آیا توافق موقت با ۱+۴ برای ایران خوب است؟

کارشناسان توصیه کرده‌اند ایران باید برای بهره‌مندی از مزیت توافق موقت، امتیاز ویژه‌ای فراتر از آزادسازی دارایی‌های بلوکه شده در نظر بگیرد.
برخی از کارشناسان پیش بینی کرده اند که در شرایط جدید مذاکرات، آمریکایی ها و یا غربی ها بحث توافق موقت را هم مطرح کنند. یعنی اگر ببینند که این مسیر مذاکرات وین به نتیجه نمی رسد یک پلن B به نام توافق موقت راه بیندازند. البته این کارشناسان معتقدند که توافق موقت از یک جهت برای ایران خوب و از یک جهت بد است.
جهت مثبت این که این خود یک مسیر جدید است. یعنی دیگر آن مذاکرات وین و ریل گذاری وین که ما قبول نداریم کنار گذاشته می شود. یک مذاکرات جدیدی شکل می گیرد. اما جهت بد این که تیم مذاکره کننده هسته ای تحت فشار افکارعمومی قرار می گیرد.
در ابتدا ممکن است آمریکایی ها و غربی ها بگویند مثلا در توافق موقت ما پول های بلوکه شده شما را آزاد می کنیم شما غنی سازی فلزی را متوقف کنید. اگر ۱۰ میلیارد دلار پول های بلوکه شده وارد کشور شود، دلار به کمتر از ۲۰ هزار تومان رسیده و یک سری گشایش ها صورت می گیرد. قیمت بعضی از جنس ها ممکن است کاهش یابد.
اما در ادامه و در دور دوم چه می گویند؟ می گویند شما کل غنی سازی را تعلیق کنید ما خرید نفت از شما را انجام می دهیم. با توجه به اینکه در دور قبل توافق موقت مردم اثرات ملموس اقتصادی دیدند ممکن است در برابر این خواسته نیز فشار افکار عمومی شکل گرفته و عده‌ای خواستار تبعیت از خواسته غرب شوند.
بر همین اساس کارشناسان توصیه کرده‌اند که اگر قرار است ایران به توافق موقت با غرب دست پیدا کند باید برای آن شروطی در نظر گرفته شود که اولا فراتر از دستیابی ایران به دارایی‌های بلوکه شده باشد و در ثانی خللی در ساختار تحریم‌ها بوجود آورد.
به عنوان نمونه گفته شده است که ایران باید شروطی نظیر لغو تحریم فروش و صادرات نفت، لغو تحریم تبادلات بانکی، لغو تحریم قراردادهای مشترک با چین و یا اروپا و ... را در مذاکرات درخواست نماید.