دو روز پس از دستگیری عبدالمالک ریگی، بخش فارسی رادیو آلمان تعارف‌های سیاسی را کنار گذاشت و عبدالستار دوشکی از عناصر همکار با گروهک تروریستی جندالله (شیطان) را روی خط آورد، همکار تروریست‌ها به دویچه‌وله گفته بود که دستگیری ریگی روی شبکه ترور‌ها اثر نخواهد گذاشت به‌شرط آنکه دولت‌های اروپایی از گروه‌های تازه سر درآورده، چون البدر سراوان و لشکر مالکی حمایت کنند. 
عامل تروریستی به این شبکه رسانه‌ای آلمانی گفته بود که اگر حمایت‌های مالی و لجستیکی غرب به دست گروهک‌های تجزیه‌طلب برسد آن‌ها می‌توانند خط ترور را به داخل شهر‌ها نیز برسانند. آن روز‌ها به‌صورت روشن و واضح کشور‌های غربی در تدارک آن بودند که فرمان ماشین ترور ریگی را در دست بگیرند و آن را به سمت اقدامات اجتماعی بچرخانند. 
البته اجتماعی کردن ترور‌ها نیاز به یک پیوست‌های خاص داشت، برای همین دولت آلمان به نمایندگی از اروپایی‌ها هم‌زمان با دادن پالس‌های روشن به جانشین ریگی یک گروه دانشجویی را نیز به برلین دعوت کرد تا با دیدن آموزش‌های رسانه‌ای سطح عملیات‌های جدید را پلکانی کند. 
این تغییر شکل را دبیر کل یکی از احزاب تروریستی بلوچی مستقر در اروپا به خوبی توضیح داده و در نشست گروهکی در برلین درباره آن گفته بود که شکل عملیاتی ریگی را باید عوض کرد. این عضو ارشد شاخه تروریستی در آلمان گفته بود که برای هر عملیات تروریستی در سیستان و بلوچستان باید مسئله حقوق بشری تعریف کرد تا تحلیل «ترور‌های حقوق بشری» جا بیفتد. 
واژه «ترور‌های حقوق بشری» از سال ۸۹ به‌مرور در میان محافل ضدانقلاب جا افتاد تا جایی که یکی از گردانندگان اصلی کانون وکلای شیرین عبادی در مصاحبه با شبکه صدای امریکا ارگان خبری وزارت خارجه آن کشور ادعا کرد که همه گروهک‌های مسلحی که علیه مردم ایران فعال هستند اقدام حقوق بشری انجام می‌دهند!
تبدیل جنایتکارانی، چون ریگی به فعال حقوق بشری و ترویج افرادی، چون یعقوب حرتسطری، سخنگوی گروهک تروریستی الاحوازیه در شبکه‌های فارسی‌زبان در خارج از کشور همان پیوستی بود که آلمانی‌ها برایش کارگاه آموزشی برگزار کرده بودند. در آن زمان هدف محافل غربی آن بود که تروریست‌ها جهش ژنتیکی داده و ارتقای سطح بدهند. 
 خروج سفیر آلمان از تهران به بهانه اجرای حکم یک تروریست از همین زاویه قابل‌توجه است، به‌ویژه آنکه جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اروپا ایران را تهدید به اقدام متقابل کرده است. عریان شدن مواضع اروپا نشان داد که مسئله غرب با ایران دیگر ترویج «تروریسم سایبری» نبوده و آماده‌سازی‌های ادراکی جنبه عملی نیز به خود گرفته است. 
پیش از این اروپایی‌ها با هدایت امریکا در اغتشاشات سال ۱۴۰۱ در تدارک آن بودند که با خروج دسته‌جمعی و تخلیه سفارت با راه‌اندازی یک کارزار دیپلماتیک وارد مرحله «جنگ سفارتخانه‌ها» شوند. در آن مقطع پیام روشن تهران درباره خروج از ایران به معنای پروازی با بلیتی بدون برگشت است، باعث شد غرب از این توطئه عقب‌نشینی کند و به سوی هدایت هسته‌های پنهان تشکیلاتی در قابل تبلیغاتی، اطلاعاتی و حتی عملیاتی برود. 
در عرف سیاسی جنگ سفارتخانه زمانی آغاز می‌شود که منافذ نفوذ به داخل به‌صورت کامل بسته‌شده و احتمال اثرگذاری از بیرون به حداقل خود رسیده باشد. تعمیم جنگ سفارتخانه‌ها از سوی کشور‌های اروپایی با سرکردگی آلمانی‌ها علاوه بر سویه ارسال پیام در جهت حمایت از تروریسم، یک‌سویه ماجراجویانه دیگر نیز دارد. این روز‌ها جلساتی توجیهی در سفارت امریکا در بیروت در حال برگزاری است که هدف آن بالا آوردن موج‌های اجتماعی جدید در منطقه است. 
 هدف از این جلسات امریکایی آن است که مقاومت دچار انزوای درونی و در میان‌مدت تسلیم و خلع سلاح شود. مرکز مطالعات امنیت داخلی رژیم صهیونیستی که مسئول تهیه گزارش‌های سالانه از چالش‌های پیش روی تل‌آویو و تعیین سیاست‌های آن است، در یکی از آخرین مقالات خود به این مسئله اشاره‌کرده است که گروه‌های مقاومت هنوز توان عملیاتی خود را نشان نداده و احتمال پیروزی در غزه نزدیک به صفر است. ازاین‌رو، باید فاز جنگ را عوض کرد. تغییر فضای جنگ به سود صهیونیست‌ها در صدر برنامه‌ها نیازمند پیشبرد سلسله عملیات‌های روانی پیچیده قبل از هرگونه اقدام تروریستی از طریق فعالیت تمام‌وقت جنگ سایبری، دیپلماتیک و سیاسی (عملیات آونگی)، دارد. در این مقطع سفارت آلمان در تهران به بهانه مرگ یک تروریست کاتالیزور این تحرکات است.

