وقتی متهم قاضی می شود!

پایگاه بصیرت؛ گروه بین الملل: چند روز قبل وزارت امور خارجه آمریکا در اقدامی مداخله‌جویانه با انتشار بیانیه‌ای خواستار آزادی میرحسین موسوی و مهدی کروبی شد. در بیانیه وزارت خارجه آمریکا آمده  است: سه سال پیش در چنین روزی دولت ایران مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، همسر وی و یکی از حامیان حقوق زنان را بدون اینکه رسما آن ها را به خاطر هرگونه جرمی محاکمه کند، تحت حصر خانگی قرار داد. در ادامه این بیانیه با بیان این ادعا که ما در محکوم کردن تداوم حصر آن ها و آزردن اعضای خانواده‌شان و همین‌طور درخواست برای آزادی فوری‌شان به جامعه بین‌المللی می‌پیوندیم! آمده است: قانون اساسی ایران، قوانینش و وظایف بین‌المللی‌اش حداقل دادگاه عادلانه را برای شهروندانش تضمین می‌کند و تاکید دارد که کسی نباید تحت بازداشت یا حبس استبدادی قرار گیرد!

بیانیه مداخله جویانه وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا درست در آستانه برگزاری مذاکرات هسته ای وین میان ایران و اعضای 1+5 صادر شده است. در فراسوی صدور این بیانیه می توان مولفه ها و انگیزه های مختلفی را مورد شناسایی و ارزیابی قرار داد. مهم ترین این موارد به تلاش آمریکا برای گره زدن مسئله هسته ای به مسائل غیر مرتبط با این پرونده باز می گردد.

اظهارات جان کری، وندی شرمن، ماری هارف و دیگر مقامات وزارت امور خارجه آمریکا طی ماه های اخیر به خوبی نشان می دهد که واشنگتن سعی در گسترده سازی بازه موضوعی میدان مذاکرات دارد. این پروسه به صورتی ملموس از سوی دولت باراک اوباما دنبال می شود. در حالی که جمهوری اسلامی ایران بر تمرکز مذاکرات حول مسئله هسته ای تاکید دارد، کاخ سفید به دلبل استیصال خود در خاورمیانه در توهم رویای حل همه مسائل خود با ایران به سر می برد.

نکته دیگر اینکه ایالات متحده آمریکا به عنوان اصلی ترین بانی وقوع حوادث مربوط به فتنه سال 1388 خود به لحاظ حقوقی یک "متهم" محسوب می شود. بدیهی است که کلیت حق اقامه دعوی جمهوری اسلامی ایران علیه واشنگتن، لندن و متحدان غربی آن ها به سبب دخالت در امور داخلی کشورمان به قوت خود باقیست. در چنین شرایطی صدور چنین بیانیه وقیحانه ای از سوی وزارت امور خارجه آمریکا نشان می دهد که مقامات کاخ سفید در حال هدایت پروسه انحراف افکار عمومی نسبت به جرم خود هستند. ابعاد جرایم ایالات متحده آمریکا در جریان حوادث تلخ فتنه سال 1388 بسیار وسیع است. اگرچه این فتنه در پی آگاهی ملت ایران و مدیریت و هدایت روشنگرایانه مقام معظم رهبری دفع شد، اما موفقیت نظام و ملت ایران در این آزمون بزرگ مترادف با چشم پوشی از گناه و جرایم ایالات متحده آمریکا و دیگر بانیان غربی آن نخواهد بود.

مسئله مهم تر این که اساسا ایالات متحده آمریکا به عنوان اصلی ترین مولد تروریسم و بزرگترین ناقض حقوق بشر( از جمله حقوق زنان ) صلاحیت اظهار نظر در خصوص وضعیت حقوق بشر در دیگر کشورهای جهان، از جمله جمهوری اسلامی ایران را ندارد. کشتار و آوارگی میلیون ها انسان بی گناه در عراق و افغانستان، مشارکت در کشتار ملت مظلوم فلسطین طی دهه های اخیر، حمایت از صدام در جنگ تحمیلی عیله جمهوری اسلامی ایران (که منجر به شهادت دهها هزار رزمنده جان بر کف دوران دفاع مقدس شد)  و صدها مورد دیگری که هر یک از چهره واقعی شیطان بزرگ پرده بر می دارد به اندازه ای گویا و عیان هستند که حتی مقامات آمریکایی قدرت انکار آن را ندارند. در چنین شرایطی صدور بیانیه هایی از جنس دلسوزی آغشته به مداخله جویی از سوی وزارت امور خارجه ایالات متحده مضحکانه به نظر می رسد.

آنچه مسلم است این که ملت ایران مانند همیشه در برابر هرگونه مداخله جویی ایالات متحده آمریکا در امور داخلی خود خواهد ایستاد. این مداخله جویی تاکنون  اشکال و انواع مختلفی دارد و خود را از "تهدید نظامی" تا "صدور بیانیه های صوری" نشان داده است. حضور گسترده ملت ایران در راهیپمایی 22 بهمن ماه امسال نشان داد که نظام و مردم کشورمان آمادگی مضاعفی نسبت به ایستادگی در برابر هرگونه مداخله جویی کاخ سفید و متحدانش پیدا کرده است. این آمادگی طی 35 سال اخیر تقویت گردیده  و به پاشنه آشیل سیاست ها و توطئه های غرب در قبال جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است و اتفاقا یکی از دلایل صدور چنین بیانیه ای از سوی کاخ سفید، ناراحتی از حضور گسترده مردم در راهپیمایی 22 بهمن و تداوم شعار استکبارستیزی و " مرگ بر آمریکا" توسط مردم بود. رسانه های خارجی قبل از راهپیمایی با دقت منتظر بودند تا ببینند آیا شعارهای استکبارستیزی مردم ایران در شرایط صدور توافقنامه ژنو، ادامه دارد یا نه؟ دست آخر خبرگزاری فرانسه در گزارش خود از راهپیمایی 22 بهمن امسال نوشت: "آمریکا همچنان شیطان بزرگ خطاب می شود."

در این میان بهتر است وزارت امور خارجه آمریکا به جای تعیین تکلیف برای دیگر کشورهای دنیا به بررسی وضعیت آشفته زنان در ایالات متحده و وضعیت کهنه سربازان مفلوک و شکست خورده خود در افغانستان بپردازد. بدون شک مسائل و بحران های بسیار زیادی پیرامون وزارت امور خارجه آمریکا وجود دارد که مرور هر یک از آنها قدرت مانور حداقلی در نظام بین المللی را ازسردمداران کاخ سفید سلب خواهد کرد./