اجازه تأسیس دفتر اتحادیه اروپا در ایران میتواند زمینه دخالت بیگانگان در مسائل کشورمان را افزیش دهد. در حالی که معاون رئیسجمهور اعلام کرده است تأسیس دفتر اتحادیه اروپا در دستور کار وزارت امور خارجه قرار گرفته، بررسیهای کارشناسی گویای آن است[...]
یادداشت: اجازه
تأسیس دفتر اتحادیه اروپا در ایران میتواند زمینه دخالت بیگانگان در
مسائل کشورمان را افزیش دهد. در حالی که معاون رئیسجمهور اعلام کرده است
تأسیس دفتر اتحادیه اروپا در دستور کار وزارت امور خارجه قرار گرفته،
بررسیهای کارشناسی گویای آن است که تأسیس آن در کشورمان زمینه
ارتباطگیری، نفوذ و استحاله جمهوری اسلامی را فراهم میکند؛ در این راستا
میتوان به مواردی اشاره کرد:
۱ـ دخالت در امور سیاسی داخلی کشورمان؛
کمیته خارجی اتحادیه اروپا در موضوعات سیاسی مختلف، از جمله انتخابات کشور
ما دخالت کرده است. گفتنی است، کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا با رأی
مثبت به پیشنویس قطعنامهای علیه ایران ادعا کرد که انتخابات ریاستجمهوری
ایران در خرداد ماه سال ۹۲ بر اساس «استانداردهای دموکراتیک مد نظر
اتحادیه اروپا» برگزار نشده است.
۲ـ حقوق بشر؛ در یکی از بیانیههای
اروپا علیه ایران نوشته شده است: «وضعیت حقوق بشر در ایران هنوز تحت نقض
سیستماتیک مداوم حقوق اساسی است.» پارلمان اروپا هم تأکید کرده بود:
«نقضکنندگان حقوق بشر در ایران را تحریم کنید.»!
۳ـ حمایت از جریانهای
ضد انقلاب و فتنهگر؛ اتحادیه اروپا بارها از جریانهای ضد انقلاب حمایت
کرده است؛ برای نمونه میتوان به دیدار کاترین اشتون با نرگس محمدی از
فعالان فتنه و اعطای جایزه ساخاروف به نسرین ستوده اشاره کرد. گفتنی است،
پس از دستگیری وی همه نیروهای ضد انقلاب از زهرا رهنورد گرفته تا شبکههای
وابسته به سازمانهای جاسوسی استکبار و از سازمان عفو بینالملل (وابسته
جرج سوروس) تا فدراسیون بینالمللی حقوق بشر به دبیری عبدالکریم لاهیجی (از
اعضای سابق شورای ملی مقاومت و عامل ساواک ستمشاهی) و از سلطنتطلبها تا
گروهک تروریستی منافقین از او حمایت کردند.
با توجه به بیانیههای
مختلف اتحادیه اروپا علیه ایران، خلاصه آنچه این دفتر از ایران خواهد
خواست، به شرح ذیل است؛ دیدار با مخالفان سیاسی، دسترسی به زندانیان سیاسی
(گروهها و جریانهای ضد انقلاب)، کمک مشورتی و مالی به سازمانهای جامعه
مدنی، بازگشایی انجمن صنفی روزنامهنگاران، تلاش برای اصلاح قانون جزایی،
راهاندازی نهادها و سمنهای حقوق بشری در ایران و موضوعات مربوط به زنان
از دیدگاه غربی که در نتیجه به همگرایی بیشتر جریانهای ضد انقلاب منجر
خواهد شد.