سقوط تلخ منطقه خان طومان به واسطه آتش‌بس در سوریه بار دیگر نشان داد، آمریکایی‌ها به هیچ وجه قابل اعتماد نیستند[...]
تجربه‌های گرانبها
سقوط
تلخ منطقه خان طومان به واسطه آتش‌بس در سوریه بار دیگر نشان داد،
آمریکایی‌ها به هیچ وجه قابل اعتماد نیستند و نمی‌توان از پشت میز مذاکره
بحران در سوریه را سر و سامان داد؛ با وجود این، مسکو یک بار دیگر در
مذاکراتی رو در رو با مقامات واشنگتن به یک آتش‌بس مشروط تن داد؛ آتش‌بس
مشروطی که دولت قانونی مستقر سوریه نیز آن را به شرط سوء‌استفاده نکردن از
این موقعیت برای تجهیز تروریست‌ها پذیرفت؛ اما باز هم تاریخ تکرار شد و
جنگنده‌های آمریکایی و صهیونیستی در حمایت از تروریست‌ها به بمباران مواضع
ارتش سوریه در دیرالزور و قنیطره پرداختند و داعش نیز به جنوب غرب شهر حلب
حمله کرد؛ چنانچه رسانه‌ها از نقض بیش از ۵۰ بار آتش‌بس در سوریه نوشتند و
جالب‌تر آنکه جان کری، وزیر خارجه آمریکا در برابر اعتراض روسیه به نقض
آتش‌بس گفت: «مسکو خودنمایی را متوقف کند و به بشار اسد فشار بیاورد!»
اتفاقاتی
که بار دیگر چهره واقعی آمریکا را به نمایش گذاشت، چهره سراسر تزویر و
دروغ سیاستمدارانی که از پشت میز مذاکره تا میدان عمل کیلومترها در مواضع و
سیاست‌های‌شان تفاوت وجود دارد! اما سؤال اینجاست چطور سیاستمدارانی در
کشور ما هستند که با وجود تجربه‌های فراوان در تاریخ کشورمان از بدعهدی و
پیمان‌شکنی آمریکایی‌ها و وجود چنین مصداق‌های بارز و روشنی در موضوعات
مختلف منطقه و فرامنطقه همچنان دل در گروی آمریکا دارند و راه پیشرفت و
توسعه کشور را اعتماد به دولت ایالات متحده و مذاکره با آن می‌دانند! تا
آنجا که رهبر معظم انقلاب با گلایه از این نوع نگاه در دیدار فرماندهان و
مسئولان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی فرمودند: «متأسفانه برخی بی‌اعتمادی
به آمریکا را قبول ندارند، به زبان می‌گویند؛ اما واقعاً بی‌اعتماد نیستند.
اگر انسان واقعاً به آمریکا بی‌اعتماد باشد، در مذاکرات به حرف‌های‌شان
مطلقاً اعتماد نمی‌کند. این بی‌اعتمادی، نتیجه عقلانیت است...»
