وعده های نافرجام

دکتر روحانی روز پنج‌شنبه (26 فروردین)، خبر از وعده‌ای 100 روزه به ملت داد و گفت: «ما در 100 روز پایانی دولت؛ سلامت، معیشت، شکستن تحریم‌ها و تکمیل طرح‌ها را در دستور کار داریم». رئیس‌جمهور دیروز نیز در دیدار جمعی از فعالان حوزه زنان و خانواده، اظهار داشت:«همچنان که در ابتدای دولت یازدهم برنامه‌ای برای صد روز ابتدایی داشتیم، امیدوارم با یک برنامه صد روزه پایانی هم قدم‌هایی را برای خدمت به مردم برداریم!».

یکی از برگ‌های برنده روحانی در تبلیغات ریاست جمهوری سال 92، وعده‌ای بود که برای حل مشکلات در ۱۰۰ روز اول دولت خود داد.

100 روز به پایان رسید. مردم و رسانه‌ها، منتظر تحقق وعده‌های داده شده بودند که از آقای روحانی شنیدند:

«بنده وعده نداده بودم و قرار بود گزارش به مردم بدهم!در آستانه انتخابات دور دوم ریاست جمهوری، خبرنگاری پشت تریبون قرار گرفت و از دکتر روحانی درباره وعده 100 روزه 4 سال قبلش پرسید. دکتر روحانی با دروغ بزرگ خواندن این وعده گفت: «من نگفتم مشکلات را صدروزه حل می‌کنم، من گفتم اگر به دولت برسم، گزارش صدروزه‌ای از کارهایی که کردم به مردم ارائه می‌دهم». در آستانه رسیدن به 100 روز پایانی، آقای رئیس‌جمهور بعد از طرح برنامه‌های ویژه 100 روز پایانی، مطرح می‌کند: «در باب برنامه 100 روزه، بعضی‌ها تا آخر هم نفهمیدند که ما چه می‌گوییم!؟». به نظر می‌رسد؛ آقای روحانی در روزهای پایانی عمر دولت خویش، حافظه تاریخی ملت ایران را کوتاه‌مدت فرض کرده و حساب ویژه‌ای روی آن باز کرده و به دنبال زمینه‌سازی برای توافقنامه دیگری از نوع برجام نافرجام است!

به ابوسعید ابوالخیر (عارف مشهور ایرانی در اواخر قرن چهارم هجری)، گفتند؛ فلانی ادعا کرده است پرواز می‌کند. گفت؛ این‌که مهم نیست، مگس هم می‌پرد. گفتند؛ فلانی را چه میگویی؟ ادعا کرده روی آب راه می‌رود. گفت؛ اهمیتی ندارد، تکه‌ای چوب نیز همین کار را می‌کند. گفتند؛ پس از نظر تو شاهکار چیست؟ گفت؛ این‌که در میان مردم زندگی کنی ولی هیچ‌گاه به کسی دروغ نگویی، کلک نزنی٬ دلی نشکنی٬ از اعتماد کسی سوءاستفاده نکنی و کسی را از خود ناراحت نکنی؛ این شاهکار است. متأسفانه طی سال‌های اخیر وعده‌هایی داده شده است که یادآوری آن، ناراحتی مردم را دوچندان می‌کند. دکتر روحانی در تبلیغات انتخاباتی به مردم وعده داد: «آن‌چنان رونق اقتصادی ایجاد کنیم که مردم به این 45 هزار تومان احتیاجی نداشته باشند»؛ امروز این رونق را مردم در صفِ مایحتاج اولیه خود مشاهده می‌کنند و ناصواب‌تر اینجاست که هنوز هم بعد حدود هشت سال، باید از دولتمردان وعده بشنوند!!!