اسرائیل؛ آلت قتاله آمریکا

سیدهادی سیدافقهی

بازی‌آمریکا درجریان تحولات‌منطقه برای همگان کاملاآشکار است‌که ازیک‌سو ازهمه امکانات برای‌حمایت از رژیم‌صهیونیستی بهره می‌برد و از سویی دیگر پیام می‌فرستد که خواهان کاهش تنش در منطقه و به‌ویژه جمهوری اسلامی ایران است؛ بنابراین باتوجه به تجاربی که سال‌ها درمواجهه با آمریکا کسب کردیم، از جمله برجام وهمچنین درماجرای دروغگویی‌های آنها در خصوص بحران غزه، باید به‌خوبی متوجه فریب آنها باشیم و دچار خطای محاسباتی نشویم.

در جریان سفر هیأت ایرانی به نیویورک که بعد از شهادت شهید هنیه صورت گرفت، پیام‌هایی از سوی مقامات آمریکایی ارسال شد، مبنی بر این‌که جمهوری اسلامی از اقدامات تلافی‌جویانه خودداری کند، چون هیأت‌هایی از حماس و رژیم‌صهیونیستی در حال مذاکره برای آتش‌بس هستند. نکته قابل تأمل این‌که نه‌تن‌ها مذاکرات آتش‌بس با کارشکنی‌های صهیونیست‌ها به نتیجه نرسید، بلکه متعاقب آن برخی مقامات ارشد حزب‌ا... لبنان از جمله سیدحسن نصرا... هم به شهادت رسیدند؛ بنابراین رویه آمریکاست که وقتی رژیم‌صهیونیستی به اقدامات جنایتکارانه خود در منطقه ادامه می‌دهد، به حمایت از این رژیم می‌پردازد و این جنایت را دفاع می‌نامد، اما اگر در واکنش به این تجاوزات، ایران، حزب‌ا... و حماس اقدام به پاسخگویی کنند، مقامات آمریکایی محور مقاومت را به ناامن‌کردن منطقه متهم می‌کنند. در چنین شرایطی است که دلالان و هم‌پیمانان ناتو و کشور‌های غربی به راه می‌افتند و با ارسال پیام‌های گوناگون جمهوری اسلامی را به خویشتنداری فرامی‌خوانند و در مقابل هیچ واکنشی در قبال جنایات رژیم‌صهیونیستی از خود بروز نمی‌دهند. از این رو به هیچ‌وجه نباید بازی آمریکا را جدی گرفت و به این پیام‌ها دل خوش کرد. رویه مناسب و منطقی همان‌طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند، این است که به هیچ‌وجه نباید دچار خطای محاسباتی شد، چون هرگونه کوتاهی در این زمینه باعث خواهد شد که بازدارندگی در اختیار رژیم‌صهیونیستی قرار گیرد. در عین حال واکنش ایران نیز حتما باید حساب‌شده و به دور از شتابزدگی باشد، چون سکوت و بی‌علمی در قبال هرگونه جنایتی که از سوی اسرائیل صورت بگیرد، حتما باعث جسارت و وقاحت هرچه بیشتر این رژیم خواهدشد. آنچه درصحنه واقعی میدان اتفاق می‌افتد، این است که هرگونه اقدامی که ازسوی رژیم‌صهیونیستی صورت گیرد، حتما از پشتیبانی آمریکا برخوردار است. حتی در حمله اخیر اسرائیل هم کاملا دست پیدا و آشکار ایالات متحده هویدا بود. هدف دیگر آمریکا از ارسال این‌گونه پیام‌ها به ایران به واسطه دلالان خود مهیا کردن امکان و فرصت برای رژیم‌صهیونیستی به‌منظور نابود کردن حماس و حزب‌ا... است؛ بنابراین به هیچ‌وجه جمهوری اسلامی نباید این مجال را برای آمریکا و اعوان و انصارش فراهم کند تا به واسطه آلت قتاله خود اسرائیل موفق به سرکوب محور مقاومت شود. 

