در این خصوص توجه به دو نکته ضروری است:
1. در یک سال اخیر، ترکیه و جمهوری آذربایجان تلاش کردند تا از فضای شکست و تحقیر تحمیلشده بر ارمنیها استفاده کنند؛ به این ترتیب که با استفاده از حضور پاشینیان در جایگاه قدرت و ریاست ارمنستان، دالان ادعایی را از طریق مذاکره تسخیر کنند. شایعات و خبرهایی میرسید که احتمال تبانی ارمنستان با ترکیه و جمهوری آذربایجان در این موضوع وجود دارد. برهمین اساس بود که رزمایش فاتحان خیبر برگزار شد. در واقع، با این رزمایش، ایران هم به جمهوری آذربایجان و ترکیه پیام مخالفت با هرگونه تغییر ژئوپلیتیکی را صادر کرد و هم به طور غیرمستقیم، به ارمنستان این پیام را داد که در صورت پافشاری بر حفظ حقوق خود میتواند روی حمایت ایران حساب کند. واقعیت آن است که اگر ارمنستان احساس کند که در این قضیه بدون حامی است، ممکن است در مقابل تهدیدها و تطمیعهای ترکیه و جمهوری آذربایجان تسلیم شود.
2. علاوه بر این، باید به آشکار شدن نیات نظامی جمهوری آذربایجان و ترکیه برای اشغال نظامی کریدور مذکور(مرز ایران و ارمنستان) هم اشاره کرد. در توضیح باید گفت که آنها تصمیم داشتند این اقدام را در مقطع برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ایران انجام دهند؛ زیرا پیشبینی میکردند که بعد از انتخابات، ایران گرفتار آشوب میشود و آنها میتوانند با انجام یک عملیات سریع، کار را یکسره کنند. ضمن اینکه امیدوار هم بودند که ایران گرفتار تحولات همسایه شرقی(افغانستان) خواهد شد. اما وقتی دیدند که هیچکدام این پیشبینیها محقق نشد، احساس کردند با گذشت زمان ممکن است تحولات به ضرر آنها پیش برود. بنابراین، تصمیم گرفتند تا در شرایط استقرار دولت جدید ایران، کار خود را شروع کنند که البته با تدبیر و اقدام قاطع و به موقع نظام مواجه شد.