بر اساس اخبار منتشر شده، ایران در آستانه نهایی شدن مذاکرات و انجام توافقی جدید قرار دارد. این در حالی است که بسیاری از مباحث روی زمین مانده[...]
بر اساس اخبار منتشر شده، ایران در آستانه نهایی شدن مذاکرات و انجام توافقی جدید قرار دارد. این در حالی است که بسیاری از مباحث روی زمین مانده در موضوع توافق برجام میان ایران و آمریکا ارتباطی به مسائل نفتی ندارد؛ اما با نزدیک شدن به فصل‌های سرد سال، برخی تلاش می‌کنند تا وانمود کنند جمهوری اسلامی ایران در برابر نیاز اروپا به نفت و انرژی، خود را دست بالا دیده و به این دلیل در نهایی شدن توافق برجام، تعلل به خرج می‌دهد. این در حالی است که چنین موضوعی به هیچ وجه صحت ندارد. کسانی که عدم توافق ایران با آمریکا را به موضوع نفت و تأمین نفت اروپا گره می‌زنند، بی‌تردید سعی دارند به مباحث غیر کارشناسی دامن بزنند؛ چرا که مسئله ما سرد شدن هوا و نیاز اروپا به نفت نیست، اگر چه برای فروش نفت به اروپا یا سایر متقاضیان آمادگی داریم، اما آنچه در موضوع برجام مهم است‌ـ بی‌آنکه ارتباطی به اطلاع ما از نیاز اروپا به نفت داشته باشد‌ـ تأمین منافع ملی ماست.
بی‌تردید، ایران در یک سال گذشته تلاش کرده است تا منافع ملی خود را در بالاترین حد از طرف غربی و طرفین مذاکره‌کننده خواستار شود؛ از این رو حاصل نشدن توافق را نباید به دلیل مسائلی، چون دست بالا گرفتن یا سوءاستفاده ایران از موقعیت فعلی اروپا عنوان کرد؛ بلکه مسئله اصلی دستیابی به اهداف و خواسته‌های بحقی است که در تمام سال‌های گذشته از طرف غربی خواسته‌ایم؛ موضوعی که اصلی‌ترین عامل به تأخیر افتادن توافق در مذاکرات برجام است.
قطع به یقین مردم ایران انتظار دارند مذاکره‌کنندگان ایرانی با دست پر از پای میز مذاکره برخیزند و تحفه‌ای برای از سرگیری روابط تجاری و اقتصادی ایران با خود داشته باشند، نه اینکه بدون تأمین خواسته‌ها و دسترسی به مواضع مورد نظر به ویژه در بخش اقتصادی از پای میز مذاکره برخیزیم و توافقی را امضا کنیم که عایدی برای اقتصاد کشور و در نهایت معیشت مردم نداشته باشد.
مسئله مهم این است که نظام ایران در مذاکرات فارغ از نیاز اروپا به نفت و تمام آنچه به مسائلی چون بحران اوکراین و تحریم‌های روسیه و کمبود نفت و گاز اروپا و... مطرح است، با توجه به دستورالعمل خود و تأکید بر خطوط قرمزی که در راستای تأمین منافع حداکثری دیده شده است، حرکت می‌کند.
تیم مذاکره‌کننده ایران در چارچوبی گام گذاشته که حفظ و صیانت از منافع ملی حرف اول و آخر را در آن می‌زند، این موضوع از آن نظر حائز اهمیت است که ثبات اقتصادی ایران و ایجاد آرامش در بازارهای مختلف وابسته به دستیابی به یک توافق خوب است؛ در غیر این صورت فقدان ثبات اقتصادی بحران‌ها و معضلات اقتصادی را پابرجا نگاه می‌دارد.
فروش نفت یا اعمال فشار بر متقاضیان نفت هیچ‌گاه اصلی‌ترین خواسته ایران در برجام نبوده است؛ بلکه اصلی‌ترین خواسته ایران دسترسی به یک توافق با ثبات و متعهد ماندن طرف مقابل نسبت به قراردادی است که ایران براساس آن می‌تواند به صورت آزادانه در بازارهای جهانی تعاملات اقتصادی داشته باشد.
