های دفاع هوایی اسرائیل برای جلوگیری از انبوه راکت ها کفایت نکند. اسرائیل به این نکته اذعان نمی کند اما بالاخره این فناوری هم یک اوج راهبردی دارد. اکنون دهمین سالگرد افتتاح سامانه گنبد آهنین است. تا پیش از جنگ اخیر غزه، این سامانه بیش از 2500 راکت را رهگیری کرده بود... اسرائیل می گوید که سامانه گنبد آهنین، می تواند تا 90 درصد راکت های پرتابی را رهگیری کند.

تل آویو نمی گوید که چه شماری از راکت های حماس، رهگیری شده اند اما در پانزدهم ماه مه گفت که این سامانه حدود هزار راکت از 2300 راکت شلیک شده را رهگیری کرده است. این آمار را مقایسه کنید با وضعیت ماه مه 2019 که 690 راکت از غزه شلیک شد و 240 راکت رهگیری شد.

اما سکوهای سامانه گنبد آهنین بی پایان نیستند. هدف از طراحی این سامانه، حفاظت از غیرنظامیان و فراهم کردن فرصتی برای سیاستمداران اسرائیلی بود تا تصمیم بگیرند که چه باید کرد بی آنکه مجبور به توسل به حمله زمینی شوند. اگر در نبود یک سامانه دفاعی، هزار راکت بر شهرهای اسرائیل فرود آید، تانک های اسرائیلی مجبورند به غزه سرازیر شوند تا آتش راکت ها را متوقف کنند، همان کاری که در سال 2009 کردند.

این بار اسرائیل با همان طرح جنگ تاکتیکی پیش رفت که به آن عادت داشت: حملات نقطه زن هوایی با استفاده از مهمات نقطه زن ساخت آمریکا. واکنش های بین المللی، یک پسرفت راهبردی برای اسرائیل است که بازدارندگی در برابر نائبان ایران را زائل می‌کند و تصویری عصبانی و بی پروا از اسرائیل ارائه می دهد که به رغم نقطه زنی حملات هوایی‌اش، غیرنظامیان بیشتری را می کشد. نتیجه کار نشان از آن دارد که سامانه های دفاعی اسرائیل، از جمله گنبد آهنین و نیز برتری نظامی اش، از یک راهبرد روشن درازمدت برخوردار نیست.

برای بسیاری از ناظران، جنگ اخیر غزه، به رغم شباهت های زیادی که به جنگ های پیشین داشت، نشان از آغاز یک دوران تازه دارد. هرچند سامانه گنبد آهنین، نقشی کلیدی در جلوگیری از فرود آمدن باران راکت ها بر تل آویو، اشکلون و دیگر شهرهای اسرائیل داشت، اما روشن شد که هیچ راه حلی برای کلیت مشکلی که حماس با کنترل غزه و شلیک راکت، متوجه اسرائیل می کند، وجود ندارد.

اسرائیل محاصره ساحلی غزه را بر نمی دارد مگر آنکه حماس از قدرت کنار رود و قاچاق سلاح به غزه متوقف شود. کشورهایی همچون ایران، به تدارک سلاح و دانش فنی برای حماس ادامه می دهند و زرادخانه راکتی اش را گسترش خواهند داد.

حماس بر این باور است که تنش های قدس را به یک موفقیت بزرگ تبدیل کرده و می گوید صدها مایل تونل زیرزمینی اش، تنها خسارت های اندکی دیده اند.

اما در خارج، دیپلمات های اسرائیلی هشدار می دهند که شمار کارکنان سفارتخانه هایشان کاهش یافته و نمی توانند با پیامدهای جنگ مقابله کنند. همچنین موفقیت یکسال گذشته اسرائیل در دستیابی به صلح با دو کشور خلیج فارس و سودان هم می تواند دچار پسرفت شود. همزمان رقیب اصلی اسرائیل یعنی ایران می گوید که "رژیم صهیونیستی در حال سقوط است."

کابوس اسرائیل از جنگ در چندین جبهه، در همین نزدیکی است و دشمنان این کشور هم به آن آگاهند. گنبد آهنین، یک واکنش تاکتیکی به یک تهدید واقعی منطقه ای است. اسرائیل پیش بینی می‌کند که حزب الله لبنان، در جنگ بعدی، روزانه دو هزار راکت شلیک کند.

جنگ اخیر با حماس، نشان داد که هرچند سامانه گنبد آهنین، همان کارآیی مورد انتظار را داشت اما یک ابزار جادویی برای پیروزی در جنگ و بازدارندگی دشمن نیست و دکترین حملات نقطه زن اسرائیل هم دهها کشته در غزه برجای گذاشته است. این حجم از تلفات برای بخش بزرگی از جامعه بین الملل پذیرفتنی نبود و موجب فشار بر اسرائیل برای توقف جنگ شد.

سامانه گنبد آهنین در یک دهه گذشته، اسرائیل را از بیشتر جنگ های عمده زمینی برکنار نگه داشت. اکنون شاید زمان "اوج راهبردی" آن فرارسیده باشد که نشان می دهد اسرائیل نیازمند یک طراحی جنگی تازه است.