معمای کاتالونیا همچنان ادامه دارد و اروپا بار دیگر در قبال یک مسئله حل ناشده قرار گرفته است و این به معنای افزایش مسائل لاینحل در اروپاست. آیا اروپا بعد از کاهش قدرت بازیگری آن در جهان، از حل مسائل داخلی خود نیز ناتوان است؟
پیروزی احزاب استقلال طلب در انتخابات محلی اخیر کاتالونیا، ضربه سختی به دولت مرکزی اسپانیا وارد کرده است. ماریانو راخوی نخست وزیر اسپانیا هم اکنون با معمایی سخت و چند لایه به نام کاتالونیا رو به روست. وی امیدوار بود که با رای ساکنان کاتالونیا به احزاب طرفدار دولت، بحران و غائله ای که از ابتدای سال 2017 در این ایالت ایجاد شده بود، خاتمه یابد. با این حال رای دهندگان ترجیح دادند آرای خود را به سود احزاب استقلال طلب به گردش در آورند. همین مسئله، آینده کاتالونیا را در هاله ای از ابهام قرار داده و نگرانی هایی را در داخل اسپانیا و حتی در نزد مقامات اروپایی برانگیخته است.
در انتخابات محلی کاتالونیا، حزب شهروندان 25.35 درصد رای و 36 کرسی، حزب دموکرات کاتالونیا 21.71 درصد رای و 34 کرسی، حزب چپ جمهوری خواه 21.44 درصد رای و 32 کرسی، حزب سوسیالیست 13.86 درصد رای و 17 کرسی، کاتالونیا ان کومون 7.41 درصد رای و 8 کرسی، کوپ 4.44 درصد رای و 4 کرسی و مردمی 4.22 درصد رای و 4 کرسی کسب کردند.
بنابراین احزاب استقلال طلب توانستند در مجموع 52 درصد آرا را به خود اختصاص داده و 70 کرسی پارلمان محلی (از مجموع 135 کرسی) را تصاحب کنند. این بدترین نتیجه ممکن برای طرفداران دولت اسپانیا محسوب می شود. نکته جالب توجه اینکه حزب موسوم به "شهروندان" که اتفاقا از احزاب مخالف استقلال طلبی در کاتالونیا محسوب می شود، توانست با کسب حدود 25 درصد آرا به نخستین حزب پارلمان تبدیل شود، اما این مسئله نیز نتوانست مانع از کسب اکثریت کرسی های پارلمان توسط استقلال طلبان شود.
ساکنان کاتالونیا طی 5 سال اخیر، تاکنون 3 بار انتخابات پارلمانی برگزار کرده و در برخی همه پرسی های غیر رسمی و نمادین (مانند همه پرسی امسال بر سر استقلال از اسپانیا) شرکت کرده اند. کاتالونیا همچنان به ایالتی پرچالش در اسپانیا تبدیل شده و امکان بروز مخالفات های جدی ساکنان این ایالت با دولت مرکزی اسپانیا در آینده ای نزدیک بعید به نظر نمی رسد. با این حال در جریان برگزاری همه پرسی امسال در کاتالونیا، 57 درصد ساکنان آن علی رغم انتقاداتی که علیه دولت ماریانو راخوی داشتند، حاضر به شرکت در همه پرسی استقلال نشدند. به عبارت بهتر، نارضایتی بسیاری از ساکنان کاتالونیا از دولت مرکزی، به معنای تمایل آنها مبنی بر استقلال کامل از اسپانیا نیست. برخی شهروندان و احزاب در کاتالونیا در عین تمایل به ماندن در اسپانیا ( به عنوان یک ایالت این کشور)، خواستار خودمختاری بیشتر هستند. آنها معتقدند موانع و محدودیت های مالیاتی وضع شده از سوی دولت مرکزی علیه آنها باید پایان داده شود . لازم به ذکر است که 20 درصد از تولید ناخالص داخلی اسپانیا از سوی ساکنان کاتالونیا تامین می شود. همچنین حدود یک چهارم ( 25 درصد) درآمد اسپانیا از توریسم، عملا متعلق به این ایالت است. با این حال ساکنان کاتالونیا معتقد هستند میان هزینه و فایده آنها در قبال دولت مرکزی، تناسبی وجود ندارد. به عنوان مثال، آن ها معتقدند دولت مرکزی مالیات بیش از حدی را بر درآمدهای آنها وضع می کند.
برخی کارشناسان و تحلیلگران مسائل اروپا معتقدند که با توجه به مشخص شدن نتایج انتخابات پارلمانی کاتالونیا، دولت مرکزی اسپانیا و ماریانو راخوی نخست وزیر این کشور باید مذاکراتی بدون تنش و آرام را با مقامات سیاسی جدید این ایالت آغاز کنند. اساسا یکی از اهداف ساکنان کاتالونیا از رای به احزاب استقلال طلب نیز همین مسئله بوده است. آنها معتقدند احزاب استقلال طلب پای میز مذاکره با دولت مرکزی، از قدرت مانور بیشتری برخوردار هستند و بهتر از احزاب طرفدار دولت می توانند خواسته های آنها را تامین نمایند. با این حال معمای کاتالونیا همچنان ادامه دارد و اروپا بار دیگر در قبال یک مسئله حل ناشده قرار گرفته است و این به معنای افزایش مسائل لاینحل در اروپاست. آیا اروپا بعد از کاهش قدرت بازیگری آن در جهان، از حل مسائل داخلی خود نیز ناتوان است؟ رخدادهای جهانی پاسخ نسبتا مثبتی به این سوال می دهد. اروپا چند سال است در قبال خیزش احزاب ملی گرا، تروریسم و حضور شهروندان اروپایی در گروه های تروریستی، مسئله خروج کشورها از اتحادیه اروپا که نماد آن برگزیت بود و... احساس ناتوانی می کند و از حل مسائل خود باز مانده است./