مردم کرانه باختری اراده جدی برای مبارزه با اسرائیل دارند

پایگاه بصیرت؛ گروه بین الملل: اوضاع داخلی رژیم صهیونیستی با وخامت شدیدی مواجه است. هفته قبل در پی تصمیم "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر رژیم صهیونیستی مبنی بر اخراج دو وزیر مهم از کابینه ائتلافی اش که به انحلال این ائتلاف منجر شد و فروپاشی کابینه نتانیاهو را به دنبال داشت، محافل سیاسی در فلسطین اشغالی تصریح کردند "بنیامین نتانیاهو" با بر هم زدن ائتلافی که باعث نخست وزیری‌اش شده بود، مرتکب خودکشی سیاسی شده و دیگر فرصتی برای بازگشت به این منصب ندارد. در همین حال اوایل این هفته که ارتش صهیونیستی به مناطقی از سوریه حمله کرد، "یافعات کریو" عضو کنست رژیم صهیونیستی تصریح کرد: « نتانیاهو عرضه نداشت ائتلاف دولتی را حفظ کند، بنابر این دست به اقدامات تروریستی می زند.» این اوضاع گویایی فروپاشی سیاسی در سرزمین های اشغالی است. از طرف دیگر با مطرح شدن بحث کرانه باختری و حمایت برخی پارلمان های اروپایی از استقلال فلسطین، رژیم اسرائیل در تنگنای بیشتری قرار می گیرد.

سلمان رضوی، کارشناس مسائل فلسطین در گفتگو با خبرنگار گروه بین الملل بصیرت به این مسائل بیشتر می پردازند:

بصیرت: این روزها صحبت از بحران سیاسی در کابینه رژیم صهیونیستی و فروپاشی آن مطرح است، به نظر شما این موضوع چه عواملی دارد؟

رضوی: اختلافات داخلی کابینه نتانیاهو تحت تاثیر چند عامل اخیرا به مرز بحرانی رسیده است، یکی از آن قضایا همان جنگ 50 روزه است که چند ماه پیش اتفاق افتاد و آثار و تبعاتی که در عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی داشته یکی از عوامل اساسی در اختلاف میان فضای ائتلاف حاکم رژیم صهیونیستی است.

نکته دوم انتفاضه ایی است که در قدس شرقی و تمام قدس تا حدی در کرانه باختری و اراضی اشغالی 1948 رخ داده است؛ انتفاضه ایی که بیشتر شبیه انتفاضه دوم یعنی همان مسجدالاقصی است و همچنین رنگ و بوی مذهبی انتفاضه با توجه به اینکه از تعرض و تجاوز صهیونیست های افراطی به مسجدالاقصی شروع شده رنگ مذهبی آن غلیظ تر شده است. این قضیه به هر حال فضای مبتنی بر اعتماد حداقلی بین دو طرف صهیونیستی و تشکیلات خودگردان را تیره و تار کرده و این اعتماد را خدشه دار کرده و از آن طرف در داخل جامعه صهیونیستی هم شرایطی از نا امیدی نسبت به توان ائتلاف حاکم و نظام حاکم در تامین امنیت آنها را به وجود آورده است.

نکته سوم بر می گردد به لایحه ایی که تحت عنوان دولت یهودی در کابینه نتانیاهو تصویب شده و آماده است که در کنست به تصویب برسد، این لایحه در حقیقت کاملا ضدفلسطینی و تبعیض آمیز است و اگر اجرا شود دست رژیم صهیونیستی را در هرگونه اقدام متجاوزانه نسبت به فلسطینی های اراضی 1948 که حدود یک میلیون هفتصد نفر هستند، باز می گذارد که این یعنی محملی رسمی برای رژیم صهیونیستی در تصویب قوانین نژادپرستانه و اجرای آنهاست و این قضیه تاثیر جدی داشته در اختلافات بین احزاب افراطی کابینه نتانیاهو و احزاب به اصطلاح چپ گرا و کمتر افراطی. این شرایط کابینه نتانیاهو را در آستانه بحران فرو برد، یعنی سه عامل جنگ 50 روزه، انتفاضه قدس، لایحه دولت یهودی اسرائیل، این ها عوامل موثر و اساسی در ایجاد بحرانی است که در کابینه نتانیاهو به وجود آمد.

