«معامله قرن» که در قالبی صاف و اتو کشیده در ویترین سیاست شرور به نمایش درآمده، بخشی از یک پروژۀ هفتاد ساله است که گام اول آن نابودی یک هویت ملی- دینی به نام فلسطین مسلمان است که نمادی است برای مبارزه ای طولانی مدت علیه استعمار و استکبار.
سیاست بین الملل با چهرۀ خشونت و بیداد به صحنه آمده است و تاریخ نشان داده است که هر جا چهرۀ سیاست برافروخته و خونبار بوده، شرارت هویدا شده است. سرکوب ملتی بی پناه و مظلوم، تحقیر و شکنجه قومی بی گناه، ستم بر جماعتی که گناهش مطالبۀ حق تاریخی اش است و نادیده گرفتن حق مسلّم ملتی در اعتراض به اشغال سرزمینش، این‌ها همه یعنی این که سیاست در مقام شرارت آمیزش ظاهر گشته است.
در مقام اخلاق و انسانیت، چنانچه کسی نخواهد هیزم آتش شرارت سیاسی باشد، باید در عقیده، گفتار و عمل جانب ستمدیده را بگیرد و الّا خود نیز در آن آتش خواهد سوخت. اسفبار آن که جهت قدرت در عرصۀ جهانی به سمت محو و نابودی یک ملت تاریخی است و اکنون زمان درنگ نیست؛ باید ایستاد برای حفظ این ملت. حرکت در مسیر سیاست قدرت‌های مستکبر بین المللی و هم نوا شدن با جریان سازی آن‌ها برای نابودی هویت تاریخی فلسطینیان، بدون تعارف یعنی قیام برای احیا و اقامۀ سیاستی که از سرپنجه‌های آن خون و شرارت می‌چکد؛ نفرین بر لبخند‌هایی که به سرکوب و کشتار مظلومان فلسطینی بر لب می‌نشیند.
شرط تلاقی سیاست با خیر آن است که در آن موضع که سیاست بیدادگر و خونبار شده است ایستاد و در دفاع از مظلوم سنگ تمام گذاشت. زورمداران امروز می‌خواهند که آوارگان فلسطینی آرزوی به حق تشکیل دولت- ملت فلسطین را از یاد ببرند و هویت خویش را فراموش کنند. آن‌ها باید از قلمرو فلسطین اشغالی خارج شوند و در تقدیر خود جز آوارگی نبینند. بقای اسرائیل غاصب تنها یک شرط دارد و آن نفی موجودیت و هویت تاریخی فلسطینیان است و مگر شرارت و خباثت جز این است؟
«معامله قرن» که در قالبی صاف و اتو کشیده در ویترین سیاست شرور به نمایش در آمده، بخشی از یک پروژۀ هفتاد ساله است که گام اول آن نابودی یک هویت ملی- دینی به نام فلسطین مسلمان است که نمادی است برای مبارزه‌ای طولانی مدت علیه استعمار و استکبار. اما چه باید کرد؟ در مقابل پیشروی‌های فزاینده و ادامه دار و توسعه طلبی‌های بی پایان رژیم صهیونیستی علیه مردم و سرزمین فلسطین، تکلیف چیست؟ در مقابل تعمیق زخم کهنه و دردناکی که روز به روز بر عمق و شدت درد آن افزوده می‌شود، چه درمانی باید تجویز کرد؟
یادداشت حاضر در پی عرض نکاتی چند در حد نگاه قاصر نگارنده است تا بلکه ادای تکلیفی در حد بضاعت اندک خویش کرده باشد:
لازم است در هر موقعیت و به هر بهانه مسئلۀ فلسطین در افکار عمومی ملت‌های جهان احیا شود. فراموشی مسئلۀ قدس و اشغالگری رژیم صهیونیستی راه را بر اعمال سیاست‌های ظالمانۀ زورمداران عرصۀ بین الملل هموار می‌کند.
مسئلۀ فلسطین باید به اولویت اصلی دولت‌های مسلمان و غیر مسلمان غیرهمسو با سیاست‌های استعماری و استکباری قدرت‌های غربی تبدیل شود. باید با طرح هر مسئله‌ای با هدف تحت الشعاع قرار دادن مسئلۀ فلسطین، هوشمندانه رفتار کرد و تمام مسائل را در پیوند با مسئلۀ قدس تحلیل نمود.
لازم است، جریان‌های مقاومت اسلامی در منطقه را از لحاظ عِدّه و عُدّه تقویت نمود و هزینه‌های هر گونه اقدام علیه منافع و مصالح ملت مظلوم فلسطین را برای دشمن صهیونیستی بالا برد.
به مراسم عبادی سیاسی» حج به عنوان یک ظرفیت عظیم، نظر داشت و از این بستر برای آگاهی بخشی و متحد کردن رویه‌ها بین جریان‌های مبارز مسلمان استفاده نمود و آن‌ها را نسبت به اشتهای سیری ناپذیر رژیم اشغالگر قدس توجیه نمود و گفتمان نیل تا فرات این غدۀ سرطانی را به آنان گوشزد نمود.
از انحصار مسئلۀ فلسطین در یک مناقشۀ قومی- سرزمینی پرهیز نموده و به فرمودۀ امام خمینی (ره) مسئله فلسطین را مسئله اسلام دانست. باید توجه داشت تقلیل مسئلۀ فلسطین به مناقشه فیمابین اعراب و اسرائیل خطر نابودی هویت اسلامی را در منطقه به دنبال خواهد داشت.
با سایر جریان‌های متأثر از اندیشۀ اسلام سیاسی همچون اخوان المسلمین (چه از نوع ترکیه ای، مصری یا قطری) وارد یک تعامل هم افزا شده و با تشکیل جبهۀ واحد ضد صهیونیستی، پیکان مبارزات را به سمت رژیم صهیونیستی تغییر جهت داد و از خنثی سازی ظرفیت‌های یکدیگر پرهیز نمود.
لازم است تبیین دقیق و واقعی نسبت به پوشالی بودن قدرت نظامی اسرائیل با تأکید بر نبرد‌های دو دهۀ اخیر بین رژیم غاصب قدس و مقاومت صورت گیرد و شکست‌های مفتضحانۀ اسرائیل و دریوزگی این رژیم جعلی از سازمان‌های بین المللی، برای برقراری آتش بس یادآور گردد.
هزینه‌های سازش و مذاکره با قدرت‌های پیمان شکن بین المللی تبیین شود و این نکته را به همگان قبولاند که راه حل مسئلۀ فلسطین منحصر در مقاومت و سازش ناپذیری است.
حمایت همه جانبه از جریان‌های مقاومت فلسطینی صرف نظر از اختلافات مذهبی و سیاسی را در دستور کار قرار داد و آن‌ها را به خروج از لاک دفاعی و انفعالی و ورود به عرصۀ کنشگری فعال و اتخاذ رویکرد تهاجمی در مقابله با رژیم صهیونیستی ترغیب نمود. اقداماتی همچون عملیات راکت باران سرزمین‌های اشغالی در هفته‌های گذشته، تهدید و بحران را برای ساکنان سرزمین‌های اشغالی متصاعد نموده و هزینه‌های زندگی را برای آنان مضاعف می‌سازد؛ و در نهایت حضور یکپارچه، منسجم و قدرتمدانه در راهپیمایی عظیم روز قدس صرف نظر از تمام اختلافات و سلایق و مشکلات، مرهمی است بر زخم کهنه ملتی مظلوم و ستمدیده.
به امید دیدارتان در روز قدس
