رفتار «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه در برابر عذرخواهی‌های تلویحی اردوغان به دلیل ساقط کردن جنگنده روسی، نه‌تنها پذیرش عذرخواهی ترک‌ها نیست، بلکه [...]
یادداشت: رفتار «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه در برابر عذرخواهی‌های تلویحی اردوغان به دلیل ساقط کردن جنگنده روسی، نه‌تنها پذیرش عذرخواهی ترک‌ها نیست، بلکه طیفی از فرایندهای مقابله‌ای تصاعدیابنده از پیگیری حقوقی در سازمان ملل و تنظیم پیش‌نویس قطعنامه در شورای امنیت برای مبارزه با تروریسم تا تشدید تداوم برخورد نظامی با تروریست‌ها در مرز سوریه با ترکیه و تحریم روابط تجاری و اقتصادی ترکیه و قطع گاز صادره به این کشور را شامل می‌شود. این سخت‌گیری‌ها این سؤال را ایجاد کرده است که رفتار روس‌ها از چه منطقی برخوردار است؟
این موضوع به فهم ما و جهان زیست ما از پدیده منفور تروریسم از نوع بسیار خشن داعشی آن در منطقه سوریه و عراق برمی‌گردد. تروریست‌های داعشی و تکفیری چنان در جنایات علیه بشریت به معنای اتم کلمه از هر قوم و قبیله و مذهب و آیینی، از شیعه و سنی تا ایزدی و مسیحی، از زن و کودک بی‌گناه تا سالمند و نظامی جلو رفتند که به موازات هم دو فضا در دنیا شکل گرفت؛ یکی فضای رعب و وحشت از اقدامات سبعانه آنها و دیگری فضای جهانی قدرتمند برای مبارزه و مقابله با آنها. فضا و مطالبه جهانی مقابله با تروریست‌های داعش به قدری قوت داشت که آمریکا و غرب، ترکیه و ارتجاع عربی منطقه به منزله به‌وجودآورندگان داعش برای حفظ حیثیت و مشروعیت خود ائتلاف جهانی مبارزه با داعش را، ولو تبلیغاتی به راه انداختند. به این ترتیب، اروپا و آمریکا به دلیل همین فضا در کمک و مساعدت به اردوغان تردید دارند. از این رو، پشت اردوغان را خالی کردند؛ زیرا می‌دانند دنیا از منطق و اقدام روسیه در کوبیدن تروریست‌ها حمایت می‌کند و اگر آنها در مقابل این موج بایستند، آسیب می‌بینند.
در چنینی فضایی، ائتلافی با محوریت روسیه، ایران، عراق و سوریه به درخواست مسئولان دمشق و بغداد شکل گرفت و در یک ماه بیلان کارش از یک سال مبارزه ائتلاف غرب موفق‌تر ارزیابی شد. حال همان فضای جهانی، منطق روسیه را به دلیل جدیت در مبارزه با تروریست‌ها بهتر از مظلوم‌نمایی اردوغان حامی داعش درک می‌کند.
