نتانیاهو می‌تواند بر انتخابات آمریکا تأثیر بگذارد؟

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی هیچ بیانیه رسمی مبنی بر پذیرش پیشنهادهای اعلام شده از سوی جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در 31 می برای توقف جنگی که 11 ماه است در نوار غزه ادامه دارد، صادر نکرد. این درحالی است که وی گفته بود اصل پیشنهادهای مطرح شده صهیونیستی هستند. 
بایدن نه تنها از کنگره آمریکا خواست به‌طور رسمی پیشنهادهایی را که ارائه کرده بود تصویب کند، بلکه اطمینان حاصل کرد پیشنهادهایش دارای پوشش بین المللی باشد که به آن درجه اولویت بیشتری ببخشد. این موارد نشان می دهد چرا دولت بایدن پیش نویس قطعنامه ای را تهیه و به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارائه کرد که به تصویب قطعنامه شماره 2735 شورا منجر شد. 
در رابطه با موضوع فلسطین، ترامپ هیچ مانعی ندارد نتانیاهو را قادر به انجام هر کاری کند که لازم است برای حل این موضوع یک بار برای همیشه انجام شود
بر این مبنا، پیشنهادهای ارائه‌شده صهیونیستی-آمریکایی به قطعنامه الزام آور سازمان ملل متحد تبدیل شد و تنها چیزی که باقی ماند، تبدیل آن‌ها به برنامه عملی قابل اجرا در میدان. 
در حالی که حماس موافقت اصولی خود را با پیشنهادهای بایدن و قطعنامه شورای امنیت اعلام کرده بود و خواستار ایجاد مکانیزمی شد که شامل جدول زمانی برای اجرا باشد، نتانیاهو شروع به ایجاد انواع موانع بر سر راه آن کرد تا اینکه توافق را به بن بست کشاند. 
در توضیح این ناسازگاری، بسیاری از ناظران بر این باورند نتانیاهو روی پیروزی دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که پنجم نوامبر آینده برگزار می شود، شرط بندی می کند و به همین دلیل علاقه آشکاری دارد اقدامی انجام ندهد که به حزب دموکرات کمک کند تا نامزد خود را در انتخابات پیروز کند. 
برخی حتی تا آنجا پیش رفتند که تأیید کردند، نتانیاهو و ترامپ در سفر اخیرش به واشنگتن که به دعوت کنگره انجام شد، توافقی صریح منعقد کردند که بر مبنای آن، وی متعهد به ادامه جنگ شود و از موافقت با هرگونه پیشنهادی که بایدن می‌گفت، خودداری کند.
دلایل زیادی وجود دارد که ترامپ از نتانیاهو می‌خواهد نه تنها مانع هرگونه پیشنهادی شود که دولت بایدن برای آتش‌بس ارائه می‌کند، بلکه برای بسیج همه ظرفیت‌ها و منابع لابی صهیونیستی در آمریکا که بسیار بزرگ و تأثیرگذار است، تلاش کند. برای بسیاری، ترامپ به عنوان رئیس جمهور بعدی آمریکا شناخته می‌شود که مهم‌ترین علت آن موضع وی در دو موضوع اصلی ایران و فلسطین است.
در رابطه با موضوع فلسطین، ترامپ هیچ مانعی ندارد نتانیاهو را قادر به انجام هر کاری کند که لازم است برای حل این موضوع یک بار برای همیشه انجام شود و در نتیجه، راه را برای اشغال مجدد نوار غزه و الحاق بخش‌های وسیعی از کرانه باختری هموار کند؛ به‌ویژه اینکه وی به‌تازگی اعلام کرده بود، رژیم صهیونیستی محدود است و نباید برای همیشه به همین شکل بماند.
درباره ایران، ترامپ موضعی بسیار شبیه به نتانیاهو اتخاذ، جمهوری اسلامی را «هدایت کننده محور شرارت در منطقه» توصیف و تلاش می کند نظام جمهوری اسلامی ایران را حتی در صورت لزوم با توان نظامی تغییر دهد. 
ترامپ تنها رئیس جمهور آمریکاست که اجازه انتقال سفارت آمریکا را به قدس اشغالی داد و آنجا را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به رسمیت شناخت. در عین حال، الحاق رژیم صهیونیستی به جولان را به رسمیت شناخت که همه‌جانبه‌ترین و مضرترین تحریم‌ها را علیه ایران اعمال کرد. 
