آتش در قلب تل‌آویو

در حالی که جنگ غزه کم و بیش ادامه دارد و تلاش‌های سیاسی برای دستیابی به آتش بس راه به جایی نبرده است؛ تل‌آویو، پایتخت رژیم صهیونیستی در بامداد جمعه ۲۸ تیر ماه ۱۴۰۳، برای اولین بار شاهد یک حمله پهپادی بود.

رسانه‌های رژیم صهیونیستی به این حمله و کشته شدن دستکم یک صهیونیست اعتراف کردند. بر اساس گزارش این رسانه ها، یک فروند پهپاد بزرگ با نفوذ به آسمان فلسطین اشغالی در ارتفاع پایین از سمت دریا، وارد تل‌آویو شد و به یک ساختمان در خیابانی در نزدیکی سفارت آمریکا در اسرائیل اصابت کرد. این حمله پهپادی علاوه بر کشته شدن یک صهیونیست، خسارت‌های زیادی به بار آورده است.

این نخستین حمله مقاومت یمن به تل‌آویو است و اکثر حملات پیشین یمن، شهر‌های ساحلی ایلات و حیفا را هدف قرار داده بود. از طرفی، جنبش انصارالله یمن از ماه‌ها پیش در راستای حمایت از مردم مظلوم و تحت محاصره غزه اقدام به ناامن سازی دریای سرخ نموده و کشتی‌های وابسته به این رژیم را هدف قرار داده است. در واکنش به حملات انصارالله، آمریکا و انگلیس به همراه ائتلافی از کشتی‌های جنگی اتحادیه اروپا در منطقه دریای سرخ و خلیج عدن اقدام به انجام گشت زنی و گاه به حمله به خاک یمن می‌می پردازند. با این حال، اقدامات تهاجمی ائتلاف آمریکا و انگلیس مانع حملات انصارالله نشده و یا به تضعیف زیرساخت‌های نظامی آن منجر نشده است.

آن گونه که در بیانیه نیرو‌های مسلح یمن آمده است حمله به تل‌آویو در راستای دفاع از ملت مظلوم فلسطین و پاسخ به جنایات و نسل‌کشی ارتش اشغالگر صهیونیستی در حق مردم غزه، با پهپادی جدید به نام «یافا» انجام شده که قادر به دور زدن سامانه‌های رهگیری دشمن است و توسط رادار‌ها نیز قابل شناسایی نیست و این عملیات کاملا موفقیت‌آمیز بوده است.

«بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل که از این حمله شوکه شد است، خواستار بررسی و ارزیابی دلایل حمله پهپادی ارتش یمن به تل‌آویو شده است. ایتمار بن گویر وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی گفته است ما امنیت در اسرائیل را به طور کامل از دست دادیم و همه خطوط قرمز زیر پا گذاشته شده است.

یائیر لاپید رهبر مخالفان دولت در رژیم صهیونیستی هم اذعان کرده که انفجار پهپاد در تل‌آویو گواه دیگری است که دولت نمی‌داند و نمی‌تواند امنیت شهروندانش را تامین کند. به گفته لاپید هرکس بازدارندگی خود را در شمال و جنوب از دست بدهد در قلب تل‌آویو نیز در امان نخواهد بود.

رسانه‌های عبری نیز عموما حمله پهپادی به تل‌آویو را شکست مجدد اسرائیل قلمداد کرده و عدم شناسایی پهپاد یمن را توسط ارتش این رژیم را زیر سوال برده اند. این در حالی است که فاصله تل‌آویو تا بندر حدیده در یمن به عنوان یکی از مراکز اصلی قدرت انصارالله، حدود ۲۱۰۰ کیلومتر است و پهپاد برای طی این مسیر نیاز به چند ساعت زمان دارد؛ لذا عدم کشف آن نشانگر شکست سیستم‌های راداری و رصد اسرائیل است.

در واقع، همان سوالی که در چرایی غافلگیری رژیم صهیونیستی در بامداد ۱۵ مهرماه ۱۴۰۲ به دنبال عملیات بی سابقه طوفان الاقصی مطرح بود، اینک نیز بازتولید شده و محافل و افکار عمومی اسرائیل می‌پرسند ارتش و نهاد‌های اطلاعاتی کجا هستند و چه می‌کنند؟

گزارش یدیعوت آحارونوت به نقل از یک شاهد عینی در ترسیم ناامنی در قلب پایتخت اسرائیل قابل توجه است: تو در تل‌آویو هستی و فکر می‌کنی که همه چیز رو به راه است، اما بدون اینکه آژیر خطر به صدا درآید، به یکباره یک شیء را مشاهده می‌کنی که به سرعت به سمت تو می‌آید و منفجر می‌شود!

البته ارتش رژیم صهیونیستی در توجیه ناکارآمدی خود ادعا کرده است که این پهپاد قبل از انفجار در تل‌آویو مشاهده شده بود و تصمیم گرفته شد که آن را رهگیری نکنند، زیرا به دلیل خطای انسانی در زمره اهداف غیرخصمانه طبقه بندی شده بود. اما روشن است که چنین توجیهاتی برای اسرائیلی‌هایی که اینک در تل‌آویو هم احساس امنیت نمی‌کنند، قابل پذیرش نیست.

حمله به قلب تل‌آویو هرچند به شکل تاکتیکی و محدود صورت گرفته است، اما دارای آثار و پیامد‌های راهبردی می‌باشد. از یک سو اسرائیل دریافته است که جبهه مقاومت قادر به زدن اهداف مختلف در هر نقطه از این رژیم می‌باشد و قدرت بازدارندگی و تجهیزات دفاعی پیشرفته این رژیم قادر به دفع آن نیست. از سوی دیگر، سران تل‌آویو باید پیام حملات مقاومت اعم از حزب الله در جبهه شمال و انصارالله از جبهه جنوب را دریافت کرده و به این جمع بندی برسند که ادامه جنگ در نوار غزه برای آنان هزینه‌های سنگینی در برخواهد داشت.

آخرین حمله وحشیانه اسرائیل بمباران هوایی منطقه‌ای در نزدیکی خان‌یونس در نوار غزه بود که در اثر آن دست‌کم ۷۱ فلسطینی به شهادت رسیدند. هدف از این حمله «محمد ضیف» فرمانده گردان‌های عزالدین قسام (شاخهٔ نظامی حماس) و از طراحان عملیات طوفان الاقصی بوده که بنا بر اظهارات مقامات حماس به وی آسیبی نرسیده است.

در مجموع، با توجه به ناکامی دولت مستاصل نتانیاهو در نبرد غزه و مخالفت‌های گسترده علیه جنایات جنگی در نوار غزه، به نظر می‌رسد وی در نهایت چاره‌ای جز توقف جنگ و اعتراف به شکست نخواهد داشت؛ خصوصا این که زنجیره مقاومت در سایر جبهه ها، بر کم و کیف حملات خود علیه رژیم اشغالگر افزوده و با فشار روانی از درون، گزینه‌های اسرائیل در مدیریت صحنه، روند نزولی یافته است.