«یحیی سنوار» مسئول دفتر سیاسی حماس که به تازگی بعد از «شهید اسماعیل هنیه» این مسئولیت را برعهده گرفته بود، پس از عمری مبارزه و مقاومت ضدصهیونیستی در یک درگیری «تن با تانک» با رژیم ترورپایه صهیونیستی، شهد شهادت را سر کشید و خود را به قافله شهدای مقاومت رساند. هنیئا له و لنا.
مردان بزرگ همان‌طور که از زندگی تأثیرگذاری برخوردارند، با مرگی الهام‌بخش و ستودنی نیز با این دنیای کوچک وداع می‌کنند. بدون تردید، او نیز از این قاعده مستثنی نیست. تأمل در نحوه شهادت شهید سنوار که با تصویری ماندگار و ثبت شده به‌دست دشمن صهیونیستی‌اش از ایستادگی و پایمردی وی در راه آرمان فلسطین رقم خورد، واجد نکات تأمل‌برانگیزی است که مروری بر آنها در راستای جهاد تبیین، می‌تواند واقعیت صحنه نابرابر مصاف جبهه مقاومت و جبهه صهیونیستی را به نمایش بگذارد.
۱ ـ «هاگاری» سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی اعتراف کرد رهبر حماس تا آخرین لحظه زندگیش با این رژیم جنگید و تا آخرین لحظه از خواسته‌هایش دست نکشید و به‌خاطر آنها با آنچه به دستش می‌رسید، حتی یک تکه چوب مبارزه کرد. در یکی از خطوط مقدم درگیری شهر رفح در جنوب نوار غزه، سنوار آخرین نبرد خود را با شجاعت هرچه تمام‌تر انجام داد و درحالی به شهادت رسید که لباس رزم به تن و سلاح در دست داشت و آماده بود تا پایان زندگیش را همچون مسیر زندگیش رقم بزند: «مبارزه تا آخرین رمق بدون عقب‌نشینی در نبرد با دشمن اشغالگر.»
۲ ـ این تصویر از اقتدار و ایستادگی را بگذارید کنار تصاویر ذلیلانه اسرای صهیونیستی که به هنگام اسارت برای آزادی و حفظ جان‌شان التماس می‌کنند و بعضاً خودشان را خراب می‌کنند. تصویر دلنشین آخرین تلاش و جهاد سنوار در پرتاب تکه چوبی به سمت پهپاد صهیونیستی یادآور تبسم سرشار از شجاعت و آرامش حاصل از ایمان و باور به پیروزی مقاومت و مبارزه در برابر جبهه باطل شد. این زیبایی ایمان به راه مقاومت پیوند مشترک مبارزه با صهیونیسم است که شیعه و سنی را در صف واحد قرار داده است و همان‌طور که رهبری در بزرگداشت شهید حججی، وی را سخنگوی همرزمانش نامیدند، شهید سنوار هم سخنگوی تمام مبارزان راه آزادی فلسطین شد و با قطرات خونش برای تاریخ نوشت که ترور حریف آرمان نخواهد بود.
۳ ـ اگرچه ترور آخرین تلاش از سر استیصال دشمن غدار است و ارزش نظامی ندارد، اما به‌خوبی ترجمان خلق‌وخوی تروریستی این رژیم شده و حتی دیرباوران امروز دنیای رسانه‌زده را نیز به واقعیت بدون روتوش «تروریسم دولتی» در سرزمین‌های اشغالی رسانده است. اما در سوی دیگر این جبهه، مردانی را می‌بینیم که مرگ‌آگاهند و خود را به‌خاطر باور، وطن و دفاع از سرزمین و اعتقادات به آغوش مرگ می‌اندازند. این مرگ سرخ ارزشمند است و صاحبش را جاودان می‌سازد و از این‌رو است که گفته می‌شود نه تنها ترور معادلات مقاومت در منطقه غرب آسیا را تغییر نمی‌دهد؛ بلکه بر خیل کثیر مبارزان این راه می‌افزاید و اندک وادادگان افسرده را زنده می‌کند. این معجزه خون در راه آزادی و استقلال و حفظ سرزمین و حیثیت است.