به همین دلیل ممکن است ترامپ از کمک به جنگی که نتانیاهو می‌خواهد علیه ایران راه‌اندازی کند، دریغ نکند. اما آیا نتانیاهو می‌تواند به دوست عزیزش ترامپ کمک و نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آینده را به نفع وی تغییر دهد؟
برای پاسخ به این سؤال باید واقعیت مهمی را به خاطر بسپاریم؛ موضوعات سیاست خارجی به ندرت بر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تأثیر می گذارند. با وجود این، انتظار می‌رود جنگی که در حال حاضر در نوار غزه در جریان است، به‌ویژه به دلیل رفتار جنایتکارانه رژیم صهیونیستی و موضع دولت بایدن در قبال آن، تأثیرات محسوسی بر نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری آتی داشته باشد. 
اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به حدی رسیده که کشوری مانند آفریقای جنوبی را وادار به طرح دعوی در دیوان بین المللی دادگستری به دلیل نقض کنوانسیون بین المللی در زمینه پیشگیری و مجازات نسل کشی و ارائه شواهد قطعی مقابل دفتر دادستان دیوان کیفری بین‌المللی مبنی بر تأیید کمیسیون این کشور برای جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت کرده است. 
از آنجایی که رسانه های تصویری و شبکه های اجتماعی رفتار رژیم صهیونیستی را با جزئیات وحشتناکش به صورت زنده گزارش می کردند، طبیعی بود افکار عمومی جهان ازجمله افکار عمومی آمریکا به شدت نسبت به آنچه در نوار غزه رخ می دهد، پس از صدور حکم دادگاه بین المللی واکنش نشان دهند. احکامی که تأیید می کنند رژیم صهیونیستی ارتکاب نسل کشی و پاک‌سازی قومی علیه فلسطینیان را رد نمی کند. سپس، دادستان کل دیوان کیفری بین المللی درخواست صدور حکم بازداشت نتانیاهو و یوآو گالانت، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی را ارائه کرد. 
در چنین شرایطی طبیعی است حمایت بی‌قید و شرط دولت بایدن از افراطی‌ترین کابینه تاریخ رژیم صهیونیستی واکنش‌های خشمگینانه ای را میان قشر وسیعی از رأی‌دهندگان آمریکایی، به‌ویژه اقشاری ​​که به چپ‌ها و لیبرال‌ها تعلق دارند، جناح های حزب دمکرات و جوامع عربی و اسلامی در سراسر آمریکا برانگیزد. 
زمانی که بایدن نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود، شانس ترامپ برای پیروزی در این انتخابات بهتر به نظر می‌آمد، به ویژه پس از عملکرد ضعیف بایدن در تنها مناظره ای که با ترامپ برگزار کرد، اما پس از خروج بایدن از رقابت، وضعیت برای حزب دموکرات به کلی تغییر کرد و کامالا هریس به تدریج با کاهش فاصله موفق شد در موقعیتی قرار بگیرد که به وی اجازه می دهد به طور جدی با ترامپ رقابت کند و حتی خواهد توانست به پیروزی دست یابد، به ویژه پس از اینکه برتری اش در مناظره اخیر مشخص شد. 
دادستان کل دیوان کیفری بین المللی درخواست صدور حکم بازداشت نتانیاهو و یوآو گالانت، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی را ارائه کرد
شکی نیست نتانیاهو سعی خواهد کرد از این وضعیت به نفع خود استفاده کند، زیرا نگرانی معاون رئیس‌جمهور آمریکا از از دست دادن آرای جامعه یهودی عامل بازدارنده‌ای خواهد بود که دولت واشنگتن را از اعمال فشار کافی برای پذیرش آتش بس در غزه بازمی‌دارد. 
در چنین شرایطی موقعیت جوامع عربی دشوارتر و حساس‌تر است، زیرا به نظر می‌آید بیشترشان تصمیم گرفته‌اند به ترامپ کمک نکنند، بر این اساس که در صورت موفقیت وی در رسیدن به کاخ سفید اوضاع غرب آسیا بدتر می‌شود. اما برخی دیگر همچنان در رأی دادن و کمک به ترامپ مردد هستند، به این دلیل که وی تفاوت زیادی با بایدن، شریک اصلی جنگ و نسل کشی رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان ندارد. 
واقعیت اینکه مشکل جوامع عربی در داخل آمریکا نیست، بلکه در رژیم‌های عربی است که پس از تسلیم شدن در برابر اراده آمریکا، بدون توجه به منافع ملی خود شکست خوردند و از حمایت ملت فلسطین عقب نشینی کردند. آن‌ها باید متوجه شوند رئیس‌جمهور آینده آمریکا قادر به دفاع از منافع ملی کشورهایشان و نیز حرکت در جهت منافع مردم فلسطین نخواهد بود.
منبع: راهبرد معاصر