اعتراضات و ناآرامی‌های فعلی در سراسر آمریکا بار دیگر بحث انتخابات ریاست‌جمهوری این کشور را داغ کرد. از آنجا که این اعتراضات با محوریت دفاع از سیاه پوستان شروع شده، می‌تواند آرای بخش‌های مهمی از مردم آمریکا را به سمت یکی از نامزد‌های انتخابات سوق دهد.
به گزارش فرارو، جورج فلوید، که تا همین یک هفته پیش شهروند گمنامی بود، به یک عامل مهم و تاثیرگذار در انتخابات آمریکا تبدیل شد. قتل او جامعه سیاه پوستان آمریکا را برآشفته کرد و به جنبش دفاع از این جامعه جان تازه‌ای داد.
حدود یک هفته پیش، فلوید توسط یک افسر پلیس سفیدپوست به نام درک شووین در شهر مینیاپولیس ایالت مینه سوتا به قتل رسید. در واکنش به این قتل، مینیاپولیس صحنه اعتراض و آشوب شد. معترضان به خودرو‌های پلیس حمله‌ور شده و آن‌ها را آتش زدند. همچنین به برخی اماکن عمومی آسیب زدند.
اعتراضات به ایالت مینه سوتا محدود نماند و به سراسر آمریکا سرایت کرد. در برخی ایالت‌ها، با خروج اوضاع از کنترل، عملا حکومت نظامی اعلام شد. در ایالت مینه سوتا برای اولین بار بعد از جنگ جهانی دوم، گارد ملی فعال شد. مقامات محلی اعلام کردند که افرادی خارج از ایالت به اعتراضات پیوسته و قصد تخریب دارند. از این رو، در شهر‌های بزرگ آمریکا نظیر لس آنجلس، فیلادلفیا، دنور، پرتلند، اورگون، کنتاکی و... مقررات منع آمد و شد اعلام شد.
اعتراضات به حوالی کاخ سفید نیز رسید. دونالد ترامپ روز شنبه گفته است که اگر معترضان از دیوار‌های اطراف کاخ سفید عبور می‌کردند، با «وحشی‌ترین سگ‌ها و شوم‌ترین اسلحه‌ها» مواجه می‌شدند. این اظهارنظر به خوبی نشان دهنده موضع رئیس جمهور آمریکا درباره اعتراضات فعلی این کشور است.
فرصت‌های بایدن و ترامپ
همانطور که انتظار می‌رفت، ترامپ و رقیب‌اش جو بایدن برای بهره بردای انتخاباتی از ناآرامی‌ها اقدام کردند. اما اقدامات آن‌ها اهداف متفاوتی داشت. ترامپ و بایدن هر دو با خانواده جورج فلوید، تلفنی گفتگو کردند. بایدن به خانواده جورج فلوید گفته است که او برای تحقق عدالت در خصوص مرگ جورج تلاش خواهد کرد. بردار جورج فلوید اعلام کرده که ترامپ در تماس تلفنی با وی، اصلا به او فرصتی برای صحبت کردن نداده است. برادر جورج فلوید درباره گفتگوی تلفنی‌اش با ترامپ گفت: «او حتی به من فرصت نداد صحبت کنم. سخت بود. سعی کردم با او صحبت کنم، اما فقط مدام به من فشار می‌آورد و (و می‌گفت) که "نمی‌خواهم این چیزی که داری در موردش حرف میزنی را بشنوم. "»
ترامپ پیش از این، معترضان را «اراذل و اوباش» خوانده بود و حتی تهدید به استفاده از نیروی نظامی و شلیک به آن‌ها کرده بود. به اعتقاد برخی ناظران، ترامپ می‌توانست از اعتراضات سیاه پوستان برای جلب آرای آن‌ها استفاده کند. اما تلاش خاصی در این زمینه نکرد. بلکه به عکس، اظهاراتی بیان کرد که ممکن است بیش از پیش سیاه پوستان را از ترامپ دور کنند. ظاهرا، دلیل این امر ناامیدی ترامپ از جذب آرای سیاه پوستان است.
با این حال، ترامپ اعتراضات فعلی را فرصتی برای جذب آرای سفیدپوستان میانه‌رو می‌بیند. این اعتراضات در بسیاری از شهر‌ها به آشوب و اغتشاش تبدیل شد. امری که بسیاری از شهروندان را ناراحت کرد. درست است که مسئله تبعیض نژادی علیه سیاه پوستان، یک مسئله فرانژادی است و بسیاری از سفیدپوستان نیز خواهان رفع این تبعیض هستند، اما واقعیت این است که برای سفید پوستان، برقراری امنیت بر رفع این تبعیض ارجحیت دارد.
