عبدالله گنجی در روزنامه جوان نوشت: روزنامه دولت – دوشنبه- از قول جناب جهانگیری معاون محترم رئیس‌جمهور تیتر زده است که «هفته‌های خوشی را برای کشور پیش‌بینی می‌کنم» و بلافاصله زیر‌تیتر آورده است: «زمستان گذشت و روسیاهی‌اش برای آنانی ماند که با دولت همراهی نکردند.» گویی دولت دنبال خوشی‌هایی برای ملت بوده است و عده‌ای از خدا بی‌خبر، فاسد و منفعت‌طلب مانع آن شده‌اند.
«هفته‌های خوش» بسیار عالی است به شرط اینکه مانند وعده‌های هفت ساله تلنبار، بی‌اعتمادی به دولت را نیفزاید. قطعاً هرکس از گشایش و خوشی برای ملت ناراحت است یا دیوانه است یا نفوذی دشمن است، بنابراین دولت باید مشخص کند در چه مقوله‌ای همراهی نشده است؟ در مذاکره؟ در مقاومت؟ در کمک به رونق تولید و خدمات اجتماعی در دوران تحریم؟ کدام یک؟ آنچه جالب‌تر است و انگیزه اصلی نگارنده از این وجیزه است عبارت جناب جهانگیری مبتنی بر «بگذارید مردم طعم شیرین مقاومت را بچشند» است.
حتماً ملت ما مقاومت کرد و طبق وعده الهی «ان مع العسر یسرا» طعم شیرین مقاومت خود را خواهد چشید، اما خواهشاً مقاومت ملت و تدبیر رهبری برای خالی ماندن دست ترامپ را مصادره نکنید. ملت ایران به خاطر «غرور مقدس» که امام به آنان نسبت می‌داد و پیشینه تاریخی و ریشه کربلایی خود و مبتنی بر راهبرد‌های رهبر انقلاب تحمل کرد و این تحمل البته ۴۲ ساله است.
سؤال اساسی این است که اگر موعد چشیدن شیرینی مقاومت است، این مقاومت، محصول ایستادگی دولت است؟ اگر هزار حسن هم در دولت وجود داشته باشد، دولت را «دولت مقاومت» نمی‌شناسیم. بله دولت هم مبتنی بر راهبرد «گرانی بهتر از قحطی است» تلاش کرد کمبود کالا به وجود نیاید و البته قدرت ایجاد ثبات و بی‌اثر کردن تحریم را نسبتاً نداشت و تا تحت فشار برای مشکلات موجود قرار می‌گرفت برای کاهش فشار، افکار عمومی را مستقیم و غیرمستقیم به مذاکره (بخوانید تسلیم) ارجاع می‌داد.
در این دوران سخت، نیرو‌های مسلح و مجموعه‌های خارج از دولت با تمام توان در کنار دولت ایستادند، اما دولت، دولت مقاومت نبود. بعد از خروج ترامپ از برجام، رئیس‌جمهور محترم چند بار رفراندوم را در کانتکس مذاکره با امریکا طرح نکرد؟ چند بار امام حسن (ع) و صلح حدیبیه را به رخ نظام نکشید؟ پس حالا نباید خود را باغبان و آبیار میوه مقاومت معرفی کنید. همین دیروز وزیر محترم خارجه گفت: «از چیز‌هایی دفاع می‌کنم که به آن‌ها باور ندارم.» از آنچه بدون باور دفاع می‌کنند، چیست؟ مقاومت جزو ناباوری‌های وزیر محترم نیست؟ هدف از بیان این سخنان ابراز برائت از چیست؟
زخم زبان‌ها، کنایه‌ها و پناه بردن به رفراندوم برای شکستن مقاومت و دمیدن در اختلافات داخلی در وسط معرکه تحریم و ترامپ کار چه کسانی بود؟ قطعاً کار کسانی که درخت مقاومت را برای میوه‌چینی آبیاری می‌کردند نبود. دولت مجبور شد در پروسه مقاومت همراهی کند و اعضای کابینه بعضاً خود را باخته و دنبال روحیه گرفتن بودند و تا حدودی این اتفاق افتاد، بنابراین اگر دولت را هم شریک در مقاومت بدانیم، همراهی با روند مقاومت بر او تحمیل شد. دولت به دنبال همراه کردن منتقدان و نخبگان در پروسه مقاومت نبود، بلکه دیگران دولت را به میدان مقاومت می‌کشاندند.
اگر به آموزه‌های دینی امام باور دارید، حتماً می‌دانید که این مبارزه دائمی است و این جنگ تا ختم زندگی وجود دارد. ان‌شاءالله با تلاش همگان و تأثیر روانی وضع موجود، گشایش حاصل شود. دولت هر اقدامی برای «هفته‌های خوش» مردم بکند، باید دستبوس آن بود و همراهی کرد و مخالفان گشایش را تا مرز قضایی و سپردن به قوه قهریه پیش برد، حتی اگر گشایش‌ها با نیت‌های جناحی و قدرت‌خواهی باشد باز هم اشکال ندارد. آنچه در سبد دولت است در سبد نظام نیز می‌آید، اما طرفداران «مذاکره در هر صورت» نباید میوه‌های شیرین مقاومت را در دکان خود بفروشند، در این باره حرف‌های بسیاری هست که برای خدا نباید گفت.