با توجه به اینکه کمتر از دو سال از عمر این کابینه می گذشت و به هرحال حداقل دو سال دیگر مانده بود تا به پایان برسد، ولی به نظر اختلافاتی که به وجود آمد، با توجه به وزن احزابی که مشکل پیدا کردند و وزرایی که اخراج شدند یعنی "پائیر لاپید" رئیس حزب "یش عاتید" و "زیپی لیونی" رئیس حزب "هاتنوعا" که حزب یعیرلاپید با نوزده کرسی در کنست و حزب لیونی با شش کرسی، در مجموع 25 کرسی می شدند و حذف این 25کرسی، تعداد کرسی های کابینه نتانیاهو در کنست را از اکثریت نسبی انداخت و سهم نتانیاهو از 61 کرسی به حدود 43 کرسی رسید، در حالی که حداقل 61 کرسی از 120 کرسی باید حامی ائتلاف حاکم باشند تا بتواند به حیات سیاسی خودش ادامه دهد، اما کسر شدن آن 25 کرسی سبب فروپاشی کابینه نتانیاهو گردید.

 بصیرت: در این وضعیت بحران سیاسی در رژیم صهیونیستی، مسلح شدن کرانه باختری چگونه می تواند رژیم اسرائیل را در تنگنا قرار دهد؟

رضوی: طرح تسلیح کرانه باختری یک طرح راهبردی و بلند مدتی است، اما چیزی که مهم است این که مهم تر از بحث سلاح، اراده مردم فلسطین به ویژه در کرانه باختری جهت مبارزه است. اگر شما دقت کنید به نوع انتفاضه که اخیرا رخ داده بیشتر از آنکه از سلاح گرم استفاده بشود از چاقو و یکسری سلاح های سرد و همچنین زیر گرفتن با ماشین علیه صهیونیست های افراطی و اسرائیلی ها بوده و این یعنی از یک طرف غافلگیری جامعه صهیونیستی و نیروهای سیاسی و امنیتی اسرائیلی که انتظار چنین حرکتی از فلسطینی ها را نداشتند و از طرف دیگر یعنی اینکه فلسطینی ها می توانند حتی بدون وجود سلاح گرم در صورت داشتن اراده لازم و حذف موانع موجود، یعنی حذف همکاری امنیتی تشکیلات خودگردان با رژیم صهیونیستی، می توانند واقعا یک انتفاضه جدید و جدی را آغاز بکنند.

 به نظر می رسد طرح تسلیح باید در قالب چارچوب ها و مراحل ویژه خودش در دست اقدام قرار گیرد و لزوما نباید به ارسال سلاح به آنجا فکر کرد، به اندازه کافی خود فلسطینی های کرانه باختری می توانند از بازار سیاه این سلاح ها را تامین کنند و هم این که می توانند یک سری سلاح های انفجاری را درست بکنند. مهم ترین سلاح فلسطینی ها در انتفاضه مسجدالاقصی عملیات استشهادی بود که یک جوان شهادت طلبی مواد منفجره به خود می بست و در جمع صهیونیست های افراطی متجاوز خودش را منفجر می کرد و 20 الی 30 نفر اسرائیلی را از بین می برد. این سلاح ها، سلاحهایی نبود که حتما از بیرون وارد شوند و بلکه خودشان تولید و می ساختند و طبیعتا آن دانش و امکانات لازم برای چنین سلاح هایی وجود دارد. پس به نظر من مهم تر از انتقال و یا وجود سلاح، اراده لازم برای مقابله با اسرائیلی ها و راه افتادن انتفاضه و حذف موانع موجود در کرانه باختری برای این قضیه است.

