خطای امنیتی

پس از حدود یک سال از توافق رسمی سازش بین مغرب و رژیم صهیونیستی، سفیر رژیم صهیونیستی در این کشور معرفی شد و به تازگی دو طرف در راستای برقراری روابط کامل دیپلماتیک، توافق‌نامه‌ بی‌سابقه‌ای را امضا کردند که اساس همکاری‌های نظامی و امنیتی را در سال‌های آینده ترسیم خواهد کرد. مغرب پس از مصر، اردن، امارات، بحرین و سودان، ششمین کشور جهان عرب است که رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخته و با آن روابط دیپلماتیک برقرار کرده است.  توافق اخیر پس از سفر بنی گانتس، وزیر جنگ صهیونیست‌ها به مغرب امضا شد و هدف آن، همکاری در برابر تهدید تروریسم با محوریت ایران اعلام شده است. این پیمان شامل همکاری اطلاعاتی، معامله تسلیحاتی و تمرینات مشترک نظامی است. به گفته محافل صهیونیستی، امضای این پیمان امنیتی‌ـ نظامی، دستیابی مغرب به فناوری‌های صنایع نظامی رژیم صهیونیستی، از جمله پهپادهای نظامی و جاسوس‌افزارهای «پگاسوس» را تسهیل می‌کند. رژیم صهیونیستی بر این باور است که روابط با مغرب موجب کاهش تهدیدات امنیتی علیه تل‌آویو و ترمیم خلأ موسوم به فقدان «عمق راهبردی» است. از سوی دیگر، حدود نیم میلیون صهیونیست با اصالت مغربی در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند و از دیگر سو، در مراکش نیز اقلیت یهودی وجود دارد؛ به همین دلیل رابطه با مغرب، برای رژیم صهیونیستی اهمیت خاصی دارد.

رژیم صهیونیستی و مغرب در دهه ۱۹۹۰ از روابط دیپلماتیک سطح پایینی برخوردار بودند، اما رباط پس از وقوع انتفاضه مسجدالاقصی در سال ۲۰۰۰ رابطه‌اش را با تل‌آویو قطع کرد.

برخی تحلیلگران معتقدند، مراکش آرمان فلسطین را رها نکرده و «محمد ششم» پادشاه مغرب هم ادعا کرده است، موضع مغرب در قبال مسئله فلسطین ثابت است؛ اما این کشور منافع دیگری دارد که مجبور است روابط خود را بر اساس آن‌ تنظیم کند؛ از جمله جلب حمایت ‌آمریکا در به رسمیت شناختن حاکمیت این کشور بر صحرای غربی است؛ به همین دلیل ترامپ پس از امضای صلح بین تل‌آویو و مغرب، چنین وعده‌ای را به پادشاه مغرب داد.  در وضعیت فعلی نیز سفر گانتس به رباط پس از آن انجام شده که الجزایر چند ماه پیش روابط خود را با مغرب به دلیل اقدامات خصمانه این کشور قطع کرد و جبهه پولیساریو در صحرای غرب هم تصمیم گرفت مبارزه مسلحانه خود علیه مغرب را تشدید کند. مغرب در چنین وضعیتی قصد دارد به رقبای خود نشان دهد که با تحکیم روابطش با رژیم صهیونیستی، در پی کسب حمایت آمریکاست. توافق‌نامه امنیتی و نظامی میان رباط و تل‌آویو در حالی امضا شده که برخی احزاب و سازمان‌های غیردولتی و به ویژه اسلام‌گرایان مغربی به شدت با عادی‌سازی رابطه با تل‌آویو مخالفت کرده‌اند. در این حال، شمار زیادی از مردم مغرب در شهرهای مختلف این کشور به نشانه اعتراض به سفر وزیر دفاع رژیم صهیونیستی و اقدام دولت مغرب در عادی‌سازی روابط با رژیم غاصب به تظاهرات دست زدند. به طور طبیعی، افزایش تعداد کشورهای عربی که با تل‌آویو آشتی می‌کنند، جبهه مقاومت را حداقل از جنبه روانی در تنگنا قرار می‌دهد؛ از این رو آمریکا و رژیم صهیونیستی با پیشبرد روند عادی‌سازی، تلاش دارند به زعم خود پروژه منزوی کردن ایران و محور مقاومت را دنبال کنند؛ اما این همه ماجرا نیست. علاوه بر موج مخالفت مردمی و بسیاری از احزاب و گروه‌های سیاسی در مغرب، تجربه نشان داده است کشورهایی که با تل‌آویو صلح کرده‌اند نه تنها مشکلات‌شان کاهش نیافته، بلکه با چالش‌های جدید مواجه شده‌اند.

واقعیت این است که پس از جنگی که ابتدای امسال با عنوان «سیف‎القدس» صورت گرفت و سرزمین‎های اشغالی برای اولین‎بار آماج موشک‎های نقطه‎زن مقاومت قرار گرفت، امنیت رژیم‎ صهیونیستی بیش از هر زمانی متزلزل شد. حال با این وجود برخی کشورهای عربی در یک خطای راهبردی امنیت خود را به رژیمی گره می‎زنند که خود از تأمین امنیتش عاجز است.