روغن زیتون

احتمالاً تا به حال روغن زیتون مصرف کرده‌اید، بعضی از آنها بودار و برخی بدون بو هستند. بعضی از آنها شفاف و در شیشه‌های روشن و برخی دیگر سبز رنگ و در شیشه‌های تیره بسته‌بندی شده‌اند و برخی نیز در قوطی‌های فلزی.
روغن زیتون در رژیم غذایی بسیاری از مردم دنیا، به ویژه در منطقه مدیترانه نقش ویژه‌ای دارد. این روغن بیشتر به شکل سس سالاد یا به عنوان روغن سرخ کردنی استفاده می‌شود. روغن زیتون قادر است با شاداب نگه داشتن دستگاه گوارش از بروز سرطان‌های روده بزرگ پیشگیری کند. این روغن همچنین به دلیل داشتن مقادیر بالای اسیدهای چرب غیر اشباع، می‌تواند کلسترول خون را کاهش دهد. پس عامل بازدارنده در ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی به حساب می‌آید. روغن‌های زیتون به دو گروه بودار و بدون بو تقسیم می‌شود. روغن‌های بودار: این روغن‌ها در صورتی که بوی آنها بوی طبیعی روغن باشد، عمدتاً شامل آن دسته از روغن‌ها می‌شوند که به روش مکانیکی استخراج شده‌اند و هیچ‌گونه عملیات شیمیایی برای تصفیه آنها استفاده نشده است.
روغن‌های بدون بو شامل دو نوع از روغن‌های زیتون است: الف‌ـ روغن‌هایی که به روش مکانیک استخراج شده‌اند و به دلیل اسیدیته بالا و خصوصیات رنگ، طعم و بو برای مصرف انسانی باید تحت عملیات تصفیه قرار گیرند و طی این فرآیند بوگیری و رنگ‌زدایی می‌شوند، به این روغن‌ها، روغن‌های تصفیه شده می‌گویند.
ب‌ـ روغنی که از کنجاله زیتون به دست می‌آید. این روغن پس از جداسازی باید تصفیه شود. پس فرآیند بوگیری و رنگ‌زدایی روی آن انجام می‌شود. به این نوع روغن پومیس زیتون گفته می‌شود. روغن‌های بودار که به گروه روغن‌های بکر معروف هستند، رنگ سبز تیره داشته، معمولاً در ظروف تیره بسته‌بندی می‌شوند. خواص دارویی و تغذیه‌ای، در این گروه از روغن‌های زیتون وجود دارد.