یک مسؤول در سازمان انرژی اتمی: قطعات اصلی نیروگاه بوشهر آزمایش شد

*از ماشینهای نسل جدید «آی آر 2 » استفاده  می کنیم

ایران از ماشینهای نسل«2- IR» که مختص به کشورمان است استفاده می کند و در آینده این نسل از سانتریفیوژها توسعه می یابند.

به گزارش ایسنا، دکتر محمد سعیدی، معاون امور بین الملل و برنامه ریزی سازمان انرژی اتمی با اشاره به آغاز نصب 6000 سانتریفیوژ در تأسیسات غنی سازی نطنز اظهار کرد: فاز جدید منطبق با برنامه هایی بوده است که از گذشته تنظیم شده و امسال باید نصب 6000 سانتریفیوژ را بر اساس برنامه آغاز می کردیم.

وی در پاسخ به این پرسش که هر مقطع از نصب سانتریفیوژها سه هزار تایی است، چرا در فاز جدید با 6000 سانتریفیوژ کار را آغاز کردید، گفت: در نطنز سالنهای نصب این ماشینها به گونه ای طراحی شده که در هر سالن باید 3000 ماشین نصب شود و در این مرحله، ما دو سالن را آماده می کنیم.

او در پاسخ به این سؤال که آیا این سانتریفیوژها از نسل سانتریفیوژهای P1 است یا همان نسلی که دانشمندانمان به تازگی به آن دست یافته اند، تصریح کرد: اکنون برنامه ما این است که در ادامه نصب و راه اندازی از نسل P1 استفاده کنیم. ممکن است در آینده از ماشینهای نسل جدید هم استفاده کنیم.

معاون بین الملل و برنامه ریزی سازمان انرژی اتمی در پاسخ به این پرسش که آیا سانتریفیوژهایی که آمریکاییها توسعه می دهند در قالب نسل P1 و P2 است، گفت: خیر، از نسلهای دیگر هستند که مختص به خودشان است. همانطور که می دانید، در این زمینه کشورها اطلاعات مربوط به ماشینهای خود را پیش خود نگه می دارند و حتی کشورهای غربی هم اطلاعات ماشینهای خود را با یکدیگر تبادل نمی کنند.

وی گفت: ما نیز از ماشینهای نسل 2- IR که مختص به خودمان است، استفاده می کنیم و در آینده این نسل از سانتریفیوژها توسعه می یابد.

وی ادامه داد: اگر 3 هزار ماشین سانتریفیوژ از نسل P1 داشته باشید، با 600 یا 700 ماشین از نسل 2- IR می توان همان بازدهی 3 هزار ماشین را داشته باشیم.

سعیدی درباره ظرفیت تأسیسات غنی سازی نطنز برای نصب سانتریفیوژها گفت: این تأسیسات برای 54 هزار ماشین سانتریفیوژ از نسل P1 ظرفیت دارد و طوری طراحی شده که برای ماشینهای نسل جدید هم می توان جایگزین کرد.

او در پاسخ به این پرسش که 54 هزار سانتریفیوژ باید کار کنند تا در یک سال 27 تن «یواف-6» غنی سازی شده به دست آید، گفت: بله، اگر 54 هزار تا در یک سال به طور مستمر کار کند، به ما خروجی از 27 تا 30 تن اورانیوم غنی شده 3/5 تا 5 درصد می دهد که می توان از آن در یک نیروگاه هزار مگاواتی مثل نیروگاه بوشهر استفاده کرد.

سعیدی در پاسخ به این سؤال که در نیروگاه 360 مگاواتی دارخوین چه مقدار سوخت نیاز است، اظهار کرد: قطعاً در این نیروگاه، میزان نیاز به سوخت کمتر است و این نیروگاه سالانه بین 17 تا 20 تن سوخت نیاز دارد.

معاون امور بین الملل و برنامه ریزی سازمان انرژی اتمی درباره راه اندازی تأسیسات تولید پودر «UO2» گفت: بعد از این که گاز «UF6» را تبدیل به اورانیوم 3.5 تا 5 درصد می کنیم، باید در یک تأسیسات دیگر، آن را به پودر یا اورانیوم طبیعی غنی شده (UO2) تبدیل کنیم و آن را نیز تبدیل به قرص اورانیوم. پس از آن، قرص اورانیوم را در میله های سوخت قرار می دهیم و برای قرار دادن در قلب راکتور انتقال می دهیم.

سعیدی ادامه داد: تأسیسات تولید پودر UO2 و قرص اورانیوم در کنار تأسیسات UCF اصفهان قرار دارد.

وی که در برنامه «نگاه یک» شبکه یک سیما صحبت می کرد، در پاسخ به این سؤال که آیا قطعات سانتریفیوژهای2- IR و 3- IR و یا P1 به طور کامل در ایران و توسط نیروهای داخلی ساخته می شود، گفت: ما ناچار بودیم سانتریفیوژها را به طور کامل خودمان تولید کنیم و قطعات آن را بومی سازیم، زیرا در سالهای اخیر فشار زیادی به لحاظ تحریمهای بین المللی متوجه تأمین این قطعات بوده است و حتی قطعاتی که دو منظوره بوده اند و در صنایع دیگر مورد استفاده قرار می گرفت را به ما نمی دادند.

معاون آقا زاده درباره راه اندازی نیروگاه بوشهر در تابستان سال جاری گفت: طبق تعهد پیمانکار روس، ما اواخر تابستان و اوایل پاییز باید شاهد راه اندازی این نیروگاه باشیم. قطعات اصلی نیروگاه نصب و آزمایش شده است و اکنون مقداری تجهیزات جانبی کم داریم که پیمانکار روسی تلاش فزاینده ای می کند تا در موقع مقرر به تعهد خود عمل کند. مهمتر از همه این که سوخت نیروگاه بوشهر به عنوان مهمترین رکن نیروگاه وارد سایت شده و بلافاصله پس از تست تجهیزات اصلی، مرحله سوخت گذاری توسط پیمانکار صورت می گیرد.

وی در پاسخ به این سؤال که بر اساس توافق، 6 ماه پس از انتقال سوخت نیروگاه باید راه اندازی شود. آیا این یک الزام فنی و حقوقی است، اظهار کرد: خیر! الزام فنی و حقوقی ندارد.

سعیدی در پاسخ به این که پس احتمال دارد تابستان هم راه اندازی نشود، گفت: برنامه پیمانکار روسی راه اندازی نیروگاه در اوایل پاییز است و اراده ای که در کشور روسیه حاکم است، نشان می دهد که هر چه زودتر نیروگاه به مرحله بهره برداری می رسد.