زمانی که هواپیمای حامل نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا با کمک و حمایت جت‌ها و ناوهای جنگی آمریکا در تایوان بر زمین نشست، کمتر کسی انتظار داشت[...]
زمانی که هواپیمای حامل نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا با کمک و حمایت جت‌ها و ناوهای جنگی آمریکا در تایوان بر زمین نشست، کمتر کسی انتظار داشت واکنش چین به این اقدام، در حد مانور نظامی در منطقه باشد. پکن از مدتها قبل هشدار داده بود که ورود یکی از بلندپایه‌ترین مقامات آمریکایی به این منطقه، اقدامی محرک و بسیار خطرناک است و آمریکا و متحدانش باید با تبعات این اقدام مواجه شوند. با این حال سفر پلوسی بدون هیچ تنشی پایان یافت و اقدامات متقابل پکن نتوانست با تهدیدهای قبلی نظامیان این کشور همخوانی داشته باشد. برخی از تحلیل‌گران معتقدند چین در خصوص سفر پلوسی به قدری از خود ضعف نشان داد که آمریکا را به این نتیجه رساند که می‌تواند بدون هیچ مزاحمتی دو ناو جنگی دیگر خود را وارد دریای چین جنوبی کند و انتظار عمل متقابل دیگری از سوی دولت شی جینپینگ نداشته باشد.
گرچه اقدامات چین تاکنون با لحن نظامیان و مسئولان دولتی این کشور همخوانی چندانی نداشته، اما در نهایت یک هنجار و «وضعیت نرمال» جدیدی را برای منطقه به وجود آورد؛ وضعیتی که در آن مانورهای نظامی دنباله‌دار بر فراز جزیره تایوان ادامه می‌یابد و چینی‌ها به شدت دولت تایوان را تحت فشار می‌گذارند که خود به نتیجه‌ای سیاسی رسیده و خواستار بازگشت به سرزمین مادری شوند. دولت شی جینپینگ تا قبل از سفر پلوسی به منطقه، شدیدا از سوی جامعه بین‌الملل به دلیل پروازهای گاه و بیگاه هواپیماهای نظامی کشورش بر سر منطقه تایوان، تحت فشار قرار داشت؛ اما مانورهای نظامی این چنین و یا تحرکات نظامی مانند افزودن بر نیروها در مناطق نزدیک به تایوان، دیگر به یک وضعیت نرمال جدید تبدیل شده است. نگاهی به این «نرمال‌های جدید» نشان می‌دهد چین در مسئله سفر پلوسی به تایوان چندان هم بازنده نبود و از خود ضعف نشان نداد؛ بلکه تلاش کرد از این مسئله راهی برای ایجاد یک وضعیت جدید ناشی از اقتدار برای خود در منطقه پیدا کند.
رویکرد دیگر چین بعد از این سفر، تلاش برای ترسیم فضای سیاسی آینده تایوان و مردم این منطقه بود. بعد از این سفر بود که دولت شی جینپینگ اعلام کرد سیستم سیاسی دو دولتی را در دستور کار خود برای تایوان قرار می‌دهد و از مردم این منطقه نیز می‌خواهد به این سیستم که در هنگ کنگ نیز پیاده شده و در حال اجرا است، فکر کنند. از سوی دیگر دولت چین به خوبی توانست بین تهدیدات و توهم تهدید، فاصله‌گذاری کند. در شرایطی که آمریکایی‌ها قصد داشتند شرایط را به گونه‌ای پیش ببرند که استقلال کامل به خواسته اصلی مردم در تایوان تبدیل شود، ریشه‌های نژادی و قومی و فرهنگ و تاریخ مشترک مردم مانع از این اقدام شد. تایوانی‌ها حالا می‌دانند که نمی‌خواهند به اوکراین دوم تبدیل شوند و تلاش هر دو طرف این دعوا یعنی پکن و تایپه برای آرام کردن اوضاع در همین راستا است. با این حال آمریکا تلاش کرد با رهسپار کردن دو ناو جنگی خود به نزدیکی تایوان، باز هم شرایط جدید را به سمت خشونت و تحریک طرف چینی پیش ببرد؛ اما روزنامه گلوبال تایمز چین که به منابع دولتی نزدیک است، اعلام کرد عبور ناوهای آمریکایی از منطقه هیچ مشکل امنیتی برای پکن ایجاد نخواهد کرد و بدین ترتیب نیازی به پاسخگویی به ایالات متحده در این خصوص نیز وجود ندارد.
دلیل چین برای آرام کردن فضا، از یک سو به خاطر پیوستگی اقتصاد این کشور با اقتصاد جهانی است که باعث می‌شود به عنوان یک ابرقدرت اقتصادی، ملاحظات بیشتری برای آغاز یک پروسه همراه با تنش و تحریم‌های مختلف در برابر غرب داشته باشد؛ اما نکته مهم‌تر، تلاش چین برای آرام کردن فضا جهت ادامه رشد اقتصادی‌اش است و در عین حال تلاش برای بازگرداندن تایوان به سرزمین مادری، بدون هیچ خشونت و هزینه سیاسی و نظامی.
