پایان پرونده یک جنایتکار جنگی

جورج هربرت واکر بوش مشهور به بوش پدر، چهل و یکمین رئیس جمهور آمریکا جمعه هفته گذشته در سن 94 سالگی فوت کرد. بلافاصله پس از فوت بوش سیلی از اظهارنظرها و مواضع در بزرگداشت و تکریم وی در سراسر آمریکا به راه افتاد. اگر چه بوش پدر یکی ا ز سیاستمداران حزب جمهوریخواه بود اما تعریف و تمجید از وی منحصر به این اردوگاه نماند و جمهوریخواهان نیز لب به تحسین وی گشودند و گفتند؛ ما یک آمریکایی عالی را از دست دادیم! البته در عصری که آمریکا گرفتار موجودی به نام ترامپ شده، چنین تعریف و تمجیدهایی از جورج بوش چندان هم عجیب و غیرمنتظره نیست.

گِلن گرین والد تحلیلگر و نویسنده آمریکایی می گوید؛ مشکل اینجاست که وقتی سیاستمداری در آمریکا می میرد، به شکلی غیرمسئولانه همه شروع به ستایش او می کنند و جایی برای انتقاد نیست. این مسئله باعث تحریف تاریخ و سفید کردن پرونده آنها (سیاستمداران مرده) از اقدامات منفی و بدشان می شود.

حقیقت آن است که سیاست های فاسد و جنایت آمیز کاخ سفید در سال های پایانی قرن بیستم و پس از آن در قرن بیست و یکم، نشات گرفته از روندی بود که جورج بوش پدر پایه گذاشت. میراث اصلی جورج بوش جنگ و جنایات جنگی بود. فرزند او مشهور به جورج بوش پسر که در سال 2000 مستاجر کاخ سفید شد، دو جنگ بزرگ را در منطقه عرب آسیا به راه انداخت که عوارض و پیامدهای آن همچنان ادامه دارد و در حال قربانی گرفتن است. جنگی که به بهانه مقابله با سلاح های کشتار جمعی در عراق و مبارزه با تروریسم در افغانستان آغاز شد و اگر چه جورج بوش پسر در نمایشی هالیوودی بر عرشه ناوهواپیمابر آمریکا در ماه می 2003 گفت؛ ماموریت تمام شد، اما این جنگ سال ها بعد ادامه یافت و از دل آن هیولایی خونریز به نام داعش متولد شد.

اما این یک اتفاق یک شبه و تصادفی نبود. 13 سال قبل از آنکه بوش پسر به عراق حمله کند، پدر وی همین راه را رفته بود. جاشوا هالند روزنامه نگار و تحلیلگر آمریکایی درباره آن می نویسد؛ جنگ اول خلیج فارس بر پایه کوهی از دروغ های تبلیغاتی و جنگی به راه افتاد.

جورج بوش پدر به آمریکایی ها گفت عراق بدون اخطار به کویت تجاوز کرده است. اما واقعیت چیز دیگری بود. مدت کوتاهی پیش از حمله عراق به کویت، سفیر آمریکا در چراغ سبز را به صدام داده بود. «آوریل گلاسپی» در اظهار نظری آشکار گفته بود؛ «ما (آمریکا) نظر خاصی درباره درگیری های عرب-عرب مانند اختلاف مرزی شما با کویت نداریم.» در آگوست 1990 بوش دستور گسیل تعداد زیادی نیرو را به منطقه خلیج فارس داد و مدعی شد این تصمیم برای دفاع از مرزهای عربستان سعودی است. مقامات آمریکایی مدعی بودند تصاویر ماهواره ای نشان می دهد 250 هزار نیروی نظامی عراق به همراه 1500 تانک در مرزهای عربستان صف آرایی کرده اند.

بعدها یک روزنامه نگار سن پیترزبورگ تایمز فاش کرد این ادعا دروغی بیش نبوده و تصاویر ماهواره ای از مرز میان عراق و عربستان در آن برهه، فقط بیابانی خالی را نشان می داده است. یکی از اصلی ترین بهانه های جورج بوش برای لشکرکشی و جنگ افروزی بوش پدر، همین عکس های خیالی بود. بوش جنگی را در عراق آغاز کرد که تبدیل به باتلاق آمریکا شد و پس از گذشت حدود 3 دهه هنوز هم آمریکا نتوانسته خود را بطور کامل از آن نجات دهد. ارتش آمریکا در جنگ اول خلیج فارس 88 هزار و 500 تن بمب بر عراق و کویت اشغالی فرو ریختند. فقط در حمله هوایی فوریه 1991 به منطقه امیریه بغداد 408 غیرنظامی عراقی کشته شدند. این در حالی بود که این منطقه یک پناهگاه بود و حمله به آن یک «جنایت جنگی» محسوب می شود.

