آینده سیاست خارجی آمریکا

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا روز ۱۵ آبان ماه ۱۴۰۳ برگزار و برنده آن، دوره چهار ساله ریاست جمهوری را آغاز می‌کند؛ لذا رویکرد احتمالی کامالا هریس نامزد حزب دموکرات را با دونالد ترامپ نامزد جمهوری‌خواه در قبال مهمترین مسائل سیاست خارجی مورد بررسی قرار می‌دهیم.

۱- بحران اوکراین و تعامل با اروپا: در صورت پیروزی هریس کمک‌های نظامی به اوکراین ادامه می‌یابد، اما ممکن است بر استفاده از دیپلماسی و مذاکرات تأکید بیشتری شود تا از درگیری مستقیم با روسیه پرهیز کنند. در دولت هریس هماهنگی آمریکا با کشور‌های اروپایی و ناتو می‌تواند در جهت کنترل بحران اوکراین و کاهش هزینه‌های نظامی و اقتصادی آمریکا مؤثر باشد. او با ادامه سیاست‌های تحریمی بایدن، فشار اقتصادی بر روسیه را دنبال می‌کند. اما ترامپ کمک نظامی به اوکراین را کاهش و تلاش می‌کند از فشار‌های مالی بر آمریکا بکاهد. او به دنبال توافق دیپلماتیک مستقیم با روسیه خواهد بود. البته یکجانبه‌گرایی ترامپ و فشار وی بر متحدان اروپایی در دولت قبلی آمریکا باعث شده که سران اروپا نسبت به ورود مجددش نگران باشند.

۲- چین: هریس برخلاف ترامپ با رویکرد ملایم‌تری در قبال چین سعی خواهد کرد تا از طریق دیپلماتیک به کاهش تنش با پکن بپردازد. هرچند احتمال دارد همچنان از تایوان در برابر تهدیدات نظامی چین حمایت کند. ترامپ در دوره ریاست‌جمهوری خود با راه انداختن جنگ تعرفه‌ای-تجاری علیه پکن و حمایت از تایوان نشان داد که عزم جدی برای فشار بر چین دارد؛ لذا سیاست پیشین خود در قبال چین را ادامه خواهد داد و ممکن است اقدامات بیشتری در جهت تقویت روابط نظامی و اقتصادی با تایوان انجام دهد. فشار بر چین را بیشتر و از تایوان به عنوان یک ابزار برای تقویت موقعیت آمریکا در برابر چین استفاده می‌کند.

۳- تجاوز رژیم صهیونسیتی به غزه و لبنان: هریس سیاست بایدن را دنبال خواهد کرد؛ لذا طرح آتش‌بس به موازات حمایت کامل سیاسی، مالی، تسلیحاتی و اطلاعاتی از رژیم صهیونیستی را ادامه خواهد داد. همانگونه که تمام جنایت‌های نتانیاهو با چراغ سبز بایدن انجام گرفته است. ترامپ با تمرکز بر امنیت و حق دفاع رژیم اشغالگر، اقدام نظامی گسترده در برابر مقاومت را تأیید می‌کند. تلاش برای احیای طرح آبراهام، دخالت بیشتر در خاورمیانه برای تقویت متحدان و جلوگیری از قدرت‌یابی بیشتر جبهه مقاومت، سیاست ترامپ خواهد بود.

۴- ایران: رویکرد هریس نسبت به ایران مشابه دولت بایدن، ترکیبی از دیپلماسی و فشار‌های اقتصادی و سیاسی خواهد بود. رویکرد ترامپ در مواجهه با ایران با توجه به تجربه چهار ساله وی بر پایه افزایش فشار‌های اقتصادی در قالب راهبرد فشار حداکثری، ائتلاف‌سازی منطقه‌ای و بین‌المللی علیه ایران، تلاش برای تغییر رفتار تهران، حمایت از مخالفان داخلی جمهوری اسلامی و تهدید به اقدامات نظامی خواهد بود. البته بهتر است که ترامپ از آن دوره چهار ساله قبلی خود درس عبرت بگیرد چرا که مجموعه این اقدامات خصمانه وی در سطوح داخلی و خارجی آمریکا نه تنها بی‌نتیجه ماند بلکه مانع ورود مجدد او به کاخ سفید شد.