یادداشت: انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، اسفند ماه برگزار خواهد شد و از همین حالا جریانهای سیاسی در پی طراحی راهبردها و برگزیدن تکنیکهای انتخاباتی هستند، اما نکته قابل توجه شرایط کاملاً متفاوت دو جریان سیاسی کشور است؛ اصولگرایان خود را به پیروزی در انتخابات بسیار نزدیک میبینند تا آنجا که «محمدرضا باهنر» اعلام کرده است: «زمینه برای رأیآوری اصولگرایان فراهم است»؛ اگرچه برخی طیفهای درونی این جریان تلاشهایی جداگانه برای ورود مستقل به انتخابات را در دستور کار دارند، ولی ریشسفیدان اصولگرا از سازوکار جایگزین «جمنا» برای وحدت در انتخابات رونمایی کردند. اما شرایط در طیف اصلاحات کاملاً دگرگون است، اصلاحطلبان که پیروز مطلق انتخابات مجلس دهم و شورای پنجم در تهران بوده و در انتخاباتهای ریاستجمهوری یازدهم و دوازدهم نامزد مورد حمایت آنها راهی پاستور شد، اینبار چشمانداز روشنی در برابر خود نمیبینند و تصمیمسازان اصلاحات در سردرگمی به سر میبرند، در حالی که حتی فردی چون «بهزاد نبوی» میگوید باید در انتخابات شرکت کرد و تضعیف نهاد انتخابات به صلاح نیست. چهرههایی چون «حجاریان»، «تاجزاده» و دیگران از تحریم یا در بهترین حالت انتخابات مشروط حرف میزنند؛ چرا که معتقدند بخت اصلاحطلبان برای بردن انتخابات اسفند ماه نزدیک به صفر است، مگر اینکه بتوانند با تضعیف شورای نگهبان، چهرههای رادیکال خود را به میدان آورده و زمین بازی انتخابات را تغییر دهند. البته برای تحقق این شعار از یک سو سعی میکنند حربه انتخاباتی خود را در پس مطالبهها و مطلوبهای نظام، مانند مشارکت حداکثری پنهان کنند. چنانکه «فیضالله عربسرخی» به تازگی در مصاحبه با روزنامه «همدلی» گفته است: «اگر نظارت استصوابی نباشد، مشارکت در انتخابات بالا میرود» و از سوی دیگر، نظام را به نوعی تهدید میکنند که اگر اجازه حضور چهرههای مورد نظر اصلاحطلبان در انتخابات داده نشود، براندازان به میدان میآیند یا به تعبیر دقیقتر براندازان را به میدان میآوریم! چنانکه رئیس دولت اصلاحات به تازگی گفته است: «اگر مردم از اصلاحات مأیوس شوند، اندک اندک ذهنیت براندازی قوت میگیرد و ممکن است خدایی نکرده بتوانند موفق شوند.»