اين اظهارات در حالي است که در طول سال‌هاي اخير اصلاح‌طلبان رقيب سياسي خود را متهم به فشار به دولت براي ناکارآمدسازي و استعفا کرده‌اند.
سعيد حجاريان که از آن با عنوان تئوريسين اصلاحات ياد مي‌کنند در تازه‌ترين نوشتار خود با عنوان «کدام اصلاح‌طلبي؟ کدام بقاء؟» که در سايت مشق نو و روزنامه شرق انتشار يافته است، ضمن تشريح و دفاع از منطق «مشارکت مشروط» در انتخابات که پيش از اين مطرح ساخته بود، از «استعفاي روحاني» سخن مي‌گويد و مي‌نويسد:
«در اين ميان، وجود و کارکرد پارلمان به‌دليل تناقضات و تعارضات يا به‌تعبيري ديگر، «حاکميت دوگانه» به‌طور جدي محل پرسش قرار گرفته است و شايد، تمهيد «حاکميت يگانه» و پايان دادن به اين معضل، از معبر استعفاي رئيس جمهور و برگزاري همزمان دو انتخابات در اسفندماه سال جاري بگذرد تا نتيجتاً، مجلس و دولتي همسو با روساي همسو‌تر بر مصدر امور قرار بگيرند.»
اين اظهارات هرچند مي‌تواند طعني به جريان رقيب براي يکدست کردن حاکميت باشد، اما مي‌تواند سرآغاز افزايش فشارها به دولت از جانب اصلاح‌طلباني باشد که عملکرد ضعيف دولت مورد حمايت ايشان موجب کاهش اعتبار و محبوبيت این جریان نزد هوادارانشان شده است. امروز حمايت اصلاح‌طلبان از دولت با سوالات جدي از سوي بدنه اجتماعي اصلاحات از راس مواجه شده است که بدون پاسخ مانده اند و به طریق اولی تداوم این حمایت غیرقابل دفاع خواهد بود.
همچنين فراموش نبايد کرد که اين اظهارات در حالي است که در طول سال‌هاي اخير اصلاح‌طلبان رقيب سياسي خود را متهم به فشار به دولت براي ناکارآمدسازي و استعفا کرده‌اند. حال بايد منتظر واکنش بخش ديگري از اصلاح طلبان به ايده حجاريان بود که خود را همچنان وفادار و حامي دولت مي‌دانند.