در یک تقسیم بندی کلی، سفید پوستان به دو گروه کلی تقسیم می‌شوند: یک گروه، محافظه‌کار و «سفیدبرترپندار» هستند که این‌ها عموما طرفدار ترامپ به شمار می‌روند. گروه دوم، سفیدپوستان میانه رو هستند که برخی از آن‌ها طرفدار بایدن و برخی دیگر طرفدار ترامپ هستند. ترامپ با تاکید بر برخورد قاطع و برقراری امنیت در شهر‌هایی که صحنه آشوب و اعتراض هستند، دنبال کسب آرای هر دو این گروه است. از همین رو، ترامپ در عین همدردی با خانواده فلوید، قاطعانه از مداخله نیرو‌های امنیتی و نظامی برای جمع کردن ناآرامی‌ها حمایت کرده است. در واقع، ترامپ در مقابل اعتراضات دنبال جلوگیری از تمایل بیشتر سیاه پوستان به بایدن و جذب حداکثری سفید پوستان است.
ترامپ در این راه از تجارب تاریخی در آمریکا استفاده می‌کند. پس از کشته شدن مارتین لوتر کینگ در سال ۱۹۶۸ و بروز ناآرامی و اغتشاش در برخی شهر‌های آمریکا، ریچارد نیکسون، نامزد وقت جمهوریخواه، قول داد نظم و قانون را بازگرداند و از سفیدپوستان میانه رو خواست که به وی رأی دهند. سفیدپوستان نیز چنین کردند. ترامپ حالا، با تاکید بر لزوم بازگرداندن امنیت، امیدوار است که این تجربه تاریخی تکرار شود. اصولا، ناآرامی‌های دهه ۱۹۶۰ در آمریکا، مقوله برقراری نظم و امنیت را به یکی از کارت‌های انتخاباتی حزب جمهوریخواه تبدیل کرد. به هنگام آشوب و اغتشاش، جمهوریخواهان در مقایسه با دمکرات‌ها تاکید بیشتری بر لزوم برخورد قاطع و جدی با آشوبگران می‌کنند. خصوصا اگر اغتشاشات، جنبه نژادی دارد.
در مقابل، بایدن که با رأی سیاه پوستان در ایالت کارولینای جنوبی، به عنوان یک نامزد پیشتاز حزب دمکرات مطرح شد، دنبال این است که بیش از پیش، جایگاه خود را در میان سیاه پوستان تقویت کند. اعتراضات فعلی، این فرصت را در اختیار بایدن قرار داد تا گاف چند روز پیش خود درباره سیاه پوستان را اصلاح کند. بایدن چندی پیش در اظهاراتی که مورد بهره برداری ستاد ترامپ قرار گرفت، گفته بود که سیاه پوستانی که به ترامپ رأی بدهند، سیاه پوست نیستند. این موضع، انتقادات گسترده‌ای را متوجه بایدن کرد؛ به نحوی که بایدن مجبور به عذرخواهی شد. با این حال، گاف بایدن، دیدگاه او درباره گرایش سیاسی سیاه پوستان را برملا کرد. او در واقع معتقد است که سیاه پوستان ذاتا باید طرفدار حزب دمکرات باشدند و اگر از حزب دمکرات طرفداری نکنند دیگر سیاه پوست به شمار نمی‌روند. این دیدگاه با همه اشکالات‌اش، یک حقیقت را نشان می‌دهد و آن اینکه سیاه پوستان به طور تاریخی به حزب دمکرات نسبت به حزب جمهوریخواه نزدیک‌ترند.
به هر حال، اعتراضات فعلی آمریکا، شکافی که در سال ۲۰۱۶ با انتخاب دونالد ترامپ شکل گرفت را تعمیق کرد. مواضع ترامپ در خصوص اعتراضات سیاه پوستان به وضوح عمق شکاف‌های نژادی در آمریکا را نشان داد. ترامپ در سال ۲۰۱۶ عموما با رأی سفیدپوستان تندرو روی کار آمد و حالا نیز امیدوار است که علاوه بر تندروها، میانه‌رو‌های سفیدپوست را نیز جذب کند.
