محققان علوم اعصاب در پژوهشی جدید این موضوع را بررسی کرده‌اند که چگونه اخلاق انسانی که در بستر گروه‌های کوچک حضوری تکامل یافته است، در اینترنت با بیش از پنج میلیارد کاربر عمل می‌کند؟
پژوهش جدیدی تأثیر اینترنت بر اخلاق انسانی را بررسی کرده و نشان می‌دهد، چگونه واکنش‌های تکامل‌یافته انسان، مانند دلسوزی و تمایل به مجازات در حال حاضر در فضای برخط تحریف می‌شوند. جریان دائمی محرک‌های افراطی در اینترنت به از بین رفتن شفقت، شرمساری عمومی و فضیلت‌نمایی منجر می‌شود.
این پدیده‌ها زمانی رخ می‌دهند که در فضای اینترنت، همدردی بیش از حد مورد نیاز قرار گیرد و مجازات به راحتی و بدون هزینه در محیط مجازی اعمال شود. نویسندگان خواستار تحقیق در مورد طراحی بهتر پلتفرم‌ها و شفافیت بیشتر الگوریتم‌ها هستند.
جزئیات تحقیق
در یک مقاله مروری، «کلیر رابرتسون» و همکارانش بررسی می‌کنند که چگونه اخلاق انسانی، که در بستر گروه‌های کوچک حضوری تکامل یافته است، در اینترنت با بیش از پنج میلیارد کاربر عمل می‌کند؟
نویسندگان ادعا می‌کنند واکنش‌های تکامل‌یافته انسانی، مانند دلسوزی برای قربانیان و تمایل به مجازات متخلفان، در فضای برخط به طور متفاوتی عمل می‌کنند. اینترنت کاربران را در معرض حجم زیادی از محرک‌های افراطی مرتبط با اخلاق قرار می‌دهد، به شکل اخبار 24 ساعته و محتوای عمداً زننده از مکان‌هایی که گاهی اوقات از نظر فیزیکی دور هستند.
نویسندگان معتقدند، قرار دادن مغز انسان در معرض این محیط جدید اشباع‌شده از اخلاق، به فرسودگی دلسوزی، شرمساری عمومی، اقدام جمعی ناکارآمد و فضیلت‌نمایی منجر شده است.
فرسودگی دلسوزی به این دلیل به وجود می‌آید که همدردی یک منبع شناختی پرهزینه است و به راحتی با الزامات دریافت شبانه‌روزی اطلاعات در مورد رنج قربانیان، بیش از حد مورد نیاز قرار می‌گیرد. شرمساری عمومی به این دلیل به وجود می‌آید که اینترنت به تعداد بسیار زیادی از افراد این امکان را می‌دهد تا به میل جهانی برای مجازات خطاکاران تن دهند، میلی که تصور می‌شود سازگاری تکامل‌یافته‌ای برای زندگی در گروه‌ها (اما گروه‌های کوچک) باشد.
از آنجایی که ارسال یک محکومیت تقریباً بدون هزینه است، به روشی وسوسه‌کننده برای نشان دادن فضیلت اخلاقی و عضویت در گروه تبدیل می‌شود.
کمک واقعی ممکن است در برخی موارد با اشکال کم‌هزینه دلسوزی، مانند «لایک» کردن یا «به اشتراک گذاشتن» یک پست جایگزین شود، که کمکی به فرد نمی‌کند؛ اما سبب می‌شود مردم احساس کنند وظایف اخلاقی خود را انجام داده‌اند.
افزون بر این، سهولت سازماندهی برخط به شکل‌گیری جنبش‌های اجتماعی عظیم ،اما گذرا با ریشه‌های ضعیف و ماندگاری کم منجر می‌شود.
