به‌طور‌کلی، هم می‌توان گفت بله و هم خیر؛ چرا که ما درباره تحریم‌ها، هم با تنوع در مرجع تحریم روبه‌رو هستیم و هم در موضوع تحریم و هم سبب یا بهانه تحریم. بنابراین دولت‌های غربی در برجام صرفاً به رفع تحریم‌های هسته‌ای متعهد شده‌اند که شامل قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت، تحریم‌های اتحادیه اروپا و احکام اجرایی رئیس‌جمهور و مصوبات تحریمی کنگره آمریکا علیه کشورمان است.
از‌این‌رو اگرچه عمده تحریم‌ها علیه کشورمان پس از وقوع انقلاب اسلامی و اشغال لانه جاسوسی در تهران شکل گرفت، ولی در پی چالش بر سر برنامه هسته‌ای طی چند سال گذشته شدت بیشتری یافته است.
از زمانی که برنامه اتمی کشورمان از سال 1385 از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع داده شد، با تحریم‌های مختلفی مواجه شدیم؛ از‌این‌رو محسوس‌ترین تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران بر اساس قطعنامه‌های شورای امنیت وضع شده است که در روز اجرا همه آنها به همراه تحریم‌های هسته‌ای اتحادیه اروپا و دستورهای اجرایی رئیس‌جمهور آمریکا لغو خواهد شد و قرار است دولت آمریکا تحریم‌های کنگره آمریکا را نیز اجرا نکند.
اما به‌طور‌کلی، به نظر می‌رسد پس از اجرای برجام محسوس‌ترین نوع برداشته‌شدن لغو تحریم‌ها در زمینه لغو قطعنامه‌های شورای امنیت و اتحادیه اروپا خواهد بود و ما شواهد امیدوارکننده‌ای در زمینه لغو تحریم‌های ایالات متحده نمی‌بینیم و در عمل صرفاً با اجرای برجام، کشور به شرایط سال‌های پیش از سال 1385 برمی‌گردد، نه به یک شرایط ویژه؛ بنابراین زندگی در تحریم همچنان ادامه خواهد داشت؛ اما با شدت کمتری.