شمارش معکوس انتخابات آمریکا

ابوالفضل فاتح

با توجه به تجاری سازی سیاست توسط ترامپ، به نظر می رسد، در صورت برنده شدن ترامپ در انتخابات آمریکا باید جهان و «جهانی شدن» شاهد تغییر علنی ماهیت سیاست در آمریکا به یک «ابر بنگاه اقتصادی» باشد که  همه چیز حول محور «ابر سرمایه داران جهان» با رهبری سیاسی – نظامی دونالد ترامپ و سلطه ی اقتصاد دیجیتالی ایلان ماسک ها و جف بیزوس ها وبازیگری کارتل ها و تراست های بن سلمان ها و شیخ زائدها و امثال آن خواهد بود و به نوعی با فراملی شدن پیوند سرمایه داران و نقش آفرینی آنها در آینده اقتصاد و سیاست بین الملل در ذیل قدرت سیاسی، نظامی و اقتصادی آمریکا به ویژه در رقابت با چین مواجه خواهیم شد.
نام ها و برندها در کمپین های انتخاباتی نقش آفرینی ویژه ی خود را دارند. هریس می توانست با داشتن پشتوانه معترضان جنگ غزه، امروز شرایط دیگری داشته باشد. اما عملا بایدن و او راهی را رفتند که منجر به ناامیدی جنبش های پیشرو شد. این روزها برنی سندر چهره ی شاخص منتقد اسرائیل برای قانع کردن طرفداران فلسطین و باراک اوباما برای قانع کردن رنگین پوستان و بیل گیتس برای حمایت مالی از دموکرات ها به صحنه آمده اند. باراک اوباما، صریحترین و شدیدترین انتقادات را متوجه ترامپ کرده است و برنی سندرز می کوشد که بی تصمیم ها را قانع سازد که گرچه بایدن و هریس در مدیریت جنگ غزه، راه نادرستی را رفته اند، اما ترامپ از آنها بسیار بدتر و فاجعه بار تر است.
روز یکشنبه، «تونی هینچکلیف» کمدین حامی ترامپ، «پورتوریکو» را « جزیره ای شناور از زباله» نامید.  ساکنان پورتوریکو، حق رای در انتخابات ریاست جمهوری را ندارند. با این همه آن دسته از مردم پورتوریکو که در آمریکا زندگی می کنند (حدود هشت و نیم ملیون)، می توانند در انتخابات رای بدهند.
کمپین ترامپ سعی کرده است خود را از اظهارات نژاد پرستانه و توهین آمیز  «هینچکلیف» دور نگه دارد، اما  در رقابتی که بسیار نزدیک است، چنین  اظهارات جنجالی، می تواند بسیار گران تمام شود.
قابل ذکر آن که طبق آخرین آمار منتشره در گاردین، حدود ۴۷۲۰۰۰  از ساکنان  پنسیلوانیا، پورتوریکویی هستند. اگر در روزهای آینده چرخش آراء پنسیلوانیا به اندازه کافی به نفع ترامپ نباشد، آنگاه چه بسا همین سه کلمه ی توهین آمیز کمدین طرفدار ترامپ که پورتوریکو را «جزیره ای شناور از زباله» نامید، به قیمت باخت ریاست جمهوری او تمام شود.

باور به دیالکتیک