راه های نجات سینمای ایران

اختصاصی بصیرت:دکتر «مجید شاه حسینی» همزمان با برگزاری سومین جشنواره مردمی فیلم عمار، به طرح جدی ترین نظریات خود در زمینه سینمای دینی پرداخت.
این مدرس سینما در بخشی از سخنرانی خود در جشنواره فیلم عمار به راهکارهای اصلاح سینمای کشور و برون رفت آن از بن بست کنونی اشاره کرد و گفت: برای سینمای دینی و سینمای طراز انقلاب اسلامی ایران شما به مفهومی به نام «ادبیات طراز» احتیاج دارید. کشور صاحب سینمایی را در دنیا نام ببرید که بدون پیشینه ادبیاتی و زمینه اقتباسی قوی به یک سینمای طراز در دنیا نائل شده باشد. قاعدتاً دونده هایی هستند که در این دوی امدادی ماقبل سینما می دوند و سینما به عنوان هنر هفتم وامدار همه دوندگان پیش از خود است. اگر آن حلقه ها را کامل نکنیم، نمی توانیم از سینما انتظار داشته باشیم که به اندازه ندویدن همه بدود. پس ما به ادبیاتی احتیاج داریم که لااقل در حوزه سینمای اقتباسی انتظار دنیای اسلام را از سینمای جهان اسلام برآورده کند.
وی افزود: در قدم بعد نیاز به تربیت مخاطب داریم. مخاطب محترم امروز سینمای ما، حداقلی ا ست بسیار اندک که سلیقه و ذوق و ارزش های او از سوی خود این سینما تعریف و تبیین شده و حالا آثار همین سینما را می بینند و بعضاً تحسین می کنند. سینمای مردمی این نیست. سینمایی سینمای مردمی ا ست که اکثریت یک جامعه پای آن بنشینند، نه اینکه اقلیتی را تربیت کنیم و در یک فضای گلخانه ای همیشه حق را به خودمان بدهیم. جامعه مخاطبان بالقوه فیلم در جمهوری اسلامی ایران اینی نیست که امروز در گیشه اتفاق می افتد. بسیاری از مردم ایران هنوز به سینما اعتماد ندارند. چرا ندارند؟ چون حس می کنند که در بعضی فیلم ها به اعتقادات او، به دین او و به شیوه زندگی او اهانت می شود.شاه حسینی تصریح کرد: سینمای ملی اگر در قد و قواره ملی و با احترام به مخاطب عمومی عرضه شود، نمی شود که مقبول آحاد آن جامعه واقع نشود و حتماً ما می توانیم برای سینمای امت اسلام حدودی تعریف کنیم که علی رغم مزیت های نسبی سینمای دنیا، این فیلم ها بیننده ثابت جهانی داشته باشند.وی ادامه داد: غیر از اینکه سینما باید گیشه ای داشته باشد و بفروشد، سینما شئون دیگری دارد و مهم ترین آنها، شأن رسانه ای است و همین هم سبب شده که در تمام دنیا برای سینما با صنوف دیگر تفاوت قائل می شوند. همه جای دنیا برای سینما ضوابط و مقرراتی قائل می شوند که فراتر از صنوف دیگر است، چون سینما رسانه است و این شأن رسانه ای می طلبد که ما سوال های جدی فرهنگی داشته باشیم.وی در پایان بیان داشت: تاریخ سینمای انقلاب اسلامی ایران هنوز درست نوشته نشده است. کسانی روایتگر این تاریخند و تاکنون دست به قلم برده اند و شبه تاریخ ها و شبه خاطراتی مرقوم فرموده اند که موید نظرات شاذ و خاص خودشان باشد. هنوز از منظر انقلاب اسلامی ایران و انقلاب جهانی اسلام کسانی سینمای انقلاب اسلامی ایران را بررسی نکرده اند و تاریخ آن را ننوشته اند و این می طلبد که کسانی از این منظر، تاریخ نگاری سینمای انقلاب اسلامی را آغاز کنند.