شاید باید قرن جدید شمسی را نقطه عطف تاریخی در آزمون حضور سیاست مداران و قدرتمندان جهان به حساب آوریم، مخابره پیام همپیمانان قدیم جهانی به یکدیگر در نقطه صفر تاریخی پس از 78 سال ولی اینبار در دوران ایران اسلامی، در قالب عکسی که دیپلماتی کارکشته "لوان جاگاریان" با انتشار آن پیام، آشکارا به دنیای تک بعدی آمریکایی، پایان سیاست های شکست خورده را نوید می دهد.
ایالات متحده پس از جنگ سرد در غرب آسیا حضور بسیار پررنگ و پرهزینه ای داشته است و این حضور با مجموعه ای از سیاست های شکست خورده و پر هزینه همراه بوده است. ماجراجویی های سرزمین های اشغالی، سوریه، عراق، افغانستان، یمن و ... که همه عملیات ها با بی ثباتی در این منطقه و روشن شدن چهره تمامیت خواه این کشور همراه بوده است. حال پس از گذشت سالیان بسیار، ماحصل سیاست خارجه ایالات متحد در این منطقه و ماجراجویی های بی امان آن این است که ، پیام کشورهای منطقه مبتنی بر عدم علاقمندی از حضور ایالات متحده و تلاش برای اتخاذ سیاست های مستقل این کشورها بر اساس منافع ملی و سرزمینی خود، باعث عقب نشینی آشکار ایالات متحده شده است. تحرکاتی همانند بیداری اسلامی، گسترش و عمق جبهه های مقاومت که دنباله رو "گفتمان انقلابی" ایران اسلامی در منطقه جهت استقلال از نفوذ ودیکته کردن سیاست های دیکتاتورهای زمان هستند.
گفتمان های موجود در منطقه حاصل شکست سیاست های منطقه ای ایالات متحده می باشد، که منجر به ظهور مجدد قدرت های بزرگ اقتصادی و نظامی چون چین و روسیه شده است. این قدرتهای نوظهور سعی در جایگزین کردن سیاست های صحیح مبتنی بر حضور بازیگران اصلی و ذینفعان حقیقی در منطقه هستند.
صندلی خالی ایالات متحده نشان از پذیرش حذف این بازیگر بین المللی در منطقه غرب آسیا از سوی همپیمانان است. روسیه به همراه همپیمان اروپایی خود در حال مخابره این سیاست راهبردی است که سیاست های ایالات متحده در این منطقه که با توسعه طلبی وافر خود و صرف و چاپ میلیاردها دلار بدون پشتوانه و بازی با اقتصاد جهانی در تامین هزینه ها بوده است، اکنون باید در چالش تخلیه افغانستان و جریان های مقاومت در منطقه قرار گیرد.
شاید صندلی خالی تهران پیام واضح و گویا به غایب این نشست باشد که دیگر سیاست جهانی تاب و توان همراهی و هزینه کرد ماجراجویی هایش را در مناطق گوناگون جهان ندارد. و رقم خوردن پیمان های جدید در منطقه غرب آسیا در آینده نزدیک مولود ثبات و امنیت بیشتر بازیگران اصلی و ذینفعان خواهد بود.
محمدحامد کیانی؛ کارشناس ارشد اموربین الملل