بدعت و تحصن

یکی از حساس‌ترین انتخابات ادوار مجلس، انتخابات مجلس هفتم بود. پیروز انتخابات می‌توانست با روحیه‌ای بالاتر وارد میدان انتخابات ریاست‌جمهوری نهم شود که در سال 1384 قرار بر برگزاری آن بود. انتخاباتی که در آن سیدمحمدخاتمی نمی‌توانست حضور یابد. پیروزی اصولگرایان در انتخابات دور دوم شوراها در سال 1381 نیز زنگ خطری بود که از قرار گرفتن قطار دوم خرداد در سراشیبی سقوط و افول حکایت داشت.
در این انتخابات، اصولگرایان با عنوان «آبادگران ایران اسلامی» وارد میدان رقابت شدند. گروه‌های جریان چپ نیز در این انتخابات به طور فعال وارد انتخابات شدند. در این دوره اختلافات جدی در درون جریان دوم خرداد آشکار شده بود و جریان‌های افراطی تقریباً صف خود را از دیگر جریان‌های اصلاح‌طلب جدا کرده بودند.
در این دوره از انتخابات مسئله احراز صلاحیت‌های نامزدها از سوی شورای نگهبان به مهم‌ترین محور تبلیغاتی جریان دوم خرداد علیه رقیب مبدل شده بود که نتیجه تداوم آن، «تحصن»، «روزه سیاسی» و «استعفا»ی نمایندگان طیف چپ مجلس بود. در روز 14 بهمن بیش از 125 نماینده مجلس استعفای دسته‌جمعی خود را در اعتراض به ردّ صلاحیت‌های گسترده تقدیم رئیس مجلس کردند. همان روز استانداران سراسر کشور نیز در اقدامی غیرقانونی و خارج از حیطه اختیارات، با انتشار بیانیه‌ای تعویق زمان برگزاری انتخابات و فراهم آوردن فضای انتخاباتی در فرصت باقی مانده تا اول اسفند را برای برگزاری انتخاباتی آزاد، سالم، رقابتی و عادلانه خواستار شدند.
اما اظهارات رهبر معظم انقلاب اسلامی و ایستادگی ایشان در برابر انحراف و بدعتی که در حال شکل‌گیری بود، سبب شد تا جریان انحرافی نتواند به کار خود ادامه دهد و در روز 18 بهمن با صدور بیانیه‌ای به تحصن 26 روزه خود بدون هیچ نتیجه‌ای پایان دادند. 
محمد خاتمی و مهدی کروبی نیز در روز 19 بهمن ماه در نامه مشترک خود به رهبر معظم انقلاب اسلامی تأکید کردند که به رغم عملکرد شوراى نگهبان که آن را خلاف توصیه رهبر جمهوری اسلامی دانسته‌اند، انتخابات بر اساس حکم حکومتی وی، از سوی وزارت کشور و با همکاری دولت در موعد مقرر برگزار خواهد شد. 
سرانجام روز جمعه اول اسفند 1382 فرا رسید و انتخابات با وجود تلاش دشمنان انقلاب اسلامی و بازی خوردگان داخلی آنان در زمان موعد و با حضور ملت در سراسر کشور برگزار شد و 51/21 درصد در انتخابات شرکت کردند و اصولگرایان حائز اکثریت آرا شدند.