ارتش آمریکا در اواخر جنگ حمله گسترده و هدفمند به زیرساخت های عراق را در دستور کار خود قرار داد. پل ها، جاده ها، سدها، مراکز صنعتی، نیروگاه های برق، سیلوهای مواد خوراکی از جمله اهداف این حملات هوایی بودند. حمله به زیرساخت های حیاتی یکی دیگر از مصادیق جنایت جنگی جورج بوش بود. روزنامه واشنگتن پست در ژوئن سال 1991 در این مورد نوشت؛ «حمله به این اهدف به منظور ایجاد نفوذ پس از جنگ بود و نه در حین جنگ. برنامه ریزان و طراحان حمله به اهداف ارزشمند معتقدند، عراق به تنهایی قادر به بازسازی این خسارت ها نیست و مجبور خواهد بود از طرف های خارجی کمک بخواهد. اگر چه در طول جنگ چنین گفته می شد که این حملات و تخریب ها غیرعمدی است.» یک تیم از دانشگاه هاروارد در ژوئن 1991 یعنی چهار ماه پس از پایان جنگ اعلام کرد بر اثر تخریب زیرساخت های عراق، بیماری وبا در این کشور شیوع یافته و قربانی می گیرد.

ابتدای سال 1992 فردی به نام «بث اسبورن داپونته» از شاغلان در دفتر آمار آمریکا برآورد کرد جنگی که بوش به راه انداخت جان 158 هزار عراقی را گرفته است. 13 هزار غیرنظامی بشکل مستقیم کشته شدند و 70 هزار نفر نیز بر اثر آسیب به تاسیسات آب شرب، برق و فاضلاب این کشور جان باخته اند. دولت بوش این آمار را رد کرد و داپونته از سوی مسئولان دفتر آمار متهم نشر اطلاعات نادرست و تهدید به اخراج شد.

حمله به پاناما در دسامبر سال سال 1989 برگی دیگر از پرونده سیاه بوش پدر است. این لشکرکشی که در زمان خود بزرگ ترین تجاوز آمریکا پس از حمله به ویتنام محسوب می شد، به بهانه مبارزه با مواد مخدر و صدور دموکراسی انجام شد اما هدف اصلی آن کنترل کانال پاناما بود.

نکته گفتنی دیگر درباره جورج بوش پدر آنکه پس از به راه افتاده جنبش اطلاع رسانی درباره آزاری جنسی زنان، 8 زن گفتند از سوی رئیس جمهور اسبق آمریکا مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. بوش این اتهامات را رد نکرد و یکی از مسئولان رسمی مرتبط با وی از این اتفاقات عذرخواهی کرد.

بی شک روزی که سابقه و عملکرد او در دوره ریاست بر سیا (سال 1976 تا 1977) از حالت محرمانه خارج شود، میراث شوم بوش پدر بیش از آنچه امروز می دانیم، خواهد بود. پرونده سیاه و پر جنایت این سیاستمدار آمریکایی روز جمعه نهم آذر ماه در 94 سالگی بسته شد تا او نیز به کسانی همچون ریگان و سناتور مک کین بپیوندد. سیاستمدارانی که آرزو داشتند سقوط و شکست جمهوری اسلامی ایران را ببینند اما این آرزو را با خود به گور بردند و سایر دشمنان انقلاب اسلامی نیز همین مسیر را طی خواهند کرد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی اردیبهش ماه سال جاری و پس از خروج آمریکا از برجام و یاوه گویی های ترامپ علیه انقلاب اسلامی و ملت ایران در دانشگاه فرهنگیان طی سخنانی فرمودند؛ «آنچه اتفاق افتاده، یعنی رفتار زشت و سخیف رئیس‌جمهور آمریکا خلاف انتظار ما نیست. این رفتار در دوران رؤسای جمهور قبل هم وجود داشت و در هر دوره‌ای یکجور بوده است. ملت ایران با قدرت ایستاده و آن رؤسای جمهور قبلی مُردند و استخوانهایشان هم پوسید و جمهوری اسلامی همچنان هست. این آقا هم خاک خواهد شد و بدنش خوراک مار و مور میشود و جمهوری اسلامی همچنان خواهد ایستاد.» مرگ جورج بوش پدر نشانه ای دیگر از تحقق این پیش بینی رهبر انقلاب است.