چرا انتخابات 1400 مهم است؟

عرصه انتخابات ریاست جمهوری همیشه مشحون بوده از هیاهوهایی که هریک جانبدارانه خود را به عنوان اصلح به مردم معرفی می‌کند. گاهی اساس این هیاهوها، متزلزل و گاهی هم محکم و متقن است. متاسفانه آنچه که بعضاً تا به امروز و حداقل در دو سه دوره گذشته شاهد آن بودیم، این موضوع به اثبات نشسته است که هر که بلندگوهای قوی تر، رفتارهای پر طمطراق تر در برهه تبلیغات داشته است و یا هر که رادیکال تر بر همه اصول و ارزشها تاخته است، سبد آرا و اقبال عمومی را از آن خود کرده است. نتیجه این انتخاب، روی کار آمدن دولت هایی است که به جای اینکه وقت خود را صرف کار و جهاد برای ملت کنند، باز با حرف و تبلیغ و روشن نگهداشتن بلندگوههای تبلیغاتی خود تا آخر دولت، خود را همیشه برنده و موفق به جلوه می گذارند.

این‌بار اوضاع متفاوت است، وضع موجود، مطلوب هیچ کسی نیست و قطعاً تداومش هم خواست کسی نیست و همگان به دنبال یک تحول اساسی در اقتصاد و معیشت می گردند. ما خسارتهای زیادی را در 8 سال گذشته متحمل شدیم و ستونهای اقتصاد کشور به خاطر کارآمد نبودن تیم اقتصادی دولت که ماحصل تفکرات مربوط به حداقل سه دهه گذشته بوده اند، به لرزه افتاده و معیشت مردم به مذبح رفته است. از طرفی نگاه و امید وافر-که حتی تا این دقایق 90 دولت هم شاهد آن امید هستیم- به دستان آمریکایی ها و کشورهای غربی که هر روز به جای گشایش، انفعال را بر کشور مستولی می کردند، دولت را از نگریستن به ظرفیت های داخلی غافل کرد و همین ریشه تمام مشکلات امروز کشور است، هر چند هنوز بلندگوههای تبلیغاتی انتخابات 92 و 96 در این دولت روشن است و کماکان مارش پیروزی و موفقیت در جامعه ای که بعضا به نان شب خود محتاج هست، سر می دهد.

در هر حال امروز امید اصلی و راه چاره برای گریز از وضع موجود، انتخابات 1400 هست که نه تنها ملت بلکه نظام هم همصدا با مردم به دنبال تغییر وضع ناگوار امروز هست و این موضوع را در گام اول، شورای نگهبان به خوبی رقم زد و با ظرافت و دقت کافی، 7 کاندیدا از میان انبوهی از افراد ثبت نام کرده، در سبد غربال شورا باقی مانده و آنهایی که به دنبال هیاهو و روشن کردن بوقهای عظیم الجثه تبلیغاتی و رسانه ای بودند و عملکردشان در ادوار گذشته پر از نقص و بی تدبیری بود، کنار نهاده شده و امتحان پس داده های نظام به عرصه انتخابات معرفی شدند. در میان این 7 نامزد انتخاباتی، افراد شاخصی دیده میشود که برچسبی جز خدمت صادقانه و موثر بر پیشانی خود ندارند.

گام دوم که اساسی و مهمتر از گام اول است، تصمیم آحاد مردم به مشارکت گسترده در انتخاباتی است که قطع به یقین نقطه عطفی برای نظام جمهوری اسلامی و معیشت مردم خواهد بود، و سپس با ارزیابی دقیق و در نهایت انتخاب فرد اصلح از میان کاندیداها، آینده را روشن و طلایی رقم بزنند.

این انتخابات در سه ضلع اساسی خود باید در قله باشد تا تضمینی بر آینده درخشان شود. اولین ضلع آن احراز صلاحیت و معرفی افراد پر توان برای ریاست جمهوری است که هر چند با بوق‌های رسانه ای دشمنان درصدد خدشه دار کردن این موضوع هستیم ولی به حمدالله به خوبی رقم خورده است و نگرانی دشمن هم در همین است که چرا شورای نگهبان امیدهای آنها را ناامید کرده است، و اضلاع بعدی این مثلث انتخاباتی، یک مشارکت گسترده و آگاهانه ملت است که می تواند قدرت و پشتوانه بزرگی برای دولت آینده باشد و مهمتر از همه انتخاب اصلح ترین کاندیداست که این خود باید در فضایی کاملا متفکرانه و با بررسی دقیق پیشینه عملکردی وبرنامه های ارایه شده در طول دوره تبلیغات انتخاباتی، صورت پذیرد. شاخصه هایی چون چابکی و جهاد، مبارزه قاطعانه با فساد، روحیه تحول خواهی از اساسی ترین شاخصه های انتخاب هست که باید مورد دقت همگان واقع شود. نکته دیگر اینکه نباید این 7 نفر را نیز کاملا معصوم و عاری از خطا دانست بلکه این افراد شرایط اولیه کاندیدا شدن را دارا بودن ولی اینکه چه برنامه هایی دارند و نسبت این برنامه ها برای تغییر وضع موجود چیست و از طرفی چه گروهها و چه احزابی حامی این افراد هستند و چقدر این احزاب حامی در ایجاد وضع موجود دخیل بودند نیز باید ملاک اساسی انتخاب باشد. ممکن است در بین همین 7 کاندیدا برخی ضامن حفظ وضع موجود بوده و چشم دولت فعلی به انتخاب آنها باشد که این را نیز باید با دقت ملاحظه شود که خدای نکرده ادامه وضع موجود که می تواند بحرانی ترین حالت معیشت را برای مردم رقم بزند، تکرار نشود مراقب باشیم که با خوش بیانی و صحبت های انتزاعی، مجذوب کسی نشویم بلکه میزان تحقق این وعده ها را خوب بسنجیم.

به هر حال انتخابات 1400 مهمترین انتخابات است و باید همه آحاد ملت پا به این عرصه گذاشته و مطمئن باشند که خیر و صلاح در مشارکت گسترده در اتنخابات هست و عدم مشارکت یعنی هیچ دخل و تصرفی را برای رقم زدن آینده برای خود قایل نیستیم و این در آینده زندگی خود بزرگترین عیب و حسرت باقی خواهد ماند.

فرهاد نظریان سامانی