رویکرد مسئولان دولت عراق، از جمله رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر، هیئت دولت و پارلمان را نسبت به عربستان، ایران و آمریکا چگونه ارزیابی می‌کنید؟
مقامات سه‌گانه عراق (رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و رئیس پارلمان) به شدت خود را در کنار ایران می‌دانند و در عین حال نمی‌خواهند خودشان را دست‌نشانده و پیوند خورده با ایران نشان دهند؛ در همین راستا رئیس پارلمان عراق به اردن، کویت و... سفر می‌کند تا در آن کشورها حرفی برای گفتن داشته باشد.
در پارلمان عراق، آقای خمیس خنجر که از بعثی‌های معروف است، در کنار فراکسیون طرفدار ایران قرار گرفت و جلوی آمریکایی‌ها ایستاد. اینها معادلات ظریف و پیچیده‌ای است؛ چرا که در ترکیب کابینه افراد با سلیقه‌های گوناگون حضور دارند؛ از جمله آقای عادل عبدالمهدی در جایگاه نخست‌وزیر که چهره کاریزمای خاص دارد و فردی علمی و برنامه‌ریز ولی زودرنج و غیر هجومی است. همین خصلت سبب هجمه افراد شارلاتانی که در حکومت و گروه‌های سیاسی هستند، به ایشان می‌شود و چون وی روحیه پرخاشگری و برخورد ندارد، حتی ممکن است برخی اوقات کم بیاورد. آمریکا و عربستان تلاش می‌کنند از رخدادهای کوچک به نفع خودشان و علیه ایران هوچی‌گری سیاسی کنند و بگویند پارلمان به کاندیدای منتخب ایران رأی نداد. در صورتی که آمریکایی‌ها و سعودی‌ها از ضعیف‌ترین جایگاه سیاسی در دوران معاصر عراق برخوردارند؛ اما در تبلیغات سعی می‌کنند از یک سری موضوعات کوچک استفاده کنند و وضعیت خودشان را قوی و وضعیت ایران را رو به افول نشان دهند؛ ولی به شکل واقعی سعودی‌ها با توجه به گرفتاری‌های مردم در مناطق عشایری جنوب بصره به شدت پول پخش می‌کنند و از طریق آن درصدد نفوذ به عشایر مناطق خوزستان ایران هستند تا جریان وهابی در ایران راه بیندازند که بخشی از حادثه اهواز مربوط به همین موضوع بود.
