یادداشت: به تازگی با پیشنهاد یکی از اعضای اصلاحطلب شورای شهر تهران، یکی از معابر پایتخت به نام «ناصر حجازی» بازیکن فقید فوتبال نامگذاری و از تندیس وی رونمایی شد. توجه به بزرگان هنر، فرهنگ و ورزش کشور اقدام خوبی است و طرفداران آنها را خوشحال میکند؛ اما مردم میپرسند الآن مهمترین کار شورای شهر و شهرداری چیست؟
همان طور که درباره سفر رئیس محترم دولت به کشور ژاپن میپرسند، ارمغان این سفر که نتیجهای جز شنیدن شروط تکراری ایالات متحده آمریکا از زبان آبهشینزو نداشت، چه بود؟
بیتردید، این روزها که آلودگی هوا زندگی بیشتر ساکنان برخی کلانشهرها از جمله تهران را مختل کرده و مشکلات بهداشتی، هزینههای درمانی، تعطیلیهای سریالی مدارس و دانشگاهها و... را در پی داشته، باید رسیدگی به این معضل شهری در اولویت برنامههای مسئولان باشد. مردم از دولت، مجلس شورای شهر و... میخواهند صدای آنها را شنیده و مشکلاتشان در حوزههای مختلف از جمله مسئله اقتصاد و معیشت دیده شود؛ اما چرا در عمل اقدام و تحرکی از سوی منتخبان مردم و مسئولان دولتی دیده نمیشود؟
این معضلات در نوع نگاه جریان و عقبه فکری و سیاسی پشتیبان این مسئولان و مدیران ریشه دارد که جریانی غربگراست و اساساً، به تفکر و تعمق نیروهای نخبه داخلی برای حل مشکلات کشور اعتقادی ندارد و دست و ذهن خود را در مقابل «غیر» گشوده است و اگر زحمت سفر به خاور دور را نیز متحمل میشود، برای این است که هنوز از «تعامل» با کدخدای بیخدای جهان ناامید نشده است؛ حتی اگر تهدید شوند که اگر دو کانال موازی ژاپنی با نقش پلیس خوب و اروپایی با نقش چماق برای ارتباطگیری نیابتی از سوی آمریکا با جمهوری اسلامی به نقطه مورد نظر نرسد، مکانیسم ماشه فعال خواهد شد.
این اشتباه راهبردی در تفکر و در حوزه عمل سیاسی و اقتصادی به «ناکارآمدی» منجر شده که در تلفیق با «پاسخگو نبودن» پیروزمندان انتخاباتهای گذشته، «نارضایتی» مردم و به تبع آن طمع دشمن بیرونی را به دنبال داشته است و تنها مردم با «انتخاب درست» و رویکرد انقلابی به شاخصهها و روندهای رو به مثبتی که در اعترافهای دشمنان انقلاب اسلامی و در زیرساختهای کشور مشاهده میشود، میتوانند این وضعیت را تغییر بدهند.