بصیرت: در همین روزها صحبت از به رسمیت شناخته شدن استقلال دولت فلسطین توسط برخی کشورهای اروپایی مطرح است که در این مورد فرانسه اعلام آمادگی کرده و همچنین آمریکا مخالفت جدی با این موضوع داشته است. جنابعالی این وضعیت را چگونه ارزیابی می کنید؟

رضوی: در این رابطه راهکاری که تشکیلات خودگردان بعد از ارتقاء جایگاه فلسطین در سازمان ملل در پیش گرفته از عضو ناظر و یا سازمان ناظر به یک کشور غیرعضو در سازمان ملل که به هرحال یک ارتقاء جایگاه برای آنها محسوب می شود، تشکیلات خودگران فلسطین احساس کرد با توجه به مذاکرات خود و سازش با رژیم صهیونیستی عملا دست خالی است و نتوانسته در مذاکرات چندساله با کابینه نتانیاهو نتیجه ایی داشته باشد. از آن طرف ابومازن مخالف انتفاضه و حرکت مسلحانه مردم فلسطین است. ناچارا تنها راهی که برای تهدید اسرائیلی ها می ماند این راه هاست؛ مثلا تهدید می کنند کنار می کشند و تشکیلات خودگردان را منحل می کنند و به اسرائیلی ها می گویند خودتان بیایید اداره مناطق را به دست بگیرید و یکی از این راهکارها همین تلاش دیپلماتیک در سایر کشورها برای شناسایی فلسطین در سازمان ملل است.

چیزی که الان در جریان است این که چند تا از کشورهای اروپایی از جمله نروژ، اسپانیا و فرانسه در پارلمان های آنها بحث شناختن فلسطین مطرح و تصویب شده است و این یعنی از یک جهت به هرحال یک فرصتی است برای فلسطینی ها که بتوانند حق خودشان را از این جهت تا حدی در آستانه گرفتن قرار دهند، ولی حقیقت این است که صهیونیست ها به این گونه قواعد و نتایج پایبند نیستند، در حین اینکه تلاش می کنند مانع از این تلاش ها در سطح بین المللی شوند، در صورت وقوع و نتیجه دادن هم به نتایج آن بی اعتنا هستند. به عنوان مثال در سال 2005 موضوع دیوار حائل به مجمع عمومی سازمان ملل رفت و آنجا صهیونیست ها محکوم شدند؛ از آنجا به دادگاه لایحه منتقل شد و در آنجا هم صهیونیست ها محکوم شدند؛ دوباره این موضوع از دادگاه لایحه به مجمع عمومی سازمان ملل آمد و دوباره در مجموع عمومی هم صهیونیست ها با رای بیشتر محکوم شدند؛ اما عملا این موضوع هیچ تاثیری در تغییر رفتار رژیم صهیونیستی نداشت؛ یعنی اسرائیل رژیمی است کاملا بی توجه به شرایط، قوانین و نظام بین الملل، هر چند اکنون تلاش می کند مانع به رسمیت شناخته شدن فلسطین در بین کشورهای اروپایی شود که البته در پارلمان های اروپایی این موضوع مطرح است و و دولت های اروپایی این را نپذیرفتند، دوم اگر هم بخواهند بپذیرند، صهیونیست ها قبول نمی کنند و سوم این که آمریکا به عنوان حامی اصلی رژیم صهیونیستی مخالف این وضعیت است و در نهایت به نظر می رسد که یکسری اقداماتی دارد انجام می شود.

از یک طرف تداوم سیاست های متجاوزانه اسرائیل در قالب استمرار شهرک سازی، بازداشت بیشتر فلسطینی ها و همچنین تداوم محاصره نوار غزه و حتی در قالب تصویب قوانین تبعیض آمیز از جمله دولت یهودی اسرائیل و همچنین تصویب قانونی در پارلمان خود مبنی بر اینکه یهودی ها از یک حق مساوی با فلسطینی های در مسجدالاقصی برخوردار باشند که این کار جدیدی می باشد و در مجموع صهیونیست ها کارهای خودشان را عملا انجام می دهندف یعنی در صحنه عمل کار خودشان را انجام می دهند و سیاست های خودشان را پیش ببرند، اما تشکیلات خودگردان به جای اینکه پشتیبان مردم فلسطین در کرانه باختری، نوار غزه و قدس باشد دلخوش است به مصوبات بعضی از پارلمان های کشورهای اروپایی و امثالهم که شاید آنها بتوانند از حق مردم فلسطین دفاع کنند./

با تشکر از جناب آقای رضوی که وقت خود را در اختیار پایگاه بصیرت قرار دادند.

مصاحبه از: وحید قاسمی