رهبر معظم انقلاب در تاریخ ۱۰بهمن ماه سال ۱۴۰۱ در دیدار با کارآفرینان و تولیدکنندگان فرمودند: ما (در دهه ۹۰ ) یک دهه عقب ماندگی داریم. حل مشکلات اقتصادی نیازمند رشد بالا و مستمر است.
اواخر دولت دهم و ۸سال دولت یازدهم و دوازدهم منتسب به دولت تدبیر و امید دوران حکمرانی دولت احمدی‌نژاد و حسن روحانی بود که به تعبیر رهبری معظم انقلاب، کشور از لحاظ پیشرفت اقتصادی یک دهه عقب ماندگی را تجربه کرد.
فتنه ۸۸ و در امتداد آن انحراف احمدی نژاد و برخی از نزدیکان او در دولت دهم و عدم تمرکز کافی بر حل مشکلات مردم از یک سو و صدور قطعنامه های شورای امنیتِ سازمان ملل از سوی دیگر از اواخر سال ۱۳۹۰ باعث به هم ریختگی و کاهش ثبات اقتصادی و اثرگذاری در بازار و زندگی مردم گردید.
اگر به شاخص های اقتصادی این دهه نگاه کنیم آمارهای بانک مرکزی و مرکز آمار نشان می دهد که در اکثر سالهای دهه نود به خصوص در اواخر این دهه رشد اقتصادی نزدیک به صفر بوده است.
تورم حدود ۶۰درصدی ، افزایش ۸برابری قیمت دلار و ۱۰ برابری قیمت سکه ، افزایش سرسام آور قیمت زمین، مسکن و خودرو در این دهه و تعطیلی سریالی کارخانجات و کارگاههای تولیدی و دو رقمی شدن بیکاری در کشور از جمله تبعات عقب ماندگی اقتصادی و شرطی سازی اقتصاد به مذاکرات برجام و رفع تحریم ها از جانب دولت منتسب به اصلاحات_اعتدال است.
مردم ایران با تمام وجود، بی عملی دولت به اصطلاح تدبیر و امید را بر سر سفره و زندگی خود حس کردند . دولتی که رئیس جمهورش در ایام کرونا کشور را ویدئو کنفرانسی اداره می کرد و منتقدین را برنمی تابید و از قیام کربلا درس مذاکره می گرفت لایق این ملت شجاع و انقلابی نیست. لذا بازگشت به آن دوران یعنی خسران و عقب گرد تاریخی و خیانت به آیندگان.
لذا با نگاهی اجمالی به دهه نود و فرمایش رهبر حکیم انقلاب در خصوص یک دهه عقب ماندگی به واسطه وجود دولتهایی که دچار انحراف و یا انفعال شدند می توان دریافت برای تحقق پیشرفت و عدالت مورد تاکید معظم له که شایسته ملت ایران باشد بایستی دولتی فعال، پرکار،آگاه و معتقد به مبانی انقلاب روی کار آورد که رییس جمهور و کابینه اش مجریان واقعی منویّات امام جامعه و ادامه دهندگان راه شهید جمهور باشند تا بتوانند در گام دوم انقلاب، جمهوری اسلامی ایران را به قله های پیشرفت و تمدن نوین اسلامی برسانند.
