تنها دیپلماسی می‌ماند!

«نشریه فارن افرز» با اشاره به تردید‌ها درباره نابود شدن برنامه هسته‌ای ایران نوشت: «وقتی صحبت از ایران می‌شود، به‎نظر می‌رسد دولت ترامپ، مانند (رژیم) اسرائیل، در «تله بمب هوشمند» گرفتار شده است؛ اعتماد اشتباه به قدرت سلاح‌های دقیق برای جلوگیری از دستیابی به سلاح هسته‌ای یا حتی تحریک فروپاشی نظام. واقعیت محتمل‌تر این است که دخالت آمریکا صرفاً برای دولت ترامپ زمان خریده است، زمانی‎که باید از آن برای مذاکره در مورد راه‌حل استراتژیک بلندمدت برای برنامه هسته‌ای ایران استفاده کند.»
این نشریه آمریکایی افزود: «مسئله این است که توانایی فیزیکی تنها نیمی از چیزی است که در تلاش برای هسته‌ای شدن نقش دارد. ایجاد یک بازدارندگی هسته‌ای همچنین به اراده سیاسی عظیمی نیاز دارد. در واقع، حملات نظامی به همه برنامه‌های هسته‌ای، به جز نوپاترین آنها، به‎ندرت به اهداف بلندمدت خود دست می‌یابند. بمباران برنامه هسته‌ای یک کشور ممکن است به‎طور موقت توانایی فیزیکی آن را برای ساخت یک وسیله کاهش دهد، چنین حمله‌ای تقریباً همواره این باور کشور هدف را تقویت می‌کند که ساخت سلاح‌های هسته‌ای برای بقای آن ضروری است.»
در این گزارش آمده است: «حمله آمریکا در بهترین حالت ممکن است برنامه هسته‌ای ایران را تقریباً ۱۲ تا ۱۸ ماه به تأخیر انداخته باشد. تلقی این وقفه به‌عنوان یک پیروزی استراتژیک، یک خطای اساسی خواهد بود. تهران در پاسخ به این حملات، تأسیسات هسته‌ای خود را در عمق بیشتر، پراکنده‌تر و با دفاع شدیدتر خواهد ساخت و در نتیجه اثربخشی حملات بعدی را کاهش خواهد داد.» این نشریه به آمریکا توصیه کرده است که واشنگتن برای تبدیل این وقفه به یک دستاورد استراتژیک باید از این فرصت کوتاه برای دنبال کردن یک مسیر دیپلماتیک و حصول توافق استفاده کند. در پایان این گزارش آمده است: «چنین توافقی می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله الزام ایران به بازگشت به تعهدات گذشته خود در زمینه عدم اشاعه هسته‌ای و اعطای دسترسی فوری به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و اختیار بازرسی سرزده از سایت‌های هسته‌ای آن، شاید در ازای کاهش تدریجی تحریم‌ها و تعهد کشور‌های خلیج‎فارس به صرف‎نظر کردن از غنی‌سازی اورانیوم خودشان. بمب‌ها می‌توانند زمان بخرند، اما تنها دیپلماسی است که می‌تواند امنیت پایدار را فراهم کند.»