ناکارآمدی و ناتوانی در مدیریت برخی از اصلاحطلبان در شورای شهر و مجلس شورای اسلامی و نارضایتی مردم از عملکرد دولت مورد حمایت اصلاحطلبان و ناامیدی مجدد این جریان به دریافت رأی از مردم موجب شده است[...]
یادداشت: ناکارآمدی
و ناتوانی در مدیریت برخی از اصلاحطلبان در شورای شهر و مجلس شورای
اسلامی و نارضایتی مردم از عملکرد دولت مورد حمایت اصلاحطلبان و ناامیدی
مجدد این جریان به دریافت رأی از مردم موجب شده است برخی از این جریان به
جای عذرخواهی از رأیدهندگان و تلاش برای کار و خدمت، امید مردم به
انتخابات را هدف قرار دهند! اگرچه هنوز نمیتوان سخنانی از این جنس را
رویکرد جریان اصلاحات دانست، بلکه بیشتر اظهارات شخصی عدهای از افراد این
جریان است، اما با توجه به تجربه سال 88 باید گفت، این اظهارات نگرانکننده
است! وقتی «شهربانو امانی»، عضو شورای شهر تهران، نماینده مستعفی مجلس ششم
در مصاحبه با روزنامه «آرمان امروز» میگوید: «در سالهای گذشته مردم به
این نتیجه رسیدند که سیستم صندوق رأی در ایران به دلیل مقابلهای که در
نهایت با منتخب مردم صورت میگیرد به نتیجه نرسیده و به همین دلیل باید
تغییرات جدی در ساختارهای تصمیمگیری کشور در این زمینه به وجود بیاید.» آن
هم درست با فاصله کوتاهی از اظهارات مصطفی تاجزاده که گفته بود؛ «من با
آن دسته از ایرانیانی که تا الآن رأی دادهاند، ولی اکنون معتقدند اگر
شرایط بخواهد به همین شکل پیش برود، رأی نمیدهند، موافقم.» به نظر میرسد،
حداقل بخشهایی از اصلاحطلبان در اوضاع کنونی که عملاً امکان شانه خالی
کردن از مسئولیتشان در مشکلات امروز کشور را ناممکن میدانند، برهم زدن
بازی انتخابات، یا به عبارت دقیقتر تلاش برای مقصر نشان دادن فرایند
انتخابات و فقدان آزادی عمل منتخبان را مطرح میکنند که با یک تیر دو نشان
بزنند؛ تا هم بتوانند با وجود داشتن قدرت نقش اپوزیسیون را بازی کنند و هم
ناتوانی و ناکارآمدی خود را پنهان کنند!