چرا مذاکره با آمریکا «ضرر محض» و «بن‌بست محض» است؟

این موضوع را نه صرفاً از زاویه سیاسی روز، بلکه بر پایه‌ی یک تجربه‌ی تاریخی تلخ و مستمر از رفتار و دشمنی آمریکا با ملت ایران می‌توان مختصرا بحث کرد:

۱- سابقه تاریخی بدعهدی آمریکا:

_ کودتای ۲۸ مرداد علیه دولت ملی مصدق، تحمیل قرارداد‌های ناعادلانه نفتی و حمایت از رژیم پهلوی، آغازگر زنجیره‌ای از دشمنی‌های آشکار آمریکا علیه ایران بود.

_ پس از پیروزی انقلاب اسلامی حمایت مستقیم از رژیم بعث در جنگ تحمیلی، اعمال شدیدترین تحریم‌های اقتصادی و ترور شخصیت‌های انقلابی، همگی نشانه‌ای از تداوم خصومت شیطانی و ساختاری آمریکا است.

_ نمونه‌ی اخیر، توافق هسته‌ای برجام وانجام کلیه تعهدات از طرف ایران است که با وجودانجام این تعهدات وتائید آن توسط آژانس، آمریکا یک‌جانبه از آن خارج شد و تحریم‌ها را بازگرداند؛ مصداق بارز بدعهدی، خیانت وخباثت سیاسی حاکمان مستبد آمریکا است.

۲- رهبر حکیم انقلاب بار‌ها تأکید کرده‌اند که مذاکره با آمریکا «مشکل را حل نمی‌کند» بلکه «خسارت می‌آفریند»، چرا که ذات طرف مقابل مبتنی بر زیاده‌خواهی، سلطه‌طلبی و نگاه تحقیرآمیز به ملت‌هاست:

_ در مسائل هسته‌ای، تجربه برجام نشان داد که حتی در صورت مذاکره و توافق، آمریکا تعهدی به اجرای آن ندارد و تنها از مذاکره به عنوان ابزار فشار و توقف پیشرفت ایران استفاده می‌کند.

_ امریکایی‌ها به دنبال مذاکره در موضوعات مرتبط با قدرت واقتدار ایران اسلامی خصوصا در موضوعات موشکی ومنطقه‌ای هستند تا مولفه‌های اقتدار را طی فرایند‌های مختلف درمذاکرات از ایران مقتدر بگیرند در این زمینه هرگونه مذاکره با آمریکا به معنای عقب‌نشینی از اصول و آرمان‌های انقلاب است؛ امری که رهبر فرزانه انقلاب آن را «خط قرمز» می‌دانند.

۳- اما چرا مذاکره با آمریکا به معنای بن بست است؟

_ آمریکا به دنبال تغییر رفتار و نهایتاً تغییر هویت نظام اسلامی وسپس تجزیه‌ی ایران عزیز است، نه صرفاً حل یک پرونده فنی.

_ هر مذاکره‌ای با آمریکا عملاً بستری برای مطالبه امتیازات جدید و افزایش فشارهاست نه فرصتی برای حل موضوعات فی مابین. چرا که براساس سوابق قبلی، در حین مذاکره به دنبال افزایش سطح فشار با تحریم‌های جدیدتر است.

_ به تعبیر رهبرمعظم انقلاب، تجربه‌های متعدد ثابت کرده که اعتماد به آمریکا خطای استراتژیک است و مذاکره با آنها چیزی جز «معطل کردن ملت» و «بستن دست و پای کشور» نتیجه‌ای ندارد.

با توجه به سابقه تاریخی آمریکا در دشمنی و بدعهدی، و با تکیه بر گفتمان مقاومت، عزت وافتخار ملت مسلمان وعاشورایی ایران، مذاکره با آمریکا چه در حوزه‌ی هسته‌ای و چه سایر مسائل، نه تنها دستاوردی برای ایران ندارد، بلکه موجب عقب‌ماندگی، اتلاف فرصت‌ها، شرطی شدن بیشتر اقتصاد و وابستگی کشور به دشمنان شرور می‌شود؛ بنابراین از نگاه منافع ملی، چنین مذاکراتی «ضرر محض» و «بن‌بست قطعی» است.