در حال حاضر پنجره کوچکی برای ایران و آمریکا برای بازگشت به چارچوب برنامه جامع اقدام مشترک که در میان طرفداران و منتقدان با نام توافق هستهای ایران یاد میشود، وجود دارد.
شورای سردبیری نیویورک تایمز شنبه در گزارشی با اشاره به مطلب فوق، درباره برنامه جامع اقدام مشترک نوشت: «در سال 2015، گروه قدرتهای جهانی توافق کردند در صورتی که ایران جنبههای نگران کننده برنامه هستهای خود را متوقف کرده و با تقویت بازرسیها موافقت کند، برخی از تحریمهای بینالمللی علیه این کشور کاهش یابد».
نیویورک تایمز با اشاره به این موضوع که برجام، توافق صلح نبوده، نوشت: «این توافقی برای حل مسالمتآمیز موضوع هستهای بوده است. در سال 2018، دولت ترامپ به صورت یکجانبه از این توافق خارج شد و گفت که تحریمهای سنگین آنقدر ایران را فلج خواهد کرد تا تحقیر شده و شرایط جدید که برای آمریکا بیشتر مطلوب بوده را بپذیرد».
شورای سردبیری نیویورک تایمز با اشاره به سیاست فشار حداکثری رئیس جمهور سابق آمریکا نوشت: «حقیقت ناراحتکننده این است که تحریمهای "فشار حداکثری" پایدار نیستند. این تحریمها رفتار ایران را به بهتر تغییر ندادند. دقیقا بر عکس. ایران برای تنبیه آمریکا به دلیل امتناع از پایبندی به توافق، به نقضهای درجه بندی شده برجام پرداخت تا به آمریکا یادآوری کند که جهان بدون توافق هستهای ایران چگونه است. تحت توافق هستهای، ایران اجازه داشت تا به غنی سازی اورانیوم تا 3.67 درصد خلوط بپردازد که بسیار کمتر از درجه خلوص تسلیحاتی است.
تهران در حال حاضر به غنی سازی اورانیوم تا خلوص 20 درصد می پردازد. تحت توافق هستهای،ایران محدود به ذخیره حدود 202 کیلوگرم اورانیوم (غنی شده) بوده اما اکنون برآورد میشود که سه تن ذخیره (اورانیوم غنی شده) دارد».
نیویورک تایمز در پایان گزارش خود نوشت: «در صورتی که برنامه هستهای ایران تحت کنترل مسالمتآمیز قرار بگیرد، ائتلافی منطقهای میتواند به نقش ایران در منطقه بپردازد. اهرم زیاد است حتی اگر بایدن تحریمهای دوره ترامپ را بردارد، اکثر تحریمهای آمریکا سر جای خود باقی خواهد ماند که این تحریمها اهرم اقتصادی خواهد بود که میتواند از آن برای پیگیری توافقهایی استفاده کرد. تیم سیاست خارجی بایدن زمانی که سرکار آمدند قول دادند که توافق هستهای را "طولانیتر و قدرتمندتر" کنند که هدفی با ارزش است. نخستین گام برای رسیدن به این هدف، بازگشت به برجام است».