یادداشت: گرچه از زمان پيروزي انقلاب اسلامي همواره عدهاي از احتمال حمله نظامي مستقيم آمريکا به ايران سخن گفتهاند، لکن از زمان حادثه ۱۱ سپتامبر تاکنون، اين احتمال به شکل قويتري مطرح شده است. در فضا و شرايطي که رهبر حکيم انقلاب اسلامي و فرمانده معظم کل قوا حضرت امام خامنهاي(مدظلهالعالي)، با صراحت ميفرمايند نه جنگي در پيش رو خواهد بود و نه با آمريکا مذاکره خواهيم کرد، کساني هر از چندی از احتمال وقوع جنگ سخن ميگويند. البته اين افراد که عمدتاً ماهيت سکولار و غربگرا دارند، براي جلوگيري از وقوع جنگ راهکارهايي را هم پيشنهاد ميدهد که همگي به يک نکته کليدي ختم ميشود: «سازش»! به واقع کوتاه آمدن در برابر زيادهخواهيهاي آمريکا، تن دادن به مذاکره و پذيرفتن خواستههاي غرب، تنها راه و رويکرد مورد نظر اين افراد براي جلوگيري از جنگ نظامي آمريکا عليه ايران است! اگر ايستادگي و مقاومت در برابر زيادهخواهيهاي استکبار جهاني، از عناصر اصلي تفکر و جريان انقلابي باشد که هست، افراد وابسته به جريان سازش، جريان انقلابي را جريان تندرو معرفي کرده و اقدام آنان را زمينهساز بروز جنگ ارزيابي ميکنند. اين افراد بدين صورت، از طريق ترساندن مردم از جنگ، به دنبال ايجاد نوعي بدبيني بين ملت نسبت به جريان انقلابي در کشور هستند. آقاي دکتر احمد نقيبزاده فعال سياسي اصلاحطلب، که پیشتر مذاکرات موشکی را تجویز کرده بود. با علم و نظر به اينکه اکثریت مجلس يازدهم را نيروهاي انقلابي تشکیل میدهند، در يادداشتي که در ويژهنامه نوروزي روزنامه سازندگي منتشر شد، مدعي ميشود که اگر مجلس يازدهم تندروي کند، ترامپ به ايران حمله خواهد کرد! به عبارتي هنوز اين مجلس شکل نگرفته و آغاز به کار نکرده، جريان سازش و اهل کوتاه آمدن در برابر غرب، با ترساندن مردم از جنگ دنبال تخريب مجلس يازدهم با متهم کردن آن به تندروي و جنگافروزي است. خوب است يادآوري گردد، جريان سازش پس از برجام مدعي شد که با برجام، سايه جنگ از سر کشور دور شد! حال تصور کنيد اگر جمهوري اسلامي تحت فشارها، تحريمها و عملياتهاي رواني غرب و خصوصاً آمريکا از يکسو و توصيهها و رويکردهاي جريان سازش داخلي (همانند آنچه ذکر شد) از ديگر سو، سالها پيش تن به مذاکرات موشکي و منطقهاي داده بود، اکنون امنيت، استقلال و عزت ملت ايران چگونه بود؟!
آمريکاييها به کمک شرکاي اروپايي خود به دنبال گرفتن مؤلفهها و عناصر اصلي قدرت ملت ايران از جمله قدرت موشکي و قدرت منطقهاي از طريق مذاکره هستند. اين رويکرد و سياست دشمن جاي تعجب ندارد، آنچه بسيار تعجببرانگيز است مواضع، رفتار و تحليلهاي غلط جريان سازش در داخل کشور است. بنابراين بايد گفت که جنگ و حمله نظامي، زماني رخ ميدهد که کشور و ملت ايران ضعيف شده باشد. در حالي که مسير ملت و کشور در مسير قويتر شدن است و انشاءالله مجلس يازدهم حرکت در اين مسير را شتاب خواهد بخشيد.