هنوز تیتر «امضای کری تضمین است» بر صفحه اول روزنامههای اصلاحطلب و آنچه پس از آن رخ داد، فراموش نکردهایم و در حالی که همچنان کشور درگیر اعتماد به قولهای مقامات دولت سابق ایالات متحده است، با انتشار خبری مبنی بر احتمال دیدار وزرای خارجه ایران و آمریکا در حاشیه نشست سالیانه سازمان ملل متحد، شاهد موجی از ذوق و خوشحالی در این رسانهها هستیم[...]
یادداشت: هنوز
تیتر «امضای کری تضمین است» بر صفحه اول روزنامههای اصلاحطلب و آنچه پس
از آن رخ داد، فراموش نکردهایم و در حالی که همچنان کشور درگیر اعتماد به
قولهای مقامات دولت سابق ایالات متحده است، با انتشار خبری مبنی بر احتمال
دیدار وزرای خارجه ایران و آمریکا در حاشیه نشست سالیانه سازمان ملل متحد،
شاهد موجی از ذوق و خوشحالی در این رسانهها هستیم! این رسانهها بار دیگر
با تیترهای درشت و تحلیلهای تعجببرانگیز به استقبال این دیدار رفتهاند و
با جملات تکراری، چون «دوست و دشمن دائمی وجود ندارد و آنچه هست منافع
دائمی کشورهاست» و تیترهای تکراری، چون «ضرورت یک دیدار» درصدد هستند
اینگونه جلوه دهند که دیدار و مذاکره مستقیم ظریف و تیلرسون برای تحقق
منافع کشورمان ضروری است! اما فارغ از اینکه این خبر تا چه حد صحت دارد،
فارغ از اینکه این دیدار انجام خواهد شد یا خیر و فارغ از اینکه در صورت
برگزاری چنین دیداری، ضروری است نحوه برخورد و مواضع مقامات دستگاه
دیپلماسی کشور چگونه باشد که خود موضوعی بسیار مهم و جامع است، باید به این
پرسش پاسخ داد که چگونه ممکن است رسانههای یک جریان سیاسی تجربه برجام و
بدعهدیهای متعدد و البته ادامهدار طرف آمریکایی را که همچنان به تضییع
منافع ملت ایران منجر میشود، نادیده بگیرند و بار دیگر بر تکرار اشتباه
مذاکره با آمریکاییها اصرار بورزند و چنین به استقبال آن بروند؟! چنین منش
و واکنشی چه نسبتی با منافع ملی و حفظ دستاوردهای کشور دارد؟ آیا با چنین
منطق و نگرشی که صرف مذاکره با آمریکا و قرار گرفتن وزیر امور خارجه
کشورمان با وزیر خارجه آمریکا در یک قاب را دستاورد و هدف میداند، میتوان
منافع کشور را تأمین کرد و مذاکرات بینالمللی را به سر منزل مقصود که
همانا تأمین منافع ملی ایران اسلامی است، رساند؟