تصمیم دولت آمریکا برای خروج نیروهای خود از سوریه همچنان اصلی ترین موضوع و دغدغه تحلیلگران مسائل بین الملل است. این تصمیم در واقع مهر تایید بر ناکامی 7 سال تلاش آمریکا و متحدانش برای ضربه زدن به محور مقاومت در منطقه غرب آسیاست. برنامه ای مرگبار که هدف آن ساقط کردن دولت بشار اسد و جایگزین کردن آن با یک دولت حامی رژیم صهیونیستی و آمریکا بود.
شکست این برنامه از دو سال پیش آشکار شد. آزادسازی حلب در ماه های پایانی سال 2016 میلادی، آمریکا، رژیم اسرائیل، فرانسه، انگلیس، عربستان، امارات و ترکیه را به عنوان اصلی ترین حامیان تروریست ها در سوریه، با این واقعیت دردناک روبرو کرد که تلاش های پرهزینه آنان برای پیروزی نظامی در جنگ پیچیده سوریه بی فایده بوده و به بن بست رسیده است. حضور 2 هزار نظامی آمریکایی در شمال شرق و شرق سوریه، حضوری حداقلی و بلااثر بود که به اذعان برخی تحلیلگران آمریکایی نمی توانست تاثیری بر واقعیت های میدانی داشته باشد. از آنان چه کاری بر می آمد؟ می توانستند اسد را سرنگون کنند یا جلوی نفوذ و پیشروی ائتلاف ایران، روسیه و سوریه را بگیرند؟ یا اتحادی کارآمد از بقایای تروریست های در هم کوبیده شده فراهم آورند؟ نظامیان آمریکایی، متجاوزانی بدون مجوز و غیرقانونی در خاک سوریه بودند که ادامه حضور آنان چیزی جز تلفات و هزینه برای واشنگتن نداشت و دیر یا زود باید این کشور را ترک می کردند.
مهر تاییدی بر پیش بینی رهبر انقلاب
در حالی که اغلب تحلیلگران در میانه جنگ سوریه، مقاومت را زیر سوال برده و آن را بی فایده می دانستند و توصیه می کردند ایران نیز جای پایی برای خود در سوریه پسا اسد فراهم کند، برخی دیگر بر راهبرد مقاومت تاکید کرده و آینده آن را روشن پیش بینی کردند. سیر تحولات درستی این نظریه را اثبات کرد.
سید حسن نصرالله دبیر کل حزب الله لبنان سال گذشته در یکی از سخنرانی های خود روایت جالبی در این زمینه دارد. وی می گوید؛ «در آغاز حوادث سوریه، به ایران رفتم و با [آیتالله] سید علی خامنهای رهبر جمهوری اسلامی دیدار کردم در آن زمان همه معتقد بودند که نظام سوریه طی 2 یا 3 ماه سقوط خواهد کرد، ما دیدگاه خود را مطرح کردیم و گفتیم اگر در دمشق نجنگیم باید در هرمل، بعلبک، ضاحیه، الغازیه، بقاع غربی و جنوب لبنان بجنگیم. رهبر جمهوری اسلامی ایران حرف من را تکمیل کرد و گفت: نه فقط در این مناطق بلکه در کرمان، خوزستان و تهران و ... این جبهه چند محور دارد: محور ایران، محور سوریه، و محور لبنان. فرمانده محور سوریه بشار اسد است و باید کاری کنیم که پیروز شود و پیروز خواهد شد.»
ریاض کهواجی، رئیس موسسه خاور نزدیک و تحلیل گر نظامی خلیج فارس در دبی، می گوید: «این رویایی بود که برای ایرانیان به واقعیت پیوسته است. ایران دیگر دولت ترامپ را جدی نخواهد گرفت. این دولت انزوا طلب است و دیگر تهدیدی اعمال نخواهد کرد و ایران در اقدامات خود جسورتر خواهد شد زیرا می داند که دولت ترامپ بیشتر عوعو می کند و گاز نمی گیرد.»
وحشت روزافزون اسرائیل
خروج نظامیان آمریکایی از سوریه راه را برای پاکسازی کامل شرق سوریه از وجود تروریست ها پاک می کند و باعث تقویت حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه خواهد شد. نکته مهم و قابل توجه آنکه منطقه شمال شرق سوریه به دلیل وجود چاه های نفت، منطقه ای ثروتمند است و حاکمیت دمشق بر این منابع کمک شایانی به دولت قانونی اسد برای بازسازی خرابی های ناشی از این جنگ ویرانگر خواهد کرد.
کردهای سوریه که در این میدان با آمریکایی ها همراه شده بودند اینک بشدت احساس می کنند در حق آنان خیانت شده است و رها شده اند. البته این اولین بار نیست که آمریکایی ها به متحدان خود بخصوص کردها خیانت می کند و از این منظر آنان پیش و بیش از واشنگتن باید خود را سرزنش کنند. معقول ترین راه پیش پای آنان بازگشت و اتحاد با دولت سوریه است تا از گزند ترکیه در امان بمانند. برافراشته شدن پرچم سوریه در شرق فرات، مانع از خونریزی بیشتر خواهد شد و در این صورت آنکارا فرصت نخواهد یافت حضور غیرقانونی خود در شمال سوریه را گسترش دهد.
روزنامه العربی الجدید چاپ انگلیس در این خصوص می نویسد؛ «در این مرحله تعیین کننده، جبهه بندی گسترده ای وجود دارد که دربردارنده ترکیه و ایران و روسیه است تا در مرحله بعدی میان روسیه و ایران هماهنگی هایی صورت بگیرد تا بر ترکیه به منظور خروج پس از شکست داعش و جنبش کردها فشار وارد آورند. چنانچه ترکیه موقتا از خروج آمریکا موفقیت کسب کند اما در آینده به علت افزایش حضور ایران و روسیه بازنده خواهد بود زیرا عقب نشینی آمریکا، ایران را قادر خواهد ساخت از طریق مرزهای عراق و سوریه به دریای مدیترانه برسد و از آنجا به دمشق و بیروت، از این پس چه نیرویی راه را به روی نیروهای ایرانی در این مرزها می بندد.»
در این میان عده ای تصمیم ترامپ را طرح فریب و توطئه ای جدید می دانند. اگر چه این فرضیه ضعیف بوده و شواهد محکمی در این خصوص وجود ندارد اما حتی در صورت صحت این فرضیه نیز باید گفت، محور مقاومت که در اوج بحران سوریه و قدرت نمایی تروریست ها و حامیان آنها تسلیم نشده و اقتدار خود را به طرف مقابل دیکته کرده است، در شرایط مفروض نیز پیروز میدان خواهد بود.