در شرایط کنونی رئیس جمهوری آذربایجان بنا به دلایل مختلف، از جمله احساس واهمه از شدت گرفتن فعالیت گروه‌های وهابی و... سیاست تقویت روابط با ایران را اتخاذ کرده است، تکرار ادعاهای اشتباه و غیر واقعی گذشته مبنی بر متهم کردن فعالان شیعی به داشتن روابط غیر معمول با ایران در تضاد با سیاست خارجی فوق است
شیعیان قفقاز به ویژه روحانیون و فعالان شیعی این منطقه طی دو قرن اخیر به ویژه در دوره کمونیست‌ها همواره با تهدید و ارعاب و رفتارهای غیر انسانی بخش هایی از حاکمان این منطقه مواجه بوده‌اند؛ پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوری و استقلال جمهوری آذربایجان به‌عنوان دومین کشور شیعی جهان، این برخوردها در شکل های نوینی ادامه پیدا کرده است که آخرین نمونه این رفتارها حملۀ فیزیکی پلیس آذربایجان به روحانی مشهور آذری و رئیس جنبش اتحاد مسلمانان جمهوری آذربایجان، حاج طالع باقراف، در حال اقامه نماز بود که با اعتراض گستردۀ جامعه شیعی آذربایجان مواجه گردید و متعاقب آن ده‌ها نفر از دینداران آذری که در اعتراض به اقدام فوق در مقابل ادارۀ پلیس صابونچی تجمع کرده بودند، بازداشت شدند.
بدنبال این موضوع دو تن از فعالان شیعه آذری بنام های الچین قاسم اف و صاحب حبیب اف توسط نیروهای اداره پلیس بخش صابونچی باکو،بازداشت شدند و در ادامه حدود شصت تن از دینداران شیعه آذری در اعتراض به بازداشت آن ها در مقابل اداره پلیس بخش صابونچی باکو تجمع برگزار کردند که در اثر واکنش پلیس هشت تن از معترضین بازداشت شدند.ب ازداشت شدگان به اتهام برگزاری تجمع غیر قانونی،برهم زدن نظم عمومی و مقابله با نیروهای پلیس به حبس محکوم شدند.
همزمان با این موضوع برخی رسانه‌های این کشور که مأموریت انحراف افکار عمومی از موضوعاتی مانند عدم استقبال مردم جمهوری آذربایجان از انتخابات پارلمانی و نیز بازداشت‌های اخیر مقامات سیاسی و امنیتی را برعهده دارند، سعی کردند با برجسته‌سازی و البته تحریف اخبار پیرامون گروه‌های شیعی و روحانیون آذری، با استفاده از تاکتیک فرافکنی، فعالیت‌های شیعیان آذری را به صورت تلویحی به جمهوری اسلامی ایران و برخی مراجع دینی نسبت دهند.
این رسانه‌ها (چندین سایت اینترنتی و شبکه تلویزیونی خزر جمهوری آذربایجان) طی روزهای اخیر در سلسله اقدامات غیر حرفه‌ای و البته موهن و در قالب چندین گزارش، کلیپ و مصاحبه با مقامات دولتی از جمله معاون کمیته دینی ادارۀ دولتی آذربایجان و برخی نمایندگان پارلمان باکو سعی کردند با یادآوری استقبال گرم فعالان شیعی جمهوری آذربایجان از آیت‌الله نوری همدانی در سفر اخیر ایشان به باکو، آن را مؤید ادعای خود مبنی بر وابستگی گروه‌های شیعی آذربایجان به جمهوری اسلامی ایران مورد استفاده قرار دهند.
نکته جالب توجه همراهی وهابیون تندرو آذری با فعالان سیاسی و رسانه ای آذربایجان در این موضوع است. قامت سلیمان اف، امام جماعت مسجد ابوبکر و رئیس سلفی های آذربایجان که خود از تحریک کنندگان اتباع آذربایجان برای اعزام به سوریه جهت پیوستن به گروه های تروریستی است با وقاحت تمام اعلام داشت که شیعیان هم در بین گروه تروریستی داعش حضور دارند، در حالی که داعش به لحاظ ایدئولوژیک با شیعه مخالف است و در سوریه و عراق، شمار زیادی از شیعیان را قتل عام کرده است.
از طرف دیگر مقامات و رسانه‌های آذری، در حالی فعالیت اعتقادی و مذهبی گروه‌ها و روحانیون شیعی جمهوری آذربایجان را به ایران نسبت می‌دهند که این گروه‌ها به دفعات بر عدم وابستگی به هیچ کشور خارجی تاکید کرده و بر ضرورت توأمان ارزش‌های ملی و دینی جمهوری آذربایجان تاکید نموده‌اند؛ سؤال این است چرا این رسانه‌ها تاکنون از ارتباط انحصاری و مساعدت های همه جانبه وزارت امنیت آذربایجان به گروه‌های وهابی این کشور که اخیراً با احساس خطر دولت آذربایجان به بازداشت وزیر امنیت این کشور منجر گردید؛ احساس خطر نمی‌کردند؛ چرا این رسانه‌ها و مقامات از کشته‌شدن جوانان آذری در سوریه و در قالب گروه تروریستی داعش انتقاد نمی‌کردند؟ و...
می توان گفت چنین رسانه هایی راه را اشتباه رفته اند و به شکل بسیار مرموزی نوعی دوستی نانوشته با وهابیت تکفیری دارند؛ موضوعی که می تواند روزهای خطرناکی را برای آذربایجان رقم زند.
به خاطر همین خطر است که در شرایط کنونی رئیس جمهوری آذربایجان بنا به دلایل مختلف، از جمله احساس واهمه از شدت گرفتن فعالیت گروه‌های وهابی و... سیاست تقویت روابط با ایران را اتخاذ کرده است، تکرار ادعاهای اشتباه و غیر واقعی گذشته مبنی بر متهم کردن فعالان شیعی به داشتن روابط غیر معمول با ایران در تضاد با سیاست خارجی فوق است و ممکن است پس از بازداشت الدار محموداف، وزیر امنیت آذربایجان، بنا به دلایل مختلف از جمله ارتباط با گروه‌های وهابی، عناصر طرفدار وی در این وزارتخانه تلاش کنند با برجسته نشان‌دادن فعالیت شیعیان و مرتبط دانستن فعالیت های آنان با ایران، هم برای وهابیون حاشیه امن درست کنند و هم این که در مسیر روابط رو به گسترش دولت جمهوری آذربایجان با جمهوری اسلامی ایران مانع ایجاد کنند؛ موضوعی که خنثی‌نمودن آن اقدام عاجل و صریح دولت آذربایجان را طلب می‌کند./
