ارتباطات مؤثر موجب ارتقای صمیمیت، اعتماد و حمایت بین دو طرف می‌شود. عکس این موضوع نیز صحت دارد؛ زیرا ارتباطات ناقص و نامناسب به کاهش صمیمیت، کاهش اعتماد و بروز عدم اطمینان منجر می‌شود و حتی ممکن است به تحقیر و اهانت بین دو طرف بینجامد. در ادامه به دو روش الگو‌های ارتباطی ضعیف، منفی و حتی مخرب اشاره می‌کنیم:
صحبت خود را با این عبارات شروع نکنید/ وقوع موقعیتی که برای‌مان ناخوشایند است، برخی افراد را وادار می‌کند که با عمومیت دادن آن، مشکل را بزرگ‌تر نشان دهند؛ اما بهتر است هرگز با جملاتی، مانند «تو همیشه..»، «تو هیچ وقت...»، «تو همیشه دیر میای خونه» یا «تو هیچ وقت کار‌هایی را که من دوست دارم انجام نمیدی» شروع نکنیم. به جای آن، لحظه‌ای برای تأمل و تفکر در نظر بگیریم و ببینیم آیا این جملات درست هستند یا خیر! همچنین، هرگز با یادآوری مشکلات گذشته، سعی نکنیم به مشاجره افزوده کنیم و آن را بدتر کنیم. بهتر است روی مسائل فعلی تمرکز کنیم و قصد حل مشکلات را در نظر داشته باشیم.
اشتباهات خود را بپذیرید/ به جای در نظر گرفتن حالت دفاعی، بهتر است به صورت سازنده و با بازدهی، به گله‌ها و شکایات طرف مقابل با دیدی منصفانه و بدون تعصب گوش دهید و نقطه نظرات او را به طور کامل درک کنید. به‌جای انکار هرگونه خطا و اشتباه شخصی، بهتر است درباره آنها تفکر کنید، زیرا ممکن است خطا‌ها و اشتباهات شما موجب بروز مشکلات شده